Bedenim sağlam olsa ne yazar içim bu kadar kırık dökükken..
Böyle yaşanmıyor,acıyıp halime dönsen?
Başka umutlara taşınmak gelsede bazen içimden,
Zoraki ölüm bağlıyor beni bileklerimden...
Kalbimi tutsak alan kelepçelerin,kurtulamıyor bileklerim,
Kan revan şimdi içimde gözlerin, Ağlamayı sen sanıpta sevmişim.!
Damarımda dolaşandın,anlayamadım.Kestim bileklerimi bir türlü akamadın...
Nefessiz kaldım,nefesin en sonundayım, Aşkı boğup öldürdüm yokluğun zoraki ölüm...
Ağaçtan düşmek gibi değil bu acı,yada değil bir iğne yarası,
Kalbinden düşmüşüm ben.!Uçurumun en alası!
Çiçeksiz bahçe olurmu deme,bakta gör şimdi gönlüme.
Açmaya henüz hazır tomurcukları öldürdün içimde...
Bir kaç bahar daha yaşardım seninle,
Teslim etmeseydin ellerinle beni zoraki ölüme...
Sanıyorum biraz daha gülebilirdim,eğer içimdeki neşeyi öldürmeseydin...
Bırakıp gitmeseydin,belki yaşamak isterdim,
Daha seninle nefes alabilirdim,şah damarımı kesmeseydin...
Eminim defalarca seni sevebilirdim,bir kez dönüp gülseydin...
Gitmeseydin/Bitmeyebilirdim...
Sevmeseydim/Ölüme gülmezdim!
Bitmeseydin/Tekrar,tekrar başlayabilirdim...
Beni zoraki ölüme mecbur ettin.
Yokluğuna mahkum ettin,yinede buldum seni.
İçimdeydin hiç gitmedin/İçimdesin gitmeyeceksin...
