..............
Sustuğun Gecede Kal...
Kimsesizliğini nereye saklayabilirsin?
Belki susuşlarına...
Belki gecelerce söylediğin şarkılara...
Ya da kimsenin inanmadığı
Ama söylerken kendini iyi hissettiğin
Yalanlarına.......
Sen bu çaresizliğini saklayamazsın
Ele verir kendini,
Çok önceden kaybetmiş gözlerin....
Sen bundan böyle ağlayamazsın!
Senden çıkar ama,
Sensizliğe damlar gözyaşların.....
Çünkü yoksun kendine bile.....
Oysa ben seni bulmuştum
Düşlerimdeki seni,
Sana bir gece sunmuştum?
Kaçmıştın kendinden,
“Bu ben değilim” deyip,
Susmuştun..
O anda tükenmişti kelimelerim
Suskunluğun bana bulaşmıştı...
Ve ben kimseyi o anki kadar,
Sevmemiştim.......
Sustuğun gecede kal,
Ve sonsuza kadar konuşma sevdiğim.....
