Eyvallah İki Gözüm, Eyvallah
Yüreğimde, ta şuramda büyüttüm seni.
Belki bir annenin koynunda sabahlamadın ama
Anne koynu kadar sıcak olan yüreğimde açtın gözlerini.
Mutlu olmuş muydun peki?
Kimlikler oluştururdum her gittiğin sabahın ardından
Döndüğünde vermem için sana ve her geldiğinde
Gittiğin kimlikle kalıp içimi burkma diye.
Yine yeni kimliğin elimde seni beklemekte,
Bu sefer ki ismin ne olsun söyle?
Uğrak yerin değildim zaten,
Beklemiyordu yüreğimde temenni gelmeni…
Alışmıştı varlığın kadar yokluğuna da, hadi durma!
Git uğrak yerlerine, beklemesinler seni sonra…
Ne de olsa ağırlayan var sorgusuz sualsiz,
Gittiğin sabahın ertesi günü dönerken
Bambaşka kimliklerle bana…
Ne çok seviyorsun değil mi susmayı?
Ama n’olur bu sefer susma, içindekileri dök bana.
Kır, yık, dök benden yana ne varsa, hadi durma!
Rahatlat içini, haykır sonra sevdiğini yalan da olsa.
Ne çok özlemişim bu sözü senden dinlemeyi…
Dur! Vazgeçtim, yalanın daha çok koyar şimdi bana
……………………………………………………………….
(susman en doğrusu galiba)
Ezberim olmadın, olmayacaksın hiç;
Çünkü ezberlediğim şeyler biliyorum ki sayıklamadıkça
Unutulmaya mahkûm kalacak ve bu da beni çok üzüyor.
Ama şimdi mutluyum, sayıklamadığım anlarda bile
Yüreğim seni her daim anıyor; iyisiyle, kötüsüyle…
Olur ya beni unutmana ramak kala ölürüm belki
Bu yüzden şimdiden söyleyeyim sana;
“Eyvallah iki gözüm, eyvallah…”
Huriye Özdemir/27 Mayıs 2008 / 13.55
Çok sevdiğim bir arkadaşım Huriye ÖZDEMİR yakında kitabıda çıkabilir.
Bu güzel şiirini bu gün yazmış ve benimle paylaştı bende sizinle paylaşmak istedim.
Yüreğimde, ta şuramda büyüttüm seni.
Belki bir annenin koynunda sabahlamadın ama
Anne koynu kadar sıcak olan yüreğimde açtın gözlerini.
Mutlu olmuş muydun peki?
Kimlikler oluştururdum her gittiğin sabahın ardından
Döndüğünde vermem için sana ve her geldiğinde
Gittiğin kimlikle kalıp içimi burkma diye.
Yine yeni kimliğin elimde seni beklemekte,
Bu sefer ki ismin ne olsun söyle?
Uğrak yerin değildim zaten,
Beklemiyordu yüreğimde temenni gelmeni…
Alışmıştı varlığın kadar yokluğuna da, hadi durma!
Git uğrak yerlerine, beklemesinler seni sonra…
Ne de olsa ağırlayan var sorgusuz sualsiz,
Gittiğin sabahın ertesi günü dönerken
Bambaşka kimliklerle bana…
Ne çok seviyorsun değil mi susmayı?
Ama n’olur bu sefer susma, içindekileri dök bana.
Kır, yık, dök benden yana ne varsa, hadi durma!
Rahatlat içini, haykır sonra sevdiğini yalan da olsa.
Ne çok özlemişim bu sözü senden dinlemeyi…
Dur! Vazgeçtim, yalanın daha çok koyar şimdi bana
……………………………………………………………….
(susman en doğrusu galiba)
Ezberim olmadın, olmayacaksın hiç;
Çünkü ezberlediğim şeyler biliyorum ki sayıklamadıkça
Unutulmaya mahkûm kalacak ve bu da beni çok üzüyor.
Ama şimdi mutluyum, sayıklamadığım anlarda bile
Yüreğim seni her daim anıyor; iyisiyle, kötüsüyle…
Olur ya beni unutmana ramak kala ölürüm belki
Bu yüzden şimdiden söyleyeyim sana;
“Eyvallah iki gözüm, eyvallah…”
Huriye Özdemir/27 Mayıs 2008 / 13.55
Çok sevdiğim bir arkadaşım Huriye ÖZDEMİR yakında kitabıda çıkabilir.
Bu güzel şiirini bu gün yazmış ve benimle paylaştı bende sizinle paylaşmak istedim.
