G?T BURDAN
Ba?lamak gibisin m?rekkepli bir kalemle, beyaz bir k???da duygular? yazmaya… Beyaz k???t benim beklide ve sen m?rekkepli kalemim. SEN’? yaz?yorsun beyaz?ma; sevmeyi, sevilmeyi… Her ?ey olabilmeyi hen?z bir ?eyken ??retiyorsun bana… SEN vars?n her sat?r?nda kaleminin ucuna sevdal? k???d?m?n; ??nk? SEN’? yaz?yorsun bana, ge? kalmalara mahk?m hayat?ma… Sen olacaks?n art?k i?ti?im her Damla suda; atan damar?m akan kan?mda… SEN olacaks?n bana arma?an etti?in BEN de ve ben fark?nda olmadan BANA ???k olacam asl?nda…
NEDEN M? ‘SEN’ VARKEN ‘BEN’E ??IK OLMAK?
??nk? BEN’im benden gitmem imk?ns?zken;
SEN benden gitme ihtimali y?ksek olans?n!
YA DA B?TMEK!
BEN bitmeyecem kendimde var oldu?um s?rece ama
Senin kaleminin m?rekkebi ne kadar yeterli ki sevdan? yazmaya…
YA DA Y?T?RMEK!
Kal?rs?n belki bitmemek ve gitmemek ?zere ama
Bu sevday? nas?l y?celtiriz zorlu?u tatmay?nca?
Hem hangi kalem t?kenmeden bitirebildi ki sevdas?n? ya da hangi sevda t?ketmeye yetecek kadar harcad? ki m?rekkebini???
EN ?Y?S?…
Sen SEN’? y?re?ime i?le ve G?T BURDAN!
BEN SEN’? saklar?m bir ?m?re de; ?tesine de…
H.Y.
