Şeytan. İçimdeki şeytan ruhumu ele geçirdi. Bedenim bende olsa neye yarar? Birilerinden komut alan bi robot gibi onun dediklerini yapıyorum. Hayır, ben bi satanist değilim. O zaman içimde şeytanın ne işi var dimi? O benim içimde büyüttüğüm bu sahte dünyanın bana armağanı olan bi- bi varlık. Ama ben ona şeytan diyorum: o benim şeytanım. Pişman olup da yaptığımı kabullenemediğim hatalarımı ona yüklüyorum: o yaptı diyorum, hep o yaptı. O, her şeyimi aldı elimden.
Armağan demişken bu sahte dünya bana birbirinden güzel armağanlar verdi ama ben onları kaybettim. Teker teker… Sessizce… Dönüşü var mı bu yolun? Çıkışı? Yapamıyorum… Kahrolası zaman geriye gitmiyor.
İsyanım aşka:
Acımasızsın… Sevmedin beni hiç… Resimler , o,bu,şu .. Ben bunlardan tanıyorum seni… O gözlerine hiç bakmadım… Bakamadım… Seni hiç yanımda hissetmedim… Çünkü değildin… Beni sevdiğini hiç duymadım… Çünkü hiç söylemedin… Kokunu hiç içime çekmedim… Çekemedim çünkü sen yoktun… Ancak parfümünün aynısından alabildim ama sen yoktun o kokuda nerdeydin ha? Hiç kimse duymasın hıçkırıklarımı diye kafamı yastıklara gömüp gecelerce ağladığımda nerdeydin? Yoktun dimi? Hiç olmadın… Şimdi de yoksun… Hiçbir zaman gelmeyeceksin… Bende seni beklemeyeceğim… Diyemeyeceğim… Çünkü bunu yapamam… İçimdeki bir parça umut da olmasa yaşayamam… Hayallerim de olmasa yaşayamam. Hele sen olmasan… Benden uzakta da olsa bi yerlerde nefes aldığını bilmesem…
Hayır ya! Sen beni sevmiyorsun ki! Nefesim seni mutlu etmiyor ki! İsyan! Evet, bunun adı isyan! İsyan ediyorum dünyaya, aşka, her şeye, beni sevmemene… Dedim ya ben şeytanım! Kıskanç, isyankâr, asi, bir o kadar da bencil…
Senden beni sevmeni istiyorum ama sadece beni… Yanımdan hiç gitmemeni, o gözlerinin hep bana bakmasını, bana seni seviyorum deyişini defalarca duymayı, kalbinin bana attığını hissetmeyi… Ne kadar bencilim değil mi bi tanem? Beni sevmeni, bana ait olmanı isteyecek kadar bencilim. Oysaki seni sevebilmek, adını söyleyebilmek resimlerden de olsa seni öpebilmek, resimlerden de olsa gözlerine bakabilmek, nefes aldığını bilip, kalbinin -bana atmasa da- attığını bilmek bunlarla yetinemiyorum! Oysaki hepsi bana verilmiş bir hazine…
Sen zarar veriyorsun içimdeki şeytana! Adını her andığımda, seni her düşündüğümde zarar görüyor… Galiba içimde bi yerlerde şeytanımın hala öldüremediği bi melek var… Vücudumun sol üst köşesinde. O yer sana atıyor… Sürekli adını söylüyor gel diyor… Gelmesende hiç bıkmadı seni beklemekten… Bıkmayacakta… Gel be meleğim! Bu kalbi daha fazla sensiz bırakma! Yoksa bi gün adını sayıklaya sayıklaya duracak!
Ben kirlendim. Melekliğimi unuttum artık. Bu yalan dünya unutturdu melekliğimi bana. Ama sen… Hala bi meleksin... Kirlenmemiş saf bi melek…
Seni seviyorum Ama içimdeki şeytan senden nefret ediyor… Kim bilir belki bi gün… Gelirsin ve meleğim olup beni ondan kurtarırsın… Çekip kurtarırsın beni karanlığımdan... Geri verirsin bana kaybolan umudumu, ışığımı, dayanma gücümü... Bana verir misin o tertemiz kalbini meleğim?
Hep derlerdi de inanmazdım bi şeytan meleğe aşık olamazmış… Ve şeytanın meleğe aşkı da anca bu kadar olur...
Armağan demişken bu sahte dünya bana birbirinden güzel armağanlar verdi ama ben onları kaybettim. Teker teker… Sessizce… Dönüşü var mı bu yolun? Çıkışı? Yapamıyorum… Kahrolası zaman geriye gitmiyor.
İsyanım aşka:
Acımasızsın… Sevmedin beni hiç… Resimler , o,bu,şu .. Ben bunlardan tanıyorum seni… O gözlerine hiç bakmadım… Bakamadım… Seni hiç yanımda hissetmedim… Çünkü değildin… Beni sevdiğini hiç duymadım… Çünkü hiç söylemedin… Kokunu hiç içime çekmedim… Çekemedim çünkü sen yoktun… Ancak parfümünün aynısından alabildim ama sen yoktun o kokuda nerdeydin ha? Hiç kimse duymasın hıçkırıklarımı diye kafamı yastıklara gömüp gecelerce ağladığımda nerdeydin? Yoktun dimi? Hiç olmadın… Şimdi de yoksun… Hiçbir zaman gelmeyeceksin… Bende seni beklemeyeceğim… Diyemeyeceğim… Çünkü bunu yapamam… İçimdeki bir parça umut da olmasa yaşayamam… Hayallerim de olmasa yaşayamam. Hele sen olmasan… Benden uzakta da olsa bi yerlerde nefes aldığını bilmesem…
Hayır ya! Sen beni sevmiyorsun ki! Nefesim seni mutlu etmiyor ki! İsyan! Evet, bunun adı isyan! İsyan ediyorum dünyaya, aşka, her şeye, beni sevmemene… Dedim ya ben şeytanım! Kıskanç, isyankâr, asi, bir o kadar da bencil…
Senden beni sevmeni istiyorum ama sadece beni… Yanımdan hiç gitmemeni, o gözlerinin hep bana bakmasını, bana seni seviyorum deyişini defalarca duymayı, kalbinin bana attığını hissetmeyi… Ne kadar bencilim değil mi bi tanem? Beni sevmeni, bana ait olmanı isteyecek kadar bencilim. Oysaki seni sevebilmek, adını söyleyebilmek resimlerden de olsa seni öpebilmek, resimlerden de olsa gözlerine bakabilmek, nefes aldığını bilip, kalbinin -bana atmasa da- attığını bilmek bunlarla yetinemiyorum! Oysaki hepsi bana verilmiş bir hazine…
Sen zarar veriyorsun içimdeki şeytana! Adını her andığımda, seni her düşündüğümde zarar görüyor… Galiba içimde bi yerlerde şeytanımın hala öldüremediği bi melek var… Vücudumun sol üst köşesinde. O yer sana atıyor… Sürekli adını söylüyor gel diyor… Gelmesende hiç bıkmadı seni beklemekten… Bıkmayacakta… Gel be meleğim! Bu kalbi daha fazla sensiz bırakma! Yoksa bi gün adını sayıklaya sayıklaya duracak!
Ben kirlendim. Melekliğimi unuttum artık. Bu yalan dünya unutturdu melekliğimi bana. Ama sen… Hala bi meleksin... Kirlenmemiş saf bi melek…
Seni seviyorum Ama içimdeki şeytan senden nefret ediyor… Kim bilir belki bi gün… Gelirsin ve meleğim olup beni ondan kurtarırsın… Çekip kurtarırsın beni karanlığımdan... Geri verirsin bana kaybolan umudumu, ışığımı, dayanma gücümü... Bana verir misin o tertemiz kalbini meleğim?
Hep derlerdi de inanmazdım bi şeytan meleğe aşık olamazmış… Ve şeytanın meleğe aşkı da anca bu kadar olur...