[SIZE=5]Akışına bırakmışım uzun zamandır günlerimi, gecelerimiNasıl da unutmuşum ben diyebilmeyiÖzlediğim bişeyler var mı?Onu bile hatırlamıyorumBulutlu bir gökyüzüyine bir İstanbul sabahıyine hüzün
Boşlukta süzülen bir martı sandınız mı kendinizi?
Sanamazsınız sanmayınürkütmesin sizi yapamadıklarınızbeni ürküttü diye
Yaşam kaygısı
aşk
umut
arasında sıkışıp kalmışken ben olabilmeyi unutanlar adına konuşuyorum kendi kendimesusturduğum iç sesime haykırışımgel artık sana ihtiyacım var
sen hep haklıydınbak itiraf ediyorum işteyine yalnızım
kaçmak istiyorum ne var bunda?
nasıl da herşey gözlerimin önüne seriliverdi çırılçıplak, öylesine
unuttum seni de senin gibileri deilk kez kendimi hatırlıyorum yalnızca
sonbahar geldi
korkuyorum
üşüyorum
herşey acımasız ve çok hızlı gelişiyorsa ben çok mu yavaşım?
belki de garip olan bakış açımdan ibaret yalnızca
neden dünyada bir tek ben varmışım gibi bu sabah?
koskoca istanbul dar geldi bana da sığamadım dünyaya bu sabah
offf
Ya kırılan umutlarımız hayallerimizi de yanında götürürse?
Ya yağmurlar ıslatmazsa artık?uzaklaşmak mucize olsa
ya ?
özlenen biri olmaktan vazgeçsek bir gün, koşmasak peşinde özlemenin özlenmenin?ne değişir şu daracık sokaklarında hayatımızın?
yalanlar üzmese artık yorgun kalbimizi tekrar aşık olabilir miyiz korkusuzca?
nedir bizi kabuğumuza kapatan bu yağmurda?
sevmiyorum demek neden yaralıyor ruhumuzu?
yalnız olan suçludur oysaki yalnızlığını kendi seçmiştir deistediklerini sıralarken apaçıkken, gerçekler duvar olunca geri dönüp koşmak niye?
yetersizlik mi?
yetersiz hissetmek mi acıtan?
yoksa?
bencillik mi?
amaç yaratamamak yaşadıklarının eseri mi?
sordun mu kendine?
en son ne zaman sorguladın kendini, kendine acımadan?
sonuç aldın mıu hatalarından?
sana acımalarından sıkılıp küfür ettiğin oldu mu yakınlarda?
ben sorguluyorum kendimi, asla acımıyorumkendim için geç kalmışlarımı yapmaya karar verdim yüzüme vurulanlardan sonra
kendim içingeç kalmışlarım için .........
[/SIZE]
