Ben camım mavi konakta
Her yağmurda damlaların yüzümü okşadığı camım
Kışın rüzgarda bir tarafım donar bir tarafım sobaya bakar
Ben camım kırılmamış henüz
İnsanların içerisini görmek için baktıları gözüm
Rüzgarda titrerim fırtınada sallanırım
Ama yıkılmam hiçbir zaman kırılmam
Soğuk bir kış günü diğer tarafta konuşursun
Buğulanır bir tarafım görmeye aciz kalır herşeyi
Ama bilirim orda olduklarını
Ağacın rüzgarda savrulduğunu ama yıkılmadığını
Denizin denizden çıksa da suyu geri döndüğünü bilirim
Ben kırılmam kolay kolay
Ne zaman sevdam bitse bu dünyada
Rüzgar alır mavi konak yağmur alır penceresinden
Sonra yeni cam takılır mavi konağa lekesiz ve saf
Sevda yine biter cam yine düşer paramparça olur
Yenisi gelir lekesiz olur