ELLeRiMDe YaNaN HaLa SeNiN ATeŞiN
Ömrümü yazdım bütün şiirlerimde
Mutlak yenilgilerin mağlup komutanıyım ya şimdi
Rengârenk boyanmışım –yine- minicik bir "ben"e
Üzerinden yıllar geçse de
Meleğim… Bil ki
Ellerimde yanan hala senin ateşin
Yapayalnız bir çınardım… Belki biraz yorgun
Aradığımsa –sadece- bir iğde ağacı merhameti
Zehirli bir gidiş düştü payıma
Dualarımla kundakladım… Bin vakit
Ismarlamaksa "en emin"e ısmarladım
Meleğim seni…
Bilmedin!
-/--
Bölük pörçük sevdam
Üzerime yıkılmış dağ gibi özlem
Tutunamadığım bir ağaç dalı ümidim
Üzülmek mi? ... Yetmedi...
Nedamet mi? … Olmadı…
Batar durur gözlerime kahverengi bir bakış
Unut(a)mamak olur bir yemin…
[SIZE=6]Bilir misin?[/SIZE]
Şiirlere sığındım sağanağından
İçimdeki çocuk d/üşüyor yaktığın bu ateşte… Bak
İlmek ilmek çözülüyorum
Rüyalarıma geldiğin her gece
Linç ediliyorum adeta
Eziliyorum yolunu beklediğim bütün duraklarda
[SIZE=6]Reddediyorum -yokluğuna ait-[/SIZE]
[SIZE=6]ne varsa
İşte böyle ve hep böyle
Meleğim benim
İstesen de… istemeden de….[/SIZE]
