Unutamadım, unutmadım. Denemedim ben. Deneyemedim unutmayı. Kolaydı senin için unutmak, unutabilmek. Görmedin ki hiçbir zaman senin için olan gözyaşlarımı. Göremedin hiçbir zaman senin için akan gözyaşlarımı. Hiç görmedin aklıma sen geldiğinde öyle sessiz ve usulca dalıp gittiğimi. Görseydin keşke, ama göremedin. Gelmedin, gelemedin karşıma bitti, bittin, bittik artık diyemedin. Diyemezdin ki. Kandırdın hep o küçücük yüreğini.
Meleğimdin, meleğimsin sen. Bitmişim, bitirilmişim ben. Ama bitirmedim, bitiremedim. Hatta ağlattın. Önemsiz miydi? Saçma mıydı? Öyleydi ya, öyleydi her yaptığım.
Birde küçüğümdün ya. Küçücüğümdün. Artık bitti dedin. Biz bittik… Hiçbirşeyin anlamı yok diyebildin. Dedin ve ben bittim, ben tükendim. İlk güne dönmek istedim. Tekrar yaşamayı o günleri. Ama bitmişim. Bitirilmişim. Belki geri döneceksin. Geleceksin biliyorum. Bekleyeceğim küçücüğüm, Bekliyorum seni. Tek düşündüğüm geri döneceğin gün, geri geleceğin zaman.
Gelecek diyorum kendi kendime. Demekle kalmasaydım keşke. Geri getirebilseydim seni… Bir kez de olsa küçücüğüm diyebilir miydim? ‘Gece karanlık ve soğuk muydu? ’ Yoksa yürekteki acının titretmesi miydi bu? Üşüyorum. Çok üşüyorum. Ve hep senden alacağım bir umut bekliyorum. Zor değilmiş hakikaten birşeyler yazabilmek. Yazmayı gerektiren zamanlar zor gelirmiş insana. Bir yazar değildim. Ya da bir şair. Tek bir yazılıktım sadece. Yazabildim dedim. Bana yazdırabildin .
Bir Kasım akşamında hatırladım küçüğümü. Koydum sayfalarımın arasına kalemimi. Başladım yazmaya. Alışkanlıklarımı yokladım. Yarımı ne hakla aldın ki benden? Haketmedim. Aslında haketmedik böyle bir sonu. Gözlerimde damla yaş var şimdi
Meleğimdin, meleğimsin sen. Bitmişim, bitirilmişim ben. Ama bitirmedim, bitiremedim. Hatta ağlattın. Önemsiz miydi? Saçma mıydı? Öyleydi ya, öyleydi her yaptığım.
Birde küçüğümdün ya. Küçücüğümdün. Artık bitti dedin. Biz bittik… Hiçbirşeyin anlamı yok diyebildin. Dedin ve ben bittim, ben tükendim. İlk güne dönmek istedim. Tekrar yaşamayı o günleri. Ama bitmişim. Bitirilmişim. Belki geri döneceksin. Geleceksin biliyorum. Bekleyeceğim küçücüğüm, Bekliyorum seni. Tek düşündüğüm geri döneceğin gün, geri geleceğin zaman.
Gelecek diyorum kendi kendime. Demekle kalmasaydım keşke. Geri getirebilseydim seni… Bir kez de olsa küçücüğüm diyebilir miydim? ‘Gece karanlık ve soğuk muydu? ’ Yoksa yürekteki acının titretmesi miydi bu? Üşüyorum. Çok üşüyorum. Ve hep senden alacağım bir umut bekliyorum. Zor değilmiş hakikaten birşeyler yazabilmek. Yazmayı gerektiren zamanlar zor gelirmiş insana. Bir yazar değildim. Ya da bir şair. Tek bir yazılıktım sadece. Yazabildim dedim. Bana yazdırabildin .
Bir Kasım akşamında hatırladım küçüğümü. Koydum sayfalarımın arasına kalemimi. Başladım yazmaya. Alışkanlıklarımı yokladım. Yarımı ne hakla aldın ki benden? Haketmedim. Aslında haketmedik böyle bir sonu. Gözlerimde damla yaş var şimdi