Âşığın birisi sevdiğine hasret kalmıştır günlerdir, görmek ister, kapısını çalar. İçerden ses gelir:
- Kim o?
- Ben. Kapı açılmaz. Hüzünlü âşık geri döner. Bu hasret onu o kadar çok yakmıştır ki; bir süre sonra tekrar düşer yollara, umutla çalar sevdiğinin kapısını.
İçerden yine ses gelir:
- Kim o?
- Sen. Kapı açılır: ‘Buyur gönül kapımızdan içeriye hoşgeldin. Geçen de açamadık. Çünkü bizim hanemiz iki kişiye fazla dar. [FONT=Trebuchet MS]’O zaman aşk ‘benlik’ten çıkıp ‘sen’likte birleşmektir.
[/FONT]
