Canım acıyor. Yüreğimin ta içi parçalanıyor adeta ama susuyorum,
susmak zorunda hissediyorum kendimi.
susmak zorunda hissediyorum kendimi.
Dudaklarımda "Sustum" ibaresi, ellerimde kocaman bir sensizlik.
En çok canımı yakanda bu zaten.
En çok canımı yakanda bu zaten.
Ben susuyorum.
Susmalıyım.
Yalnız acılarım konuşmalı.
Fakat kimse duymamalı...
Susmalıyım.
Yalnız acılarım konuşmalı.
Fakat kimse duymamalı...
İçimizdeki çatışmaları yok edebilsem keşke... Seni pembe hayallerimize götürebilsem... Kömür karası gözlerinin parlaklığı gibi mutlulukları savurabilsem önüne...
Ama yapamam, yapmamalıyım. Dudaklarımdan kelimeler dökülmemeli...
Susmam lazım şimdi!
Yüreğim yansada tenimin beyazı gibi beyaz kalmalı senin için açtığım gönül sayfam...
Kanamamalı, acısını haykırmamalı. Susması lazım şimdi!
Ama yapamam, yapmamalıyım. Dudaklarımdan kelimeler dökülmemeli...
Susmam lazım şimdi!
Yüreğim yansada tenimin beyazı gibi beyaz kalmalı senin için açtığım gönül sayfam...
Kanamamalı, acısını haykırmamalı. Susması lazım şimdi!
Bir tek yüreğim konuşmalı. O haykırmalı. O anlatmalı yaşadıklarını.
O hesabını sormalı ona yaptıklarının bedelini.
Herkesi ve de her şeyi susturmalı, o konuşmalı bir tek.
O hesabını sormalı ona yaptıklarının bedelini.
Herkesi ve de her şeyi susturmalı, o konuşmalı bir tek.
Toprakla alabora olmak çok mu yakın sence ?
Şunu anladım.
Ölmek demek değil şu mezar taşları.
Şurda yaşarkende yok olup gitmek varmış.
Şunu anladım.
Ölmek demek değil şu mezar taşları.
Şurda yaşarkende yok olup gitmek varmış.
Dudaklarımda "Sustum" ibaresi, ellerimde kocaman bir sensizlik.
Ben sustum, yalnız acılarım konuşuyor. Fakat kimse duymuyor. . .
Ben sustum, yalnız acılarım konuşuyor. Fakat kimse duymuyor. . .
Yüreğin dert görmesin...