Bu şiirim gözlerinin ela rengine
Hani beni eritip tüketen buğulu bakışlarına
Sen her an kurumasından korktuğum
Taze bir çiçektin gönül bağımda
En verimli toprağında boy veren...
Sensizken nefessiz kaldığım
Yaşamadığım
Varlığınla dirildiğim ölümlerden can gibiydin....
Sen vardın ya hani yanıbaşımda
Senden uzak kalmadan
Ve kalmadan kokundan uzak
Yaşamaya dair kan gibiydin damarlarımda...
Nede çok alışmışım ben sana
Yaşamıyorum ben senden sonra
Sen gittin ya hasretin şarkılarını dinlemedim
Koklamadım sen kokuyor diye bahçemde gülleri
Ve sulamadım kurumalarına inat
Sensiz ne anlamı vardı ki güllerin
Ben bir sana gül dedim
Senden başka gülleri de istemedim
Ve senden uzak gecelerde ne çok ağladım bir bilsen
Hep seni yazdım hasrete dair şiirlerimde
Hep seni yaşattım vazgeçilmez düşlerimde
Bıkmadan usanmadan sıkılmadan
Ve bir kalbin sevgiden bıkmadığını
Ve aşkın baki kılışını
Seni istediğim bu günlerde daha iyi anladım..
Her mevsim kış geçerdi ya sensiz ömrümde
Karbeyaz soğuk karanlık ve yalnız..
Hiç şikayet etmedim aslında
Çünkü kar güzelliğini yaşıyordum sende
Sen kar gibi saf ve kar gibi güzeldin
Ve yağıyordun yürek topraklarıma
Herşeyinle...
Belki de bunun için beklemedim baharı hiç
Mevsimlerden kıştı ya bende hani
Daha çok severdim seni çünkü.
Ve daha çok arardım
Biliyordum dönmeyeceğini
Ama bir umut vardı kış haytımda
Dedim ya gülüm mevsimlerden kıştayım
Sende el değmemiş koklanmamış
Açmamış bir gül gibiydin bende...
Ve sen yazılmamış bir kelimeydin defterinde
Okunmamış...
Seni en güzel ben yazıyordum
Ve seni en güzel okuyanda bendim
Yinede sığdıramıyorum seni
En güzel ifadelere bile...
Seni anlatabilmek, seni yazabilmek seni
Nede imkansızmış meğer
Bak yine hasretini anlatamadım ya
Affet
Anlatamıyorum
Bir şey biliyorum sadece
Sen hep içimde bildiğim
Bildikçe daha çok sevdiğim
Aşkımın tek sahibi...
Nasıl olacak bilmem
Nasıl anlatacağım seni ben
Biliyorum sen yine gelmeyeceksin
Ben yine sana dair şiirler yazacağım
Ve onlarla avunacağım.....
Hani beni eritip tüketen buğulu bakışlarına
Sen her an kurumasından korktuğum
Taze bir çiçektin gönül bağımda
En verimli toprağında boy veren...
Sensizken nefessiz kaldığım
Yaşamadığım
Varlığınla dirildiğim ölümlerden can gibiydin....
Sen vardın ya hani yanıbaşımda
Senden uzak kalmadan
Ve kalmadan kokundan uzak
Yaşamaya dair kan gibiydin damarlarımda...
Nede çok alışmışım ben sana
Yaşamıyorum ben senden sonra
Sen gittin ya hasretin şarkılarını dinlemedim
Koklamadım sen kokuyor diye bahçemde gülleri
Ve sulamadım kurumalarına inat
Sensiz ne anlamı vardı ki güllerin
Ben bir sana gül dedim
Senden başka gülleri de istemedim
Ve senden uzak gecelerde ne çok ağladım bir bilsen
Hep seni yazdım hasrete dair şiirlerimde
Hep seni yaşattım vazgeçilmez düşlerimde
Bıkmadan usanmadan sıkılmadan
Ve bir kalbin sevgiden bıkmadığını
Ve aşkın baki kılışını
Seni istediğim bu günlerde daha iyi anladım..
Her mevsim kış geçerdi ya sensiz ömrümde
Karbeyaz soğuk karanlık ve yalnız..
Hiç şikayet etmedim aslında
Çünkü kar güzelliğini yaşıyordum sende
Sen kar gibi saf ve kar gibi güzeldin
Ve yağıyordun yürek topraklarıma
Herşeyinle...
Belki de bunun için beklemedim baharı hiç
Mevsimlerden kıştı ya bende hani
Daha çok severdim seni çünkü.
Ve daha çok arardım
Biliyordum dönmeyeceğini
Ama bir umut vardı kış haytımda
Dedim ya gülüm mevsimlerden kıştayım
Sende el değmemiş koklanmamış
Açmamış bir gül gibiydin bende...
Ve sen yazılmamış bir kelimeydin defterinde
Okunmamış...
Seni en güzel ben yazıyordum
Ve seni en güzel okuyanda bendim
Yinede sığdıramıyorum seni
En güzel ifadelere bile...
Seni anlatabilmek, seni yazabilmek seni
Nede imkansızmış meğer
Bak yine hasretini anlatamadım ya
Affet
Anlatamıyorum
Bir şey biliyorum sadece
Sen hep içimde bildiğim
Bildikçe daha çok sevdiğim
Aşkımın tek sahibi...
Nasıl olacak bilmem
Nasıl anlatacağım seni ben
Biliyorum sen yine gelmeyeceksin
Ben yine sana dair şiirler yazacağım
Ve onlarla avunacağım.....
