Benim yokluğunla her saniye yeniden öldüğüm tüm o zamanlara inat ...
Canımın lime lime acıdığı,içimin erdiği,kalbimin paramparça olduğu o hain gecelere inat ...
Uyanmanın umutsuzluğa mahkum olduğu o ışıksız sabahlara inat ...
Çok güçlü gibi görünmeye çalışıpta kendime yenildiğim tüm o içsel savaşlara inat ...
-Ben sana mecburum,bilemezsin..
Yüreğimi seninle ısıtıyorum!-
diye diye sıcacık olduğuma inandıran o alçak sahteliğe inat ...
Gözlerin gözlerimin en içine değince evrenin en parlak yıldızına sahip olmanın verdiği o eşsiz huzura kocaman açıpta kollarımı sarıldığımı sandığım ve,,
Güven diye bildiğimin aslında hiçliği kabullenmiş olduğumu farketmenin acıların en acıtanı olduğunu tamda alnından vurmanın zorbalığına inat ...
Yok oldum,artık bir ben yok diye attığım tüm sesiz çığlıklara inat ...
Kutlu mu olacak sanıyorsun doğduğun gün!
Hep mutlu geçsin ömrün mü olacak sanıyorsun dileğim!
-Gerçekten sevmenin- en çıkarsız bulunma hali olduğunu biliyor yüreğim ..
Ama canımın nasıl acıdığını da biliyorum ben!
Acının en içine dahil olmanın o çirkin tadınıda!
Senin doğduğun gün,,,
Benim bu varla yok arası soyut varlığımın nedeni !
Tek bir dileğim var benim seninle ilgili ..
Gerçek olacağından emin olduğum üstelik!
Tüm bunların içini sızlatacağı,
Yaşattığın her sahteliğin soğukluğunu hep yüreğinin en derininde hissedeceğin,
Seni artık gerçekten sevmediğimi bilmenin -hayatının en sen sebepli sonucu-olduğunu yaşadığın,,,,,
Nice yıllar olsun payına düşen!!
Hakettiğin şekilde bir ömür boyu ...
-alıntıdır-
