Sana söylediğim gerçek yüreğimden gelen çok söz vardı hepsi armağanımdı sana. Konuş derdim duyayım sesini arkasında fon müziği olan bir şiir gibi. Bütün şiirlerim sözlerim sana armağandı sana mirastı çünkü değer bilirdin. Tutardın ellerimden bırakma derdin . Öperdin yanaklarımdan aman ha soldurma derdim. Şakalaşırdık, gülerdik, mutluyduk...

Ama bilmezdim bana dokunan ellerin başkasına dokunacak, beni öpen dudakların başkasının olacak. Şimdi sus-sana diyorum konuşma duymayayım sesini. İçi ihanetle dolu olan sözlerini duymayayım sus-sana. Değer bilirsin sanırdım meğer sen değersizmişsin. Ne masum sözlere nede şiirlere ihtiyacın varmış.

Şimdi son kez dinle beni ama gerçek duygularınla. Seni sevmiştim ama ögrendim ki artık geçmişin önemi yokmuş herşey geleceğe bakıyormuş geçmişi görmek hiç birşey kazandırmıyormuş insana. Ne ağlarım ne üzülürüm çünkü içimden gelmiyor. Sahte gözyaşları dökemem uğruna senin gibi. Seyredemem artık bu yalan sevgileri duymak istemiyorum sahte sözlerini sus. Ben yokum artık gidiyorum. Sana mutluluklar demeyeceğim çünkü yalan aşkının mutluluğu olmayacaktır. Gerçekler bir gün değerli gelirse sana ben aynı parkta aynı banktayım ELVEDA...