Ne çok şey değişti,
Geçen günler bizi bizden alıp gitti.
Geçen günler bizi bizden alıp gitti.
Biz; “sen” ve “ben” e bölündük,
İki yarım, başka kimliklere büründük.
İki yarım, başka kimliklere büründük.
Oysa evrende her şey anlatırdı bizi,
Sen güneşsen; ben ay, ben yeşilsem; sen mavi.
Romanlar! Romanları da bizim için yazarlardı,
Şairlere ilham verirdik, şiirleri bize adarlardı.
Sen güneşsen; ben ay, ben yeşilsem; sen mavi.
Romanlar! Romanları da bizim için yazarlardı,
Şairlere ilham verirdik, şiirleri bize adarlardı.
Yazarlar başka aşkları anlatıyor; o zamandan beri,
Şairler bizi unutup, bulmuşlar başka ilham perileri.
Şairler bizi unutup, bulmuşlar başka ilham perileri.
Kardan beyaz, içi rahmetle dolu bulutumdun,
Yağmurun olup senle semada buluşurdum.
Yağmurun olup senle semada buluşurdum.
Son kez yağmur olup yeryüzüne indim,
Toprakta kaybolup, bulutumu kaybettim.
Toprakta kaybolup, bulutumu kaybettim.
Cümlelerimizin sonu iki noktayla biterdi,
Eğer bir nokta konmuşsa diğerimize tatlı sitemdi.
Herkes bizi unutup hiç kimse bizi anlatmasa da,
Benim ürkek şiirlerim halen sana.
Eğer bir nokta konmuşsa diğerimize tatlı sitemdi.
Herkes bizi unutup hiç kimse bizi anlatmasa da,
Benim ürkek şiirlerim halen sana.
