Bu şehirde açtım gözlerimi hayata. İlk nefesimi bu şehirde aldım. İlk ve en güzel merhaba yı bu şehir dedi bana. Annemi anne , babamı baba yaptım bu şehirde.
Ben bu şehirde doğdum! Düşe kalka yürümeyi bu şehirde öğrendim. Bu şehrin komşuluklarında kurdum en güzel arkadaşlıkları. Paylaşmayı bu şehirde öğrendim. İlk heyecanı, ilk korkuyu bu şehirde yaşadım.Bu şehirde öğrendim okumayı yazmayı. Bu şehrin sokaklarında attım en güzel kahkahaları.Ağlamayı bu şehirde bildim. Ben bu şehirde çocuk oldum.
Kaldırım taşlarının her birinde ayak izim olan bu şehirde sevdim sıcağı ve soğuğu. Bu şehrin hasta haneleriyle paylaştım sevdiğim canlarımı. Bu şehrin yağmurlarında ıslandım, bu şehrin güneşinde ısındım, bu şehrin soğuğunda üşüdüm. Bedenim bu şehirde öğrendi bütün bunları.
Bu şehrin caddelerinde aldım selamların en güzelini. Bazen ayak üstü sohbetlere sığdırdım dostluk tazelemelerini. Kızgınlıkları, kırgınlıkları yaşadım bu şehirde ve yine affetmeyi bu şehirde öğrendim.
Güneşin en güzel renklerini bu şehrin sabahları gösterdi bana, bu şehrin güneşi bitirdi her karanlık geceyi. Bu şehrin kuşları çizdi özgürlüğün resmini gökyüzüne. Bu şehrin rüzgarları saçtı içimin aydınlık yanlarını. Bu şehrin sokaklarında gezdirdim yalnızlığımı ve yine bu şehrin karanlıklarında taşıdım mahzun yanlarımı.
Kimsenin bilmediği şeyleri bildi bu şehir. Gökyüzündeki yıldızları bu şehirden seyrettim.. ve onlarla konuşmayı öğrendim bu şehrin gecelerinde. Her ne kadar paylaşmadığım şeyler olduysa da bu şehirde; veren elin, alan elden üstün olduğunu bu şehirde bildim.
İnsanları bu şehirde tanıdım. Sevgiyi, saygıyı, cesareti, ilgiyi ve karşılık vermem gerektiğini bu şehirde öğrendim. Kaybettiğimde kader dedim bu şehirde ve bu şehrin mezarlıklarına gömdüm sevdiklerimi, özlemlerimi, hasretlerimi.
Bütün zamanlarımın tanığıdır bu şehir. Bu şehirde kazandım en haklı dokunulmazlıklarımı. Her ne kadar kaybettiklerim olsa da.. Bu şehirde sevdim sevmeyi. Kelimelerin kifayetsizliğine şahit oldum bu şehirde. Bu şehirde suskunluğun aşkınlığını keşfettim.
İşte bu şehri bunun için seviyorum
Ben bu şehirde doğdum! Düşe kalka yürümeyi bu şehirde öğrendim. Bu şehrin komşuluklarında kurdum en güzel arkadaşlıkları. Paylaşmayı bu şehirde öğrendim. İlk heyecanı, ilk korkuyu bu şehirde yaşadım.Bu şehirde öğrendim okumayı yazmayı. Bu şehrin sokaklarında attım en güzel kahkahaları.Ağlamayı bu şehirde bildim. Ben bu şehirde çocuk oldum.
Kaldırım taşlarının her birinde ayak izim olan bu şehirde sevdim sıcağı ve soğuğu. Bu şehrin hasta haneleriyle paylaştım sevdiğim canlarımı. Bu şehrin yağmurlarında ıslandım, bu şehrin güneşinde ısındım, bu şehrin soğuğunda üşüdüm. Bedenim bu şehirde öğrendi bütün bunları.
Bu şehrin caddelerinde aldım selamların en güzelini. Bazen ayak üstü sohbetlere sığdırdım dostluk tazelemelerini. Kızgınlıkları, kırgınlıkları yaşadım bu şehirde ve yine affetmeyi bu şehirde öğrendim.
Güneşin en güzel renklerini bu şehrin sabahları gösterdi bana, bu şehrin güneşi bitirdi her karanlık geceyi. Bu şehrin kuşları çizdi özgürlüğün resmini gökyüzüne. Bu şehrin rüzgarları saçtı içimin aydınlık yanlarını. Bu şehrin sokaklarında gezdirdim yalnızlığımı ve yine bu şehrin karanlıklarında taşıdım mahzun yanlarımı.
Kimsenin bilmediği şeyleri bildi bu şehir. Gökyüzündeki yıldızları bu şehirden seyrettim.. ve onlarla konuşmayı öğrendim bu şehrin gecelerinde. Her ne kadar paylaşmadığım şeyler olduysa da bu şehirde; veren elin, alan elden üstün olduğunu bu şehirde bildim.
İnsanları bu şehirde tanıdım. Sevgiyi, saygıyı, cesareti, ilgiyi ve karşılık vermem gerektiğini bu şehirde öğrendim. Kaybettiğimde kader dedim bu şehirde ve bu şehrin mezarlıklarına gömdüm sevdiklerimi, özlemlerimi, hasretlerimi.
Bütün zamanlarımın tanığıdır bu şehir. Bu şehirde kazandım en haklı dokunulmazlıklarımı. Her ne kadar kaybettiklerim olsa da.. Bu şehirde sevdim sevmeyi. Kelimelerin kifayetsizliğine şahit oldum bu şehirde. Bu şehirde suskunluğun aşkınlığını keşfettim.
İşte bu şehri bunun için seviyorum
