Hayaller masalların tılsımlarıymış… bir hayalin gerçek olma isteğini hangi iyilik perisi gerçekleştirebilir… gerçeklerden uyanıp hayallerin dehlizlerde uykuya dalınca kötü kalpli cadılar ayrılık büyüsü yapmazlar mı hemen, yaparlarmış…
Masallara inanmış olmanın hayal kırıklıkları var şimdi avuçlarımda…Meğer masalmış benim hayallerim…Masallar bile masalmış, melek kanatlı yağmur damlaları anlattı…Sonradan anlamak yüreğe yıldırım inmişcesine ufalayıveriyor çocuk kalbimle nice umutlarla beslediğim hayallerimi bir anda…Anlamlardan uzak olmak kendine yakınlaştırırmış…
Hayallerin gerçekliğe ihtiyacı yoktur, bilir misin?
Göz kapaklarım engel olabilir mi benim rüyalarıma? Olamaz değil mi… Kabuslara takılıp düşsem de rüyalarım benim hayallerimin resmidir, hangi karabasan caydırabilir beni hayallerimden...
Ne adı ne de soyadı vardır hayallerin…hayallerimin annesiyim ben…doğuştan babasız hayallerim, içlenir zaman zaman asileşirler… demlenip büyüsünler diye rüyalarıma emanet ederim hayallerimi ama büyütmeye hiç kıyamam…hayallerim beni bırakıp da giderler diye çok korkarım…
Hayallere yağmur tuhaf yağar, hiç olmadık anda sağnak iner çiçeklerin üstüne…barınaksızdır sahipsiz hayaller, sırılsıklam ıslanırlar, rüyalara gelmeye dermanları kalmaz hiç…
Hayalleri kuruldukları gibi bırakmak gerek... kalp kalbe karşıdır derler…kalbim kalbine karşıysa hayallerim de hayallerine karşı mıdır acaba…
Hayaller içten söylenen şarkıları duyabilirlermiş, beyaz pelerinli kar taneleri söyledi, sen duyar mıydın benim mırıldandığım şarkıları?...
En son kıyameti gördüm rüyamda…beni senden ayırıyorlardı...hayallerimse oturmuş bir köşede iç çeke çeke ağlıyordu…gözyaşlarım senin yanaklarından sızıyordu usul usul…Ayrıldık, kan ter içinde irkilerek uyandım…evet uyandırıldım…cadıların büyüsü tuttu ve biz ayrı düştük hayallerde bile
Masallara inanmış olmanın hayal kırıklıkları var şimdi avuçlarımda…Meğer masalmış benim hayallerim…Masallar bile masalmış, melek kanatlı yağmur damlaları anlattı…Sonradan anlamak yüreğe yıldırım inmişcesine ufalayıveriyor çocuk kalbimle nice umutlarla beslediğim hayallerimi bir anda…Anlamlardan uzak olmak kendine yakınlaştırırmış…
Hayallerin gerçekliğe ihtiyacı yoktur, bilir misin?
Göz kapaklarım engel olabilir mi benim rüyalarıma? Olamaz değil mi… Kabuslara takılıp düşsem de rüyalarım benim hayallerimin resmidir, hangi karabasan caydırabilir beni hayallerimden...
Ne adı ne de soyadı vardır hayallerin…hayallerimin annesiyim ben…doğuştan babasız hayallerim, içlenir zaman zaman asileşirler… demlenip büyüsünler diye rüyalarıma emanet ederim hayallerimi ama büyütmeye hiç kıyamam…hayallerim beni bırakıp da giderler diye çok korkarım…
Hayallere yağmur tuhaf yağar, hiç olmadık anda sağnak iner çiçeklerin üstüne…barınaksızdır sahipsiz hayaller, sırılsıklam ıslanırlar, rüyalara gelmeye dermanları kalmaz hiç…
Hayalleri kuruldukları gibi bırakmak gerek... kalp kalbe karşıdır derler…kalbim kalbine karşıysa hayallerim de hayallerine karşı mıdır acaba…
Hayaller içten söylenen şarkıları duyabilirlermiş, beyaz pelerinli kar taneleri söyledi, sen duyar mıydın benim mırıldandığım şarkıları?...
En son kıyameti gördüm rüyamda…beni senden ayırıyorlardı...hayallerimse oturmuş bir köşede iç çeke çeke ağlıyordu…gözyaşlarım senin yanaklarından sızıyordu usul usul…Ayrıldık, kan ter içinde irkilerek uyandım…evet uyandırıldım…cadıların büyüsü tuttu ve biz ayrı düştük hayallerde bile