GÖZLERİM ATLANTİS

Gözlerim bir matem kenti bu akşam
Orta yerinde yanar gözbebeklerim
Öyle yangın yeri kül yığını ki düşlerim
Sorma gitsin

Gözlerim Atlantis bu çilekeş akşamlarda
Nice seyisleri uğruna harcayan
Gözlerim Atlantis bu çilekeş akşamlarda
Varlığına inanılan fakat kayıp
Bulma gitsin

Gözlerim dipsiz kuyular bakma düşersin
Öyle pervasız geçme önünden
Dipsiz uçurum kıyıları yar
Yarlardan düşersin tutunamazsın
VAzgeç bitsin

HAYAL DE OLSA


gel yad edelim yorgun yılları bu akşam
masamızda örtü olmasın varsın
gözlerini ser baktığım her noktaya
bir ışık da istemem
oturalım karşılıklı
sen bana bak ben sana
uzun uzun konuşmayalım
istemem bir sen bak bir ben
ellerin değmesede olur tenime
bu özlem akşamında
gözlerini al gel o bana yeter
kem değmiş dudaklar öpmesede olur
öylece otur karşımda
hayal de olsa bana yeter

HAYYAM GÖRSE


gelme üstüme bu akşam
meyhaneci gelme kırarım
kadehi kırarım seni gelme üstüme
yargısız infaz edildim binlerce kez
sürüldüm zindanlara dar geldim
dipsiz kuyulara atıldım
kör karanlıklarda bırakıldım
bir yar uğruna pazar pazar
düşlerim satıldı alan olmadı
neylerde kar etmez artık
ne şarap yeter derdime
ne merhem kapanmaz yareme
gelme meyhaneci
al kemancını da senin olsun
bir fıçı bir ben kalayım
sabahı düşünme ben açarım kapıyı
neyzen görse ağlar halime
hayyam üzüm bağlarını yakar
görse bu közü bu yangın yerini

ELLERİN DÖKÜLÜR ELLERİME

Ellerin dökülür ellerime
Bir merhabayı esirgeyen
Dudaklarımıza gem vurur
Lanet gururumuz
İki baş bir yürek yerine
Hummalı düşlerimiz yastığımızda
Kavuşmazlığı yollarımızın
İki ayrık düzlemde
İki ayrı birbirine aykırı
Doğrularız kendi düzlemimizde
Öyle yalın değiliz
Yalnız hiç değiliz sevgilim
Kendimizi oluşturan noktalarımız
Var tüketilmiş gülümsemelerimizle
Ellerin dökülür ellerime
Düşlerin can sıyrığı
Bulanık hallerinde buluşur
Sevdamız
Lakin tat vermez
Görüş günleri tanıdık yüzlerin gölgesinde
Kalır yüzyıllık hasretimiz

GİTTİN
gittin eğreti bir keder bıraktın
gittin gülüşlerimi aldın
sevinçlerimi de
gittin gökyüzü ağladı
şehirim sellere teslim
gözlerin kaldı aklımda
güneşim tutuldu
damarlarım çatladı
bağrıma bir kor koydun
gözlerime mil çektin
gittin geride eğreti bir adam bıraktın
gözlerini arayan gözlerimi açık bıraktın
sen gittin ben bitemedim

SENSİZ SENFONİ

sensiz senfoniler hasreti çalıyor
şef de sen orkestra da sen
ben acıklı keman oluyorum
ellerinde inledikçe inleyen
dinleyen yok inleyen namelerimizi
salon boş bilmem kaçıncı senfonimizde
bana çalışıyor bu akşam tüm koltuklar
kapalı gişe sevinçlerimiz
belki de ne senfoni var ortada ne salon
ne de sen
benimse işittiklerim
müzmin sensizlik melodisi

H.KAYGISIZ

ben sana küsemem
bir şehir üstüme yıkılır
anılarım içindeyken
bir şehri yüklenemem
ben sana küsemem
geçdiğim yollar
girdiğim mekanlar
haykırır ismini
yürüdüğümüz yollar
yüzüme vurur
geçmişi
ben sana küsemem
bir derin içleniş
sıyırır canımı
bir soğuk mermi
düşer fikrime
intihar gibi
ben sana küsemem
fikrim canıma küfreder
ellerim dilime zulmeder
ben sana küsemem
bir uçurum gibi
ayrık kalırım
diğer YARımdan
ben sana gelemem

bir yar gibi ayrıkken
bir yar gibi derinken
bir yar gibi uzakken

SEVDA SERABI

sensizliğin çölünde sana susuyorum
geceler ayaz geceler kum fırtınası
gündüzler alev çemberi
boynumda aşkın halkası
halkada bir ip
çektikçe çekiyor acımadan
yürüyorum
bir seraba çalan gözlerine
dalmak varya yürüyorum
öyle bitkin öyle yıkık yıkık
sana geliyorum
omzumda sensiz geçen anların ağırlığı
gözlerimde hayal bir mavi
koşar gibi yürüyorum
düşüp düşüp kalkıyorum
düştükçe kanıyor sensiz yanlarım

ellerinden mahrum ellerim üşür
sessiz sensizliğin soğunda

gözlerinden kaçak gözlerim yanar
dipsiz okyanusların derininde kalır bakışların

yüreğine mahkum yüreğim kanar
hasretin bıçak ağzı kıvamında

sensiz vatansızım mülteciyim
beklemenin sınır boylarında

sensizliğin mapusuna aklım firari yazılır
umuda hakim gözlerin celse atar davamıza

davalınım umudunun bekleme salonlarında
nihai karar mahşere kalsada ben beklerim