Ben seni kocaman bir yürekle sevdim.
Gözlerim değil,yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımda ki kana karışıp,
Geldin oturdun yüreğime.
Bir başka yerde olamazdın zaten.
Sen,benim en değerli yerimde,
Yüreğimde olmalıydın,orda kalmalıydın.
Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek,
İlk kez bu kadar kolay kabullendi seni.
Herhangi bir konuk değildin artık.
Bu yüzden ne ağıralama faslı vardı,
Ne de uğurlama.
O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar,kışa giriyoruz ya...
Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle.
Çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı,senin renklerin karşısında.
Taze bir yaprak gibi yeşildin.
Açelyaydın pembeliğinle.Üzerine çiğ teneleri düşmüş
sarı güldün.Kırmızıydın bir ateş gibi.Ve maviydin...
En çok bu renkle anmayı sevdim seni.
Denize tutkundum,
Denizi sensiz,seni denizsiz düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim ben,insanları da...
Kendime bile dar gelirken,
İçinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık.
En kızgın,en tahammülsüz olduğum anlarda bile,
Seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı,güldüm.
Beni böylesine güldüren senin sevgindi
Ve ben kaygısız,içten gülüşün ne demek olduğunu,
Nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle.
Her şeye rağmen sevdim seni.
Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu.
Koca bir kente,koca bir ülkeye kafa tutabilirdim.
Sen elimden tuttuğunda,
Patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için
Önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim,kül ederdim.
Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm.
Ve o göle bir tek sen girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da...
Her halin çekti beni.
Duruşunu,uyumanı,gülmeni,kızmanı,
Şaşkınlığını,saflığını,kurnazlığını,
Çocukluğunu,olgunluğunu sevdim.
Sesini de sevdim suskunluğunu da.
KÜÇÜK OYUNLARINI,KAPRİSLERİNİ,
SİTEMLERİNİ,KORKULARINI SEVDİM.
Seni ve o doyumsuz sevdanı,
Uçarı sevdanı anlatacak
Kelime bulamadım çoğu zaman.
Sığmadın cümlelere
Ve hiçbir cümle seni
Yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
Seni severken yorulmadım.
Çünkü sen yaşam kaynağıydın.
Her gün yenilendim.Seninle çoğaldım,büyüdüm.
Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölemeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
Daha ne diyebilirim ki?
SEVDİM İŞTE ÖTESİ YOK...
Gözlerim değil,yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımda ki kana karışıp,
Geldin oturdun yüreğime.
Bir başka yerde olamazdın zaten.
Sen,benim en değerli yerimde,
Yüreğimde olmalıydın,orda kalmalıydın.
Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek,
İlk kez bu kadar kolay kabullendi seni.
Herhangi bir konuk değildin artık.
Bu yüzden ne ağıralama faslı vardı,
Ne de uğurlama.
O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar,kışa giriyoruz ya...
Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle.
Çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı,senin renklerin karşısında.
Taze bir yaprak gibi yeşildin.
Açelyaydın pembeliğinle.Üzerine çiğ teneleri düşmüş
sarı güldün.Kırmızıydın bir ateş gibi.Ve maviydin...
En çok bu renkle anmayı sevdim seni.
Denize tutkundum,
Denizi sensiz,seni denizsiz düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim ben,insanları da...
Kendime bile dar gelirken,
İçinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık.
En kızgın,en tahammülsüz olduğum anlarda bile,
Seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı,güldüm.
Beni böylesine güldüren senin sevgindi
Ve ben kaygısız,içten gülüşün ne demek olduğunu,
Nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle.
Her şeye rağmen sevdim seni.
Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu.
Koca bir kente,koca bir ülkeye kafa tutabilirdim.
Sen elimden tuttuğunda,
Patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için
Önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim,kül ederdim.
Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm.
Ve o göle bir tek sen girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da...
Her halin çekti beni.
Duruşunu,uyumanı,gülmeni,kızmanı,
Şaşkınlığını,saflığını,kurnazlığını,
Çocukluğunu,olgunluğunu sevdim.
Sesini de sevdim suskunluğunu da.
KÜÇÜK OYUNLARINI,KAPRİSLERİNİ,
SİTEMLERİNİ,KORKULARINI SEVDİM.
Seni ve o doyumsuz sevdanı,
Uçarı sevdanı anlatacak
Kelime bulamadım çoğu zaman.
Sığmadın cümlelere
Ve hiçbir cümle seni
Yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
Seni severken yorulmadım.
Çünkü sen yaşam kaynağıydın.
Her gün yenilendim.Seninle çoğaldım,büyüdüm.
Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölemeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
Daha ne diyebilirim ki?
SEVDİM İŞTE ÖTESİ YOK...
