Bugün seni o kadar yoğun yaşadım ki.. O kadar hissettim ki seni.. Unuttum yoksun artık derken... Karşımdasın işte.. Tüm gerçekliğinle...

Sensiz geçen zamanlar bir anda silindi seni görünce... Gözlerin gözlerime baktığında canlandı tüm acılarım.. Eskimiş sandığım sevdamızın eskitemediğimiz bütün görüntülerini gördüm gözlerinde; ateş gibi düştü yüreğime, yüreğimin derinlerinde bir kor alevlendi yeniden...

Sana biriktirdiğim bütün öfkem kayıp gitti avuçlarımın arasından sen sarılınca bana...Yine aynı sıcaklığı duydum sımsıkı sarılan kollarının arasında. Ve kokun; hep en sevdiğim koku, içime doldu yine...

Yeniden giriyorsun işte hayatıma.. Tam unuttum artık derken yine yeni yangınlar içimde...

Üstüme yıkıldı dağ gibi bir hasret..
Yaraları sarmaya... Alışıp Unutmaya..
Koca bir hayat lazım, yıllar yetmez..
Senin uzağında hayat çok hüzünlü..
Şimdi kime yar diye sarılıyor ellerin..
Gitsen bile gözlerin benden gitmez!!

Resimlerde hep o güzel yüzün..
Yüreğimde hep ağlayan bir hüzün..
Karaya vuran gemiler gibi..
İçimdeki kalp yaralı bereli..

Hançerli şu gönlüm sevdanla kanarken..
Unutmak ne mümkün severken?

Hayatla barışmak, bir yerden tutunmak..
Herşeyde sen varken kolay mı unutmak?