Eskiden hayat boş gelirdi ya
Sıkılırdık ya hayattan
Şikayet ederdik ya hep
Mutsuzum derdik ya
Şöyle olsun böyle olsun derdik ya hep
Ağlardık ya en ufak şeylere
Kızardık isyan ederdik ya
Şimdi anlıyorum aslında asıl boşluğun onlar olduğunu
Ne zamandır içimde bir boşluk
Nedeni belli bir boşluk
Canından bir parçanın kopup gitmesinin acısı bu
Onsuz olmanın acısı
Onu sonsuz yolculuğuna uğurlamış olmanın acısı
İnsan acıları tattıkça olgunlaşıyormuş meğer
Sevdiklerini kaybedince anlıyormuş hayatın ölümlü olduğunu
Hep ölüm bize uzak başkalarına yakın sanırdım bende
Ama gerçekler öyle değilmiş işte
Bir sabah kalktığınızda
Nerden bilebilirsiniz
Can tanenizi kaybetmiş olabileceğinizi
Onsuz bir hayata devam edeceğinizi
Hayatta çok önemli bir şey var
Sevdiklerinin kıymetini hayattalar iken bileceksin
Nerden bilirdim seni son kez gördüğümde
Son görüşmemiz olduğunu
Son kez sana sarıldığımı
Son kez baba dediğimi
Son kez öptüğümü
O güzel yüzüne son kez baktığımı
Kimseler yaşamasın diye yazıyorum
Değerlerini bilsinler sevdiklerinin diye
Onları kaybettiğinizde
Pişmanlık duymasınlar diye
Son kez şöle yapsaydım demesinler diye
Allah kimseyi sevdiklerinden ayırmasın
Beni de geri kalan canlarımdan ayırmasın