Sarılırdım kimi zaman sessiz,senli sensiz saatlerde; yerli yersiz sana...Tenin değerdi tenime,kokun burnumda...Ne kadar güzel kokuyordun burnumda o vakitler...Şimdiyse kazananı olmayan ama nedense benim kaybettiğim ya da öyle düşündüğüm bir sevdaydı bizimkisi...Yine de nice zamandır düşünüp duruyordum kendi kendimle başbaşa kalıp,kendimden nefret ettiğim vakitlerde...Neydi bu güzel koku diye...Eninde sonunda anımsadım sendeki o kokuyu...Nedense bunca zamandır eninde sonunda hatırladığım şeyleri hep bu ''eninde sonundanın'' sonunda hatırlarım...Derin ironi...Ama evet eninde olmasa bile sonunda herşeye rağmen hatırladım sendeki o güzel kokuyu...Sen,
SEN KOKUYORDUN!!
SEN KOKUYORDUN!!
[/SIZE]