[yt]n_Jn1ZtS12U[/yt]



yağmur


yağmur yağıyor mutfak camındayım..
nasıl üşüdüğümü bilemezsin..
menekşelerim çiçek vermiyor artık anne.
söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama..
şimdi telefon açsam sana sesini duynak ta yetmiyor ki..
Hep ayni cumleler.
Babamlar nasil? Ilacini aldin mi?
Nedenini bilmedigim bir aglamak var icimde.
Bir yerlere sigdiramiyorum yuregimi.
Bazen dalip giderdin mutfakta yemek yaparken tahta kasikla tencerenin basinda oylece.
Ne dusunurdun acaba?
Ozlemek cok fena anne, anlamak seni daha da fena..
Omuzlarim agriyarak uyaniyorum sabahlari.
Benim kizimin omuzlarimı ovmasina daha cok var.
Gittikce sanami benziyorum ben?
Ya da 'annenin kaderi kiza' dedikleri dogru mu?
'baban eskitir herseyi kizim, 'demistin bir kez.
Anlamamisim meger, eskiyormus annecigim.
Omzunu ovacak kalmiyormus meger ayni evin icinde.
simdi duysan bunlari, ne uzulursun mutsuz mu kizim diye,
coktan kendinden vazgecmis bir sesle.
Mutsuz degilim de anne, yagmura ve mutfagimdaki kedere care bulamiyorum.
Evimi topluyor, toz aliyor, patlican kizartiyor, televizyon seyrediyor, aksam calan kapiyi aciyorum.
Actigimi goren olmuyor.
Pisirdigim yeniyor da, guzel olmus denmiyor.
Cay demleniyor demleniyor, demleniyor.
Kederim mutfagin her yerine yerlesiyor.
ah Nasil eskiyor hersey anne, nasil eskiyor.
eskilerimi atmaya kiyamiyorum.
Seni cok ozluyorum.
bana yasakladığın bahçeler sana da mı uzaktı hep.?
gidemeyişine ağladın mı sende?
ne zaman eskiyor sevgiler ödenen bedellerin acısı geçince mi?
işte böyle...
kalbimde bir acı şarkılar seni söyler..