serin gelir değil mi kelimeler,sancırken korkular değişe değişe kemirirken hafızanı...içselliğime nameler sıralama..o konukluğa gecikişimiz tanıdığımız argümanları çoktan yok etti..varlığımda biriken sözcükler,ben istersem yeniden anlam kazanabilir..düşüşlerini bileye bileye sana ayna tutacağım...
şimdi git!
&
boşlukta yer çalmaya benzer,terkedişler...aynaya bakmaya yüzün varsa bir yüzde benim için çalsana! korkum,bana benzemendir...bir tekme ya da yumruk atmak aynaya;gerçekliğini sana geri verecekse,ne olur durma parçala aynayı...yere düşen kırıklardır aslında gerçekliğin...buna cesaretin varsa,durma yap...
yoksa esaretin kamçilanir divan alti öykülerde...