Şiir yazmak istiyorum, seni anlatmak, seni mısralara dağıtmak,
Sonrada o mısraları bir bir okuyup, seni toplayıp yüreğimle sarmak,
Seni anlatmak istiyorum, telaffuz etmeye yetmiyor kelimeler,
Mutluluğum desem, umudum desem, bir ömür sevecek desem yetmiyor.
İçimdeki çocuk öyle haykırıyor ki, çığlık çığlığa susturmak ne mümkün,
İnsanın onunla beraber haykırası geliyor, bu sevgisiz kalmış dünyaya,
Duymuyor musun kulakları yırtan bu sesi, duyamıyor musun?
Bak içimdeki çocuk, içimdeki yürek” seni çok kocaman seviyorum” diyor.
Bir yok olma eylemindeydi, zifiri karanlıklardaki yüreğim,
Bir çift kahve göz ışık oldu, tuttu ellerimden karanlıktan söküp aldı.
Kaybolan, uzun zamandır izine rastlamadığım duygular sardı yüreğimi,
Tamam dedim, bu benim yüreğimin beklediği kişi sevmek için
Yalnızlık korkutmaz oldu beni, senin hayalin vardı her saniye yanımda,
O kahve gözler vardı başımı yastığa koyup, gözlerim tavana dikildiğinde,
Sözlerin, yüreğimde kurumakta olan aşk ağacını filizlendirdi yeniden,
Sevmekti bu, yanıp tutuşmaktı, bir tenin başka bir ten için kavrulmasıydı.
Hoşlanmaktaydı yüreğim senden, aşka dönüştü daha ben fark edemeden,
Şu an ise gözlerim daldığında resmine, tutkuya dönüştüğünü anlıyorum.
Kıyamıyorum resmine bakmaya, kırarım, yıpratırım sanıyorum yüreğini, korkuyorum.
Gözlerinin hapsinde gözlerim, bir an bile çekemiyorum gözlerinden,
Ben gözlerimi çektiğim anda, kaybolur o ışık bulamam sanıyorum.
Böylesine mutlu olmak korkutuyor yüreğimi, sessiz sessiz yalvarıyor;
O olsun diyor alın yazım, kaderim, bir ömrü uğruna harcayacağım eşim.
Sen gecenin en koyu uykularındayken, bir bilsen resmine neler anlatıyorum.
Seviyorum diyorum, bu derece sevdiğimi bilmiyor çok seviyorum diyorum.
Sevgiye sınır koyulmaz ya , ben seni sırsızlığın başladığı noktada seviyorum.
Resmin gülümsüyor bu sözlerime, ya da ben aşkından hayal görüyorum.
Sevildiğimi görüyorum o gözlerde, bir ömür üzerine verilmiş sözler,
“Hep yanında olacağım.” diyor gözlerin, “Bu yürek başkasını sevmeyecek.” diyor.
Bu sözlerin üzerine, yüreğimdeki son korkuları da kovuyorum birer birer,
Vazgeçmeyeceğini biliyorum benden, böylesine seni seven bu yürekten,
Sonra hayaller kuruyorum ardı ardına, durmadan dinlenmeden sana dair,
Zihnim, seninle dolu hayaller kurmaktan bıkmak usanmak bilmiyor.
Ben yetersiz kalan sözcüklerle bu mısraları oluştururken, yanımda olsa,
Gözlerime uzun uzun bakıp; beni sevdiğini söylese diyorum içimden.
Ayaklarım yerden kesiliyor adını her duyduğumda, bulutlara ulaşıyorum.
Bir yıldız koparıp semadan, saklasam yüreğimde diye düşünürken,
Kahve gözlerin geliyor aklıma, benim bir çift yıldızım var zaten diyorum.
Sonra gözümün önüne getirip o yıldızları, yüreğime sarıyorum sımsıkı.
Ürpermeler başlıyor, parmaklarının uçları değdiğinde ellerime,
Fırtınalar kopuyor yüreğimde, bir baksan gözlerime o anı bir yakalayabilsen,
Yangınlarda yüreğim, kor ateşlerde, senin için deli deli yanıyor.
Bendeki sen aşmış beni, yüreğim bu aşkta sınır tanımak bilmiyor.
Bir değil, bin sayfa yazsam yetmiyor, anlasana bu yürek seni çok seviyor..
Sonrada o mısraları bir bir okuyup, seni toplayıp yüreğimle sarmak,
Seni anlatmak istiyorum, telaffuz etmeye yetmiyor kelimeler,
Mutluluğum desem, umudum desem, bir ömür sevecek desem yetmiyor.
İçimdeki çocuk öyle haykırıyor ki, çığlık çığlığa susturmak ne mümkün,
İnsanın onunla beraber haykırası geliyor, bu sevgisiz kalmış dünyaya,
Duymuyor musun kulakları yırtan bu sesi, duyamıyor musun?
Bak içimdeki çocuk, içimdeki yürek” seni çok kocaman seviyorum” diyor.
Bir yok olma eylemindeydi, zifiri karanlıklardaki yüreğim,
Bir çift kahve göz ışık oldu, tuttu ellerimden karanlıktan söküp aldı.
Kaybolan, uzun zamandır izine rastlamadığım duygular sardı yüreğimi,
Tamam dedim, bu benim yüreğimin beklediği kişi sevmek için
Yalnızlık korkutmaz oldu beni, senin hayalin vardı her saniye yanımda,
O kahve gözler vardı başımı yastığa koyup, gözlerim tavana dikildiğinde,
Sözlerin, yüreğimde kurumakta olan aşk ağacını filizlendirdi yeniden,
Sevmekti bu, yanıp tutuşmaktı, bir tenin başka bir ten için kavrulmasıydı.
Hoşlanmaktaydı yüreğim senden, aşka dönüştü daha ben fark edemeden,
Şu an ise gözlerim daldığında resmine, tutkuya dönüştüğünü anlıyorum.
Kıyamıyorum resmine bakmaya, kırarım, yıpratırım sanıyorum yüreğini, korkuyorum.
Gözlerinin hapsinde gözlerim, bir an bile çekemiyorum gözlerinden,
Ben gözlerimi çektiğim anda, kaybolur o ışık bulamam sanıyorum.
Böylesine mutlu olmak korkutuyor yüreğimi, sessiz sessiz yalvarıyor;
O olsun diyor alın yazım, kaderim, bir ömrü uğruna harcayacağım eşim.
Sen gecenin en koyu uykularındayken, bir bilsen resmine neler anlatıyorum.
Seviyorum diyorum, bu derece sevdiğimi bilmiyor çok seviyorum diyorum.
Sevgiye sınır koyulmaz ya , ben seni sırsızlığın başladığı noktada seviyorum.
Resmin gülümsüyor bu sözlerime, ya da ben aşkından hayal görüyorum.
Sevildiğimi görüyorum o gözlerde, bir ömür üzerine verilmiş sözler,
“Hep yanında olacağım.” diyor gözlerin, “Bu yürek başkasını sevmeyecek.” diyor.
Bu sözlerin üzerine, yüreğimdeki son korkuları da kovuyorum birer birer,
Vazgeçmeyeceğini biliyorum benden, böylesine seni seven bu yürekten,
Sonra hayaller kuruyorum ardı ardına, durmadan dinlenmeden sana dair,
Zihnim, seninle dolu hayaller kurmaktan bıkmak usanmak bilmiyor.
Ben yetersiz kalan sözcüklerle bu mısraları oluştururken, yanımda olsa,
Gözlerime uzun uzun bakıp; beni sevdiğini söylese diyorum içimden.
Ayaklarım yerden kesiliyor adını her duyduğumda, bulutlara ulaşıyorum.
Bir yıldız koparıp semadan, saklasam yüreğimde diye düşünürken,
Kahve gözlerin geliyor aklıma, benim bir çift yıldızım var zaten diyorum.
Sonra gözümün önüne getirip o yıldızları, yüreğime sarıyorum sımsıkı.
Ürpermeler başlıyor, parmaklarının uçları değdiğinde ellerime,
Fırtınalar kopuyor yüreğimde, bir baksan gözlerime o anı bir yakalayabilsen,
Yangınlarda yüreğim, kor ateşlerde, senin için deli deli yanıyor.
Bendeki sen aşmış beni, yüreğim bu aşkta sınır tanımak bilmiyor.
Bir değil, bin sayfa yazsam yetmiyor, anlasana bu yürek seni çok seviyor..
kendime kıydığım kdr ona kıyamıorm