Üzgünüm...
Bazen düşünürüm…
İnsanlar zaman zaman üzülürler, ama ben de zaman zaman değildir bu üzülmek kimbilir her andır. Paylaşacak kişiler ararsınız sıkıntılarınızı bir söz ile bir tebessüm ile ve belki de bir selam ile....
İnsanlar zaman zaman üzülürler, ama ben de zaman zaman değildir bu üzülmek kimbilir her andır. Paylaşacak kişiler ararsınız sıkıntılarınızı bir söz ile bir tebessüm ile ve belki de bir selam ile....
Anlatmaya başlarsınız güya ruhunuza yakın gördüğünüz ruhlara ahvalinizi. Neyin var diye bir sual gelebilir karşı taraftan? Siz hiçbir şey diyemezsiniz sadece üzgünüm demekten başka…Ve akabinde "Yoksa ben mi üzdüm diye bir sual geliverir hemen karşı taraftan..."
Sormayı istediğim ama soramadığım o sual tekrar beliriyor düşüncelerimde: Sen ya da başkası üzmüş ne fark eder ki?
Senin üzmüş olman ya da başkasının üzmüş olması benim için ne anlam ifade eder ki…
Ama senin için bir anlam ifade ediyor sanırım… Sen üzmüş olsaydın üzülecektin benim halime ve belki de başkası üzdüğü için o kadar üzülmüyorsun bana, yapmacıktır belki üzüntülerin…ağlamaların…
Galiba beni düşünmekten ziyade kendini düşünüyorsun arkadaşım… Düşün ve kalbine ve vicdanına sor bir bakalım neden böyle…He yanlış anlama sakın ben sütten çıkmış ak kaşık da değilim… Ne çare kendime sorunca ben bu cevapları buldum… Belki de diyeceğin şey “sen öyle olabilirsin ama ben öyle değilim” cümlesidir… Tebrik ederim o zaman seni…
Şimdi sıra sende arkadaşım… Ne düşünüyorsun böyle üzülmek hakkında… Galiba benciliz be arkadaş, korkma kabul et bitsin…
teşekkürler canım..