Yarım kalmıştı herşey.Dudağımda yarım bir tebessüm,yarım bir sevgi buruk bir aşka dair.Sen gittiğinde yapmakta olduğum herşeyi bırakmıştım.Önce o filmi izledim.Canım acıyarak izledim.Her sahnede gözlerim dolarak,yaşayarak izledim.Zaten anlamlı olan o film benim için daha da anlamlıydı çünkü.Ama pes etmedim izledim.
Sonra oturdum müzik dinledim.Başlarda çok ağladım.Kendi kendimi neden kanattığımı sorguladım hep!Neden işkence ediyorum kendime diye düşündüm.Ama dinledim.Farkettim ki acı hafiflemeye başladı.Hala kalbim sızlasa da ağlamadan dinlemeyi öğrendim.
Sen gittiğinde okumakta olup da yokluğunda bir köşeye fırlatıp okuyamadığım,elimi süremediğim kitabı dün bitirdim.İçim acıdı yine ama bitirmeliydim.Yarım kalan herşeyi tamamlamak istedim.Çünkü yaşayabildiğimi görmek istedim.Çünkü ben vardım.Ve iyi ki bitirdim kitabı.Öğrendim ki aşk farklı bir şeymiş.Eş ruhlar tıpatıp aynı olmazmış zaten senin sandığın gibi.Zayıf eş ruhlar olurmuş sadece acı verirmiş insana,onlar korkarlarmış yaşamdan hep yarım bırakırlarmış işi,aşkı,sevgiyi,hayatı...Bulmuştum.Sen de yarım bir ruhtun.Kitap bittiğinde bir yük daha kalkmıştı üzerimden.
Şimdi tek tek yarım kalan herşeyi tamamlıyorum.Senden kalan ne varsa elime alıyorum,tozunu alıp rafa kaldırıyorum.Çünkü nasıl ki sen kendini anı ilan ettiysen,senden kalanlar da sadece anı olmalı.Anılar orta yerde durmaz.Hep rafa kaldırırız onları.Senin kendini rafa sakladığın yere anılarını da ben saklıyorum.
Giderken fırtınalar estirmiştin ruhumda ve sen uçurdun o sevgiyi,ben muhafaza etmeye çalıştım.Ruhumu sıktıkça kendin öldün aslında.Ben senden belki vazgeçerim ama sen sıktığın her ruhta beni arayacaksın.Bağımlı olan ben gibi dursam da,sen bağımlısın aslında. Korkun da buydu zaten.
Üzgünüm yarım sevgili! Beni unutamayacaksın.Keşke unutsan,çünkü ruhunun beni çağırıp durması canımı sıkıyor.Bocalamaların,kendini vuruşların, alan gülüşlerin o kadar acıtıcı ki,acıyorum.Ne yazık ki iz bırakan sen oldun sanıyorsun ama iz bırakanın ben olduğumu yüzüne şamar gibi inen yıllarda anlayacaksın!
İçim rahat.Yarım sevgilinin yarım bıraktıklarını kendim tamamlıyorum.Çünkü artık ruhuma adadım hayatımı.Çünkü artık bana verdiğin zarar sadece bana değil çevreme zarar oluyor.Yüzümün gülmesi için nefes alan insanlar için yürüyorum artık.Sen elimi bırakmıştın ya hani sözcüklerde,hayatının belki de ilk doğru kararıydı.Yarım ruhlar yarım aşklara gebedir.
Şimdi özgürce güdülerinle yaşa!Ama seni hiçbir şey benim gözlerime bakarken olduğun kadar mutlu edemeyecek.Elimi tutarken çarptığı gibi asla çarpmayacak kalbin.Bin sözcükte bir lal oluşumu arayacaksın. Mutlu ol isterdim ama biliyorum ki olamayacaksın
