Her şeyin sonunu benim sonun gibi düşündüm dün gece
Hani derler ya o anda hayat bir film şeridi gidi gözümün önünden öylece akıp gidiyor diye
İşte benim hayatımda gözümün önünden o şekilde akıp gidecek bir gün
Aslında sadece benim değil herkes için geçerli bu ama ben kendi sonumu kendim hazırladım
Hayatta yapmak istediğim fakat bir türlü yapamadığım yada beceremediğim tek şey;
Sevdiğim kadar sevilebilmek ti!
İşte bunu bir türlü başaramadım nedenini bende bilmiyorum aslında belki de yeterince sevemedim? Yada sevmesini bilemedim ?
Ama sanmıyorum,çünkü ben hayatımı en doğru bildiğim şekilde yaşadım aslında asıl mesele bu yani benim yaşıyor olmam belki de ?
Hayatta kimi yada neyi sevmişsem gün geliyor benim yüzümden acı çekiyor
İstemediğim şeyler üst üste biniyor ve beni yavaş,yavaş yok ediyor kısacası taşıyamıyorum artık ya bu üzerimdeki yük bir gün hafifleyecek yada ben bu yükün altında sonsuza kadar yok olup gideceğim
Buda oluyor
zaten
yani yavaş,yavaş yok olmam.
İsteyipte yapamadığım şeyler çok
Fakat yapabilmek için belki de yeterli cesaret yok
yaşamak için her şey var ama
beni yaşatabilecek yaşam kaynağı yok.
Bazen soruyorum kendi kendime
sen neden ve neye dayanarak yaşıyorsun diye
ama hep aynı cevabı veriyorum kendi kendime
BİLMİYORUM.
Ama gün gelecek bu soruların cevaplarını bir,bir öğreneceğim
Biliyorum bu cevaplar benim sonum olacak ama neyi değiştirir ki
Ben olmasan da hayat devam ediyor olmasam da
Bu nedenle yaşamanın daha doğrusu benim için yaşamanın pek fazla bir anlamı kalmadı
Ben yaşadığım sürece herkese acı çektirmektense ben son acıyı çekip de bu çileye son versen işte o zaman herkes mutlu olacak buna en az benim yaşamamın yanlış olduğu kadar, inanıyorum......