Günler geçiyor..
Artık eskisi gibi vurmasa da yokluğun bünyeme
Hala ağlıyorum bazen.
Bırakmaya çalıştığım sigaraya sövüyorum sonra.
Parmaklarımı kırasım geliyor senin adını yazmaya çalıştıklarında.
Sana yazılan satırlara bakıyorum bazende.
O günlerimizi düşünüp, nelerden vazgeçtiğimize hıçkırarak haykırıyorum.
Nedenleri düşünmüyorum artık eskisi gibi.
Ama hala yenemedim içimdeki merakı.
Nerededir, kimlerledir, iyi midir, kötü müdür,
Gülücüklümüdür yoksa ağlamaklı mı.?
Bulmuş mudur sevgiyi, bulmuş mudur bende bulamadığı güzelliği.
Küfrediyorum sonra.
Ne mi diyorum..
Boşverin orasını.
Bazen korkuyorum telefonumdan, kapı zilimden, yatağımdan.
Sen çıkıverecekmişsin gibi geliyor.
Kim o? Diyorum ; Sonra rahatlıyorum içim burulsada.
Koca bünyemde, koca bir kara deliksin sen.
Ne uykum kaldı gündüz tiktak larını duyan,
Ne ruhum kaldı yüreğimin atışını hızlandıran.
Şimdi yoksun .
bir ben kaldım;
Artık küflenmiş cümlerler kurup, kesik kesik nefes alan.
