Biliyordum...
Suskunluğuna öyle alışmış ki zemheri yüreğim,
Sen söylemesen de,getirmesen de dile ve anlam
getiremesem de;buralara ait olmadığını kabullenebiliyorum...
Kimlere uzanıyordu ellerin?
Benimkilere dokunmama nedenine nasıl da uzaktı gözlerim...
Oysa tenim bir nefes uzağındaydı,
Sense sadece soluksuzluğunu verirdin bana...
Cayır cayır sana yanan ve bir o kadar susuz,
Bir o kadar ıssız,
Sana,varlığına,bana kattıklarına ve belki daha da fazla
aldıklarına rağmen hâlâ masum bir bekleyiştir bu...
Ekmekle katık edecek kadar bile değildir umudum
Olsun da...doyurmasa da olur
Bir bak yeter...konuşmasan da olur
Karmakarışık,derbeder bir yerlerdeyim ben
Kendimi kaybettim,bulamıyorum...(Bulsana beni...)
Sonu gelmeyen bekleyişlerden,gecelerin bitimsizliğinden,
içimdeki sancıların canımı yakmasından
öyle yoruldum ki...
Ve sıkıldım...
Bunları tek başıma aşacak gücü kendimde bulamamak
çok koyuyor bana
Yokluğun vurdu zayıflığımın ortasındayken ben,
Yediremedim gururuma...dudaklarda sus kaldım
Yağmurlar yağdırdım gittiğin şehre,
Sen olmayınca...
gözlerde yaş kaldım...
