Bu şehirde vakit geçmiyor.
Saatler durmuş beni bekliyor.
Attığım adımları sayarken,penceremdeki güneş geceye batıyor.
İşte birtanem bir dünya daha kararıyor.
Birde filizlenmemiş bir gül koparılıyor.
Mavi gökyüzü varken bana hep geceler kalıyor.
Ölmek için yaşamak gerekir,beni öyle bir yaşat ki ben öldüğümü anlayayım.
Ölmek için sevmek gerekir, bana kendini öyle sevdir ki ölümsüz olduğunu anlayayım.
Yaşam dediğin duyguya bir soru işareti bırakıyor biliyormusun?
Ben seni gözyaşlarımla saklayıp kendimle beraber bu koca şehri de ağlatıyorum....