KayboLuşumun AnLamında gizli yitirdiklerim
Hayat ağacının bir başka dalındayım.Yarıçıplağım farkındayım.
Bakışlarımın yerini alıyor şimdi suskunluk. Herşey suskunluğu getiriyor başucuma..
Nasıl yorgunum bir bilsen...
Yine de, özlemini ve özleminin oluşturduğu acıyı tatmamış olsaydım, varlığının mükemmelliğini de keşfedemeyecektim hiçbir zaman.
Yüreğimdeki sancı sen olduğundan ve yokluğunun acısında da olmanı istemelerim yattığından bıraktığın bu izleri de seviyorum.
Gün olur gelirsin, yalnızlığa yenik gönlünü kırılmış sevdamla avutmak için...
Ben ben olmam o vakit...
İçimde yorgun bir martı çırpınıyor. Kanadı kırık, susuyor sevdamıza...
Yalnızlığımın sessiz bağırtısı aramızdaki uçurumu hatırlatıyor her dakika. Kimsenin bilmediği, soğuk yerlerde.
Gözlerimi kısarak görmeye çalıştığım bir sessizlik bu..
Işıksız sokaklar var gözlerimde..
Kayboluşumun anlamı..
Bensiz ve yorgun..
Nasıl da bekletiyor acımasızca..
Nasıl da yakıyor içimi, sabır taşı gecenin köründe, sabahların koynunda...
Gözlerimi sonsuz kapayıp yüzünün her bir anını unutmak için çıldırasıya bilinç altımla dövüşeceğim.
Bakacak ama görmeyecek, duyacak ama unutacağım...
Gittim... Sen orada kal...
Zamanla boğuşuyor günlerim. Sensizliğin keskin tadı damağımda. Bir martı gibi süzülüyor içimde yalnızlığım.
Ömrümün savaşını veriyorum kendime karşı...
Vazgeç, direnme kalbim
Vazgeç, bekleme.
Sesini duyan yok,
Boşa sitem etme.
Unut onun gibi, unut sen de...
Günler süren eziyetin ardından bana kalan kopkoyu hüzünlerle mücadele ediyorum şimdi. Hatıralarımın tebessümleri altında ezilirken göğsümün orta yerinde ağır bir sızının ızdırabıyla yutkunuyorum...
Yüreğinin bir yarısı bendeydi,diğer yarısı bilinmeyen rüyalara dönüktü..
Bundan sonra yaşanan bir mevsimden geriye kalan sadece siyah beyaz bir fotoğraf.
Hayat ağacının bir başka dalındayım.Yarıçıplağım farkındayım.
Bakışlarımın yerini alıyor şimdi suskunluk. Herşey suskunluğu getiriyor başucuma..
Nasıl yorgunum bir bilsen...
Yine de, özlemini ve özleminin oluşturduğu acıyı tatmamış olsaydım, varlığının mükemmelliğini de keşfedemeyecektim hiçbir zaman.
Yüreğimdeki sancı sen olduğundan ve yokluğunun acısında da olmanı istemelerim yattığından bıraktığın bu izleri de seviyorum.
Gün olur gelirsin, yalnızlığa yenik gönlünü kırılmış sevdamla avutmak için...
Ben ben olmam o vakit...
İçimde yorgun bir martı çırpınıyor. Kanadı kırık, susuyor sevdamıza...
Yalnızlığımın sessiz bağırtısı aramızdaki uçurumu hatırlatıyor her dakika. Kimsenin bilmediği, soğuk yerlerde.
Gözlerimi kısarak görmeye çalıştığım bir sessizlik bu..
Işıksız sokaklar var gözlerimde..
Kayboluşumun anlamı..
Bensiz ve yorgun..
Nasıl da bekletiyor acımasızca..
Nasıl da yakıyor içimi, sabır taşı gecenin köründe, sabahların koynunda...
Gözlerimi sonsuz kapayıp yüzünün her bir anını unutmak için çıldırasıya bilinç altımla dövüşeceğim.
Bakacak ama görmeyecek, duyacak ama unutacağım...
Gittim... Sen orada kal...
Zamanla boğuşuyor günlerim. Sensizliğin keskin tadı damağımda. Bir martı gibi süzülüyor içimde yalnızlığım.
Ömrümün savaşını veriyorum kendime karşı...
Vazgeç, direnme kalbim
Vazgeç, bekleme.
Sesini duyan yok,
Boşa sitem etme.
Unut onun gibi, unut sen de...
Günler süren eziyetin ardından bana kalan kopkoyu hüzünlerle mücadele ediyorum şimdi. Hatıralarımın tebessümleri altında ezilirken göğsümün orta yerinde ağır bir sızının ızdırabıyla yutkunuyorum...
Yüreğinin bir yarısı bendeydi,diğer yarısı bilinmeyen rüyalara dönüktü..
Bundan sonra yaşanan bir mevsimden geriye kalan sadece siyah beyaz bir fotoğraf.