Kal rüyamda
olduğu gibi değil de olmasını istediğim gibi sürsün herşey.. Uzun uzun ve anlaşılması zor cümleler kurmama gerek kalmasın yalnızca sen anla..
ama....
..sen yalnızca...
Rüya mı bu? Orada beklerken gördüğüm sen misin? Beklettiğim ama hep beklediğim.. Garip ama değil mi erkenden olmam gerekirken orada olamıyorum.. Son dakikaya kadar bekliyorum evde gelmezsin diye; çıkmıyorum evden.. Bir emin olsam geldiğine derken;
“Geldim” diyorsun “bekliyorum..”
Sıkışıyor kalbim kendimi boşluğa bırakıyorum zamana..
ama...
..yoldayım geliyorum...
Bir siluet uzaktan üşümüş.. Elleri cebinde kulağında bir müzik.. Geçmişten kalma bir yaprak düşüyor son yaprak belki de.. o koridor o şarkı.. Beynimi yoruyor hepsi dursun bu flashback..Bir yara sızlıyor o an; ağlatmıyor.. ağlamama izin vermiyor.. Yaklaşıyorum acıyor.. da; nefes aldırmıyor…
ama...
… öldürmüyor da sanki…
Yol bitiyor.. sen ve sesin:
“Merhaba”
Bütün merhabalar uyanıyor içimde bütün duygular gidiyor.. Ben miyim bu? Neredeyim ben? Hala mı rüya.. Bir melodi geliyor derinden bakıyorum senden.. Son dinlediğin şarkı olsa gerek müziği duyuyorum da sözler yok.. Çok tanıdık oysa ay gibi dinlediğim bütün şarkılar gibi tanıdık.. Sen gibi tanıdık.. Çıkmaz sokaklarda çıkar yol aradığım her seferinde her yolun sonunda karşılaştığım enkaz kadar tanıdık.. Ama sözler karakutu gibi yok arıyorum yıkımların arasında ahh bir bulsam..Çözülecek sanki bu rüya..Uyanacağım..Bu son...sonrası yok sonra diye bir zaman yok..
notalarım var;
ama...
sözlerim?
..sözlerimi kaybettim hükümsüzdür..
“İyi değilsin sanırım gel dışarı çıkalım”
Evet değilim hiç iyi değilim..ben iyi değilim kalbim.. nefeslerim.. darmadağınım.. Sanırım kuytundayım.. ama soğuk dışarısı üşüyorum.. Nasıl bir rüya bu neden saçmalıyorum.. Yanımdasın ama ben üşüyorum seni göremiyorum tutamıyorum.. Bakışlarımı kaçırıyorum.. Gözlerim sağda seninkiler solda.. Değişelim hadi ben sola sen sağa.. Sesler çoğalıyor evde gürültü çok.. Yine duyamıyorum seni kim açtı bu müziği? Bir şeyler anlatıyorsun hayatı değişenleri topladığın parçalarını bulamadıklarını.. Umrumda mı sence hayat dinliyor muyum seni.. Sus sadece sus; bir şey söyleyeceğim ve gideceğim..
“Efendim?”
-Bir şey söyleyeceğim ve gideceğim..
Ortak paydada buluşuyor bir an gözlerimiz sonra sırasıyla sağa ve sola.. ayağa kalkarken söylüyorum;
..seni seviyorum..
..ve gidiyorum..
Aynı melodi başlıyor yeniden bu sefer derinden değil her yerinden bu evin.. Bütün her şey susmuş yoğun sessizlik.. Odalar küçülüyor sesler azalıyor.. Sessiz bir fısıltı var kulağımda balıksın ya sen de susuyorsun.. bende balığım oysa..
Susmalıyım biliyorum..
ama...
..bu şarkı...
olduğu gibi değil de olmasını istediğim gibi sürsün herşey.. Uzun uzun ve anlaşılması zor cümleler kurmama gerek kalmasın yalnızca sen anla.. ama....
..sen yalnızca...
Rüya mı bu? Orada beklerken gördüğüm sen misin? Beklettiğim ama hep beklediğim.. Garip ama değil mi
erkenden olmam gerekirken orada olamıyorum.. Son dakikaya kadar bekliyorum evde gelmezsin diye; çıkmıyorum evden.. Bir emin olsam geldiğine derken; “Geldim” diyorsun
“bekliyorum..” Sıkışıyor kalbim
kendimi boşluğa bırakıyorum zamana.. ama...
..yoldayım geliyorum...
Bir siluet uzaktan
üşümüş.. Elleri cebinde kulağında bir müzik.. Geçmişten kalma bir yaprak düşüyor son yaprak belki de.. o koridor o şarkı.. Beynimi yoruyor hepsi dursun bu flashback..Bir yara sızlıyor o an; ağlatmıyor.. ağlamama izin vermiyor.. Yaklaşıyorum acıyor.. da; nefes aldırmıyor… ama...
… öldürmüyor da sanki…
Yol bitiyor.. sen ve sesin:
“Merhaba”
Bütün merhabalar uyanıyor içimde
bütün duygular gidiyor.. Ben miyim bu? Neredeyim ben? Hala mı rüya.. Bir melodi geliyor derinden bakıyorum senden.. Son dinlediğin şarkı olsa gerek müziği duyuyorum da sözler yok.. Çok tanıdık oysa ay gibi dinlediğim bütün şarkılar gibi tanıdık.. Sen gibi tanıdık.. Çıkmaz sokaklarda çıkar yol aradığım her seferinde her yolun sonunda karşılaştığım enkaz kadar tanıdık.. Ama sözler karakutu gibi yok arıyorum yıkımların arasında ahh bir bulsam..Çözülecek sanki bu rüya..Uyanacağım..Bu son...sonrası yok sonra diye bir zaman yok.. notalarım var;
ama...
sözlerim?
..sözlerimi kaybettim
hükümsüzdür.. “İyi değilsin sanırım
gel dışarı çıkalım” Evet değilim
hiç iyi değilim..ben iyi değilim kalbim.. nefeslerim.. darmadağınım.. Sanırım kuytundayım.. ama soğuk dışarısı üşüyorum.. Nasıl bir rüya bu neden saçmalıyorum.. Yanımdasın ama ben üşüyorum seni göremiyorum tutamıyorum.. Bakışlarımı kaçırıyorum.. Gözlerim sağda seninkiler solda.. Değişelim hadi ben sola sen sağa.. Sesler çoğalıyor evde gürültü çok.. Yine duyamıyorum seni kim açtı bu müziği? Bir şeyler anlatıyorsun hayatı değişenleri topladığın parçalarını bulamadıklarını.. Umrumda mı sence hayat dinliyor muyum seni.. Sus sadece sus; bir şey söyleyeceğim ve gideceğim.. “Efendim?”
-Bir şey söyleyeceğim ve gideceğim..
Ortak paydada buluşuyor bir an gözlerimiz
sonra sırasıyla sağa ve sola.. ayağa kalkarken söylüyorum; ..seni seviyorum..
..ve gidiyorum..
Aynı melodi başlıyor yeniden
bu sefer derinden değil her yerinden bu evin.. Bütün her şey susmuş yoğun sessizlik.. Odalar küçülüyor sesler azalıyor.. Sessiz bir fısıltı var kulağımda balıksın ya sen de susuyorsun.. bende balığım oysa.. Susmalıyım biliyorum..
ama...
..bu şarkı...