bayram denince akla ne gelir ki?
benim aklima karsi komsunun oglu bayram gelir(sevimsiz suratiyla)
bayrami hic sevemedim
zatende sevmeye niyetli degilim!
bayram denince akla ne gelir ki? (de me)
cocuklugum imekler gozyaslarimda...
findik dedemin topacikligi(dusse yuvarlanacak diye korktugum)
al al yanaklari
yanaklarinda gulucuklerle yeseren gulgamzeleri
ruzgarin sevistigi babacan kokusu
hircin ayak sesleriyle kavga eden cakiltaslari
elindeki bastonuyla(silahsiz,kilicsiz,oksuz) kahramanim...
ve sicacik ellerinde piseceginden korkup kacma arifesindeki
kagit kesedeki findiklar...
bayram geldi gelecek diye beklenen
bayram heyecaniyla
urperen kelebek yuregimin cirpinisindan
uykuya dalamayan ben*
sabah mahmurluguyla
suspus kaldirimda punekliyen yine ben*
ve ilk heyecan...
-karakiz,bugun bayram!
sonrasi arsiz guluslerimiz.
tabiki findik dedem!
kahramanimin isil isil gozlerinden suzulen
ilk ozelim...
(nazim hikmet siirleri)
ve sarmasik sozcuklerin buyusu...
'bu kitapyolcundur artik senin...
vermek istedigini almaya,aldigini aktarmaya calis
(yaninda,kapaginda karanfil deseni bulunan birde defter)
bu da sirdasin,icinden geldigi gibi kullan...
sen sen ol,senligini bilmeyen olma! '
sonrasi enterasan dermisim inanma
kendimi kesfetmenin...
ilk adimlarini attigim yolumun ilk yolcusu
benimle buyuyen
buyudukce hircinlasan
baskaldiran
diger yolcularimin bas kahramani! ! !
bu yazma tutkusu da nerden yesillendi? denince
beynimin pihtilasmis damarlarindan portledi derim ya!
aslinda birazda gelisin guzelliginden
olsa gerek!
gerci ne kadar da,
'aklim dursa hic bir sey dusunmesem,
kalbim dursa hic birsey hissetmesem '
kivaminda olsamda.
yurek depreminden kacis yok galiba
fikrimin ince gulleri naksetmeye baslayinca
tutabilene ask olsun!
yine de bayram ayni bayram bende*
sevemedim gitti keratayi! ! !
esmer tual