Benden seni anlatmamı isteselerdi;
Bir yürek anlatırdım
İçinde koskocaman bir dünya,
Dünyada kocaman bir fener ve sevgi yolunu aydınlatan...
Deselerdi yaz onu;
Yazardım en güzel şiirleri,
Dilsiz istekleri,
Dipsiz kuyu sarnıçlarında yuvarlanan aşkları...
Yazardım parmaklarım morarıncaya kadar,
Yazardım yüreğim yorulup duruluncaya kadar...
Deselerdi çiz onu;
Çizerdim dünyayı,
Her tarafı yedi veren gülleriyle yedi renk açan
En mevsimsiz çiçeklerin açtığı
Nakışlı, oyalı, özenli bir dünya...
Ve korkardım kendi çizdiğim dünyaya dokunmaya,
Korkardım çiçeklerin yapraklarının solmasından...
Deselerdi kim O ?
O derdim; yüreğinde deryaları taşıyıpta
Tek bir dünyalıyla bile konuşamayan,
O sınırsız sevgi deryasında yelken açarken
Sevgisini derin kişiliğine gömen...
Ve O derdim ;
Beni sabahlara kadar kendisini düşünmek zorunda bırakan insafsız...
O konuşunca yüreğindeki allı tebessümlerde kaybolduğum,
Sigaram kadar tiryakisi olduğum,
İçkim kadar başımı döndüren,
Görmediğim kadar özlediğim,
Özlediğim kadar dokunamadığım,
Dokunamadığım kadar masum...
Ve O derdim
Yaşayıpta yitirdiğim değil,
Yaşamayıpta bilmek istediğim,
Hayal olmayan tek gerçeğim...