Varsayılan Sen bize değil, hayallerimize ihanet ettin..
Dersler ağır, yollar uzun..Gelecekten kalma bir sıkıntı yüreğimde..Kalemimde bir korku cesaretsizliğe, kaçınılmaz cümlelere..Bir kalp ağrısı tam şuramda, sol yanımda..Acısı taa en derinde..Uzun uzadıya günler, dersler, şiirler ..Bunaltıcı bir hava, gecenin körü.. Geçen haftaydı ders uzun, ne zaman biter..Bir resim çizmek en iyisi..Defterin son sayfasını açmak ve “hayat”tan bozma bir sandal yapmak ay ışığında yüzen..Yaptım fena da olmadı hani yüzdü ay ışığında..Gecenin karanlığına inat parıltıda..Hayallerimi sakladım içine, darmadağın..Batsa sandal bir daha birleşmeyecek kadar paramparça..
“Sadece ben sevdim diye bizi senden geri isteyemem” diyordu kara gözlüklü adam..Ben istemeli miyim bizi senden ?..Biz var mıyız sen var mısın ki ?..Bir görünüp bir kaybolacaksın yine değil mi ?..Kısacası yine aklım ermedi gidişine..”Neden” lerin içinde kayboldum yine olmadı..Hayallerim desen “en az yıldızlar kadar uzaktı”..
Oysa....
Güzeldi hayallerim..
Sen hiç gitmeyecektin..Hani dünyadaki en büyük sevgi bizimkiydi bırakmazdın..”Yok artık”tı..”Daha neler”di..”Senden ayrılmak mı”ydı..”Güldürme beni”ydi..Peki ya ne oldu..Hani çok şanslıydın hani yanında ben varım diye hiç ağlamazdın..Hüzne, gözyaşına beraber meydan okurduk..Beraber başa çıkardık fırtınayla, yağmurla..Hani “beni uyandırmanın en güzel yolunu bulup kıyamayacaktın uyandırmaya”..Hani bir biz olacaktık şu köhne dünyada..Kuş uçmaz, kervan geçmez, yalan bilmez bir kuytuda yaşayıp gidecektik..
Oysa...
Güzeldi hayallerim...
Süslü kahvaltılar kadar güzel olacaktı yaşadığımız bu dünya..Hayat okulundan “acı ve hüznün” dersini kaldıracaktık..Hani sözümüz vardı da biz hiç ağlamayacaktık !!! Hani hayattan bozma sandalımızda gün batımını izleyecek, ay ışığında uyuyacaktık..Yapmadın..Hayallerimizi koyduğumuz yerde bırakmadın..Aldın yanına giderken, iki damla akıttın..
Lânet olası bir gündü, hatırlamıyorum...
Gittin...
Oysa...
Sen bize değil, hayallerimize ihanet ettin..
Dersler ağır, yollar uzun..Gelecekten kalma bir sıkıntı yüreğimde..Kalemimde bir korku cesaretsizliğe, kaçınılmaz cümlelere..Bir kalp ağrısı tam şuramda, sol yanımda..Acısı taa en derinde..Uzun uzadıya günler, dersler, şiirler ..Bunaltıcı bir hava, gecenin körü.. Geçen haftaydı ders uzun, ne zaman biter..Bir resim çizmek en iyisi..Defterin son sayfasını açmak ve “hayat”tan bozma bir sandal yapmak ay ışığında yüzen..Yaptım fena da olmadı hani yüzdü ay ışığında..Gecenin karanlığına inat parıltıda..Hayallerimi sakladım içine, darmadağın..Batsa sandal bir daha birleşmeyecek kadar paramparça..
“Sadece ben sevdim diye bizi senden geri isteyemem” diyordu kara gözlüklü adam..Ben istemeli miyim bizi senden ?..Biz var mıyız sen var mısın ki ?..Bir görünüp bir kaybolacaksın yine değil mi ?..Kısacası yine aklım ermedi gidişine..”Neden” lerin içinde kayboldum yine olmadı..Hayallerim desen “en az yıldızlar kadar uzaktı”..
Oysa....
Güzeldi hayallerim..
Sen hiç gitmeyecektin..Hani dünyadaki en büyük sevgi bizimkiydi bırakmazdın..”Yok artık”tı..”Daha neler”di..”Senden ayrılmak mı”ydı..”Güldürme beni”ydi..Peki ya ne oldu..Hani çok şanslıydın hani yanında ben varım diye hiç ağlamazdın..Hüzne, gözyaşına beraber meydan okurduk..Beraber başa çıkardık fırtınayla, yağmurla..Hani “beni uyandırmanın en güzel yolunu bulup kıyamayacaktın uyandırmaya”..Hani bir biz olacaktık şu köhne dünyada..Kuş uçmaz, kervan geçmez, yalan bilmez bir kuytuda yaşayıp gidecektik..
Oysa...
Güzeldi hayallerim...
Süslü kahvaltılar kadar güzel olacaktı yaşadığımız bu dünya..Hayat okulundan “acı ve hüznün” dersini kaldıracaktık..Hani sözümüz vardı da biz hiç ağlamayacaktık !!! Hani hayattan bozma sandalımızda gün batımını izleyecek, ay ışığında uyuyacaktık..Yapmadın..Hayallerimizi koyduğumuz yerde bırakmadın..Aldın yanına giderken, iki damla akıttın..
Lânet olası bir gündü, hatırlamıyorum...
Gittin...
Oysa...
Sen bize değil, hayallerimize ihanet ettin..