Artik aldanmak istemiyorum. Beni sevgilerinin olumsuzlugune inandir, korkulardan, suphelerden kurtar. Hic aldanmamislarin o engin ic rahatligina hasretim. Ayikla, arit beni... Butun insanlar aldaniyormus, surekli bir aldanmaymis yasamak... Ne cikar? Ben artik aldanmak istemiyorum ya! Sen ona bak... Onun icin seni erisemeyecegin bir yere cikarmayacagim, oldugun gibi
seviyorum seni. Olmani istedigim gibi degil... Hic olamayacagin gibi degil...
Neredeysen orada dur... Nasilsan oyle kal...
Butun mevsimleri bir gunde, butun yillari bir mevsimde yasamaya raziyim seninle.
Yanimda oldugun zamanlar nasil apaydinlik oluyorum, nasil icim huzurla doluyor, gormuyor musun? Gozlerimin derinligine bakma; basin donmesin... Gelecek gunleri dusunme, korkma buyuk hazlar yasamaktan. Erisemeyecegin hic bir mutluluk yok.
"Yasadim" diyemeyecegin hic bir gunun olmayacak benimle...
Hic aldatma beni, hic yalan soyleme... Bir gun aldatsan bile; aldandigimi senden ogrenmeliyim once. O zaman olsem de mutlu olurum, inan... Biraz da olsa inanmis olurum.
Aldanmak...
En buyuk yikintisi ic dunyamizin...
Aldanmak...
Ses veren uc telimizden birinin kopmasi...
Aldanmak...
O en son fakat en kesin kabullendigimiz gercek...
Sen hic aldatma ne olur!..
Yikilisim da sevgim kadar buyuktur benim. Birak, kalbimden ses veren butun teller ben yasadikca sana inanmayi soylesin. Sana kayitsiz, sartsiz inanmak olsun; butun kazancim yasamaktan. O zaman her seye katlanirim. Korkulardan, endiselerden uzakta her saniye yasadigimi bilirim. Caresizlikler beni korktumaz.
Su asagilik dunyanin hic bir acisi seni sevmeyi unutturamaz bana artik.
Inanmak; seni dusundukce soyledigim bir sarki olmali dudaklarimda...
Inanmak; gokyuzunun en karanlik zamaninda bile gorebilecegim bir yildiz olmali...
Daglardan, denizlerden esen serin ruzgarlar gibi, senden gelen bir sey olmali inanmak. Kimi gun kalem olmali parmaklarimda, kimi gun kulagimda muzik, gozlerimde isIk olmali. Ictigim suda, yedigim ekmekte sana tum inanmanin tadini duymaliyim. Her sabah ilk isIk, sana inanarak yasayacagim mutlu bir gun
getirmeli bana. Iste o zaman yokluguna bile dayanabilirim, ozlemlerim daha derin bir anlam kazanir. Seni beklerken suphelerin o kahredici zehiri ile, geciktigin her saniye bir defa olmem.
Artik aldinmak istemiyorum. Seni aldatmak zevkinden sonuna kadar mahrum edecegim. Beni aldatmanin acisini da, sevincini de hic tattirmayacagim sana.
Cunku, aldattigin zaman; yemin ediyorum yeryuzunde olmayacagim. Inanmisligim olume kadar sursun, birak...
Zarimi son defa senin icin atiyorum!..
Ey benim dogmayan sabah yildizim
Geceler mi uzak sen mi uzaksin?
Ne zaman bitecek bu yalnizligim
Umutlar mi uzak sen mi uzaksin?
alıntıdır...
seviyorum seni. Olmani istedigim gibi degil... Hic olamayacagin gibi degil...
Neredeysen orada dur... Nasilsan oyle kal...
Butun mevsimleri bir gunde, butun yillari bir mevsimde yasamaya raziyim seninle.
Yanimda oldugun zamanlar nasil apaydinlik oluyorum, nasil icim huzurla doluyor, gormuyor musun? Gozlerimin derinligine bakma; basin donmesin... Gelecek gunleri dusunme, korkma buyuk hazlar yasamaktan. Erisemeyecegin hic bir mutluluk yok.
"Yasadim" diyemeyecegin hic bir gunun olmayacak benimle...
Hic aldatma beni, hic yalan soyleme... Bir gun aldatsan bile; aldandigimi senden ogrenmeliyim once. O zaman olsem de mutlu olurum, inan... Biraz da olsa inanmis olurum.
Aldanmak...
En buyuk yikintisi ic dunyamizin...
Aldanmak...
Ses veren uc telimizden birinin kopmasi...
Aldanmak...
O en son fakat en kesin kabullendigimiz gercek...
Sen hic aldatma ne olur!..
Yikilisim da sevgim kadar buyuktur benim. Birak, kalbimden ses veren butun teller ben yasadikca sana inanmayi soylesin. Sana kayitsiz, sartsiz inanmak olsun; butun kazancim yasamaktan. O zaman her seye katlanirim. Korkulardan, endiselerden uzakta her saniye yasadigimi bilirim. Caresizlikler beni korktumaz.
Su asagilik dunyanin hic bir acisi seni sevmeyi unutturamaz bana artik.
Inanmak; seni dusundukce soyledigim bir sarki olmali dudaklarimda...
Inanmak; gokyuzunun en karanlik zamaninda bile gorebilecegim bir yildiz olmali...
Daglardan, denizlerden esen serin ruzgarlar gibi, senden gelen bir sey olmali inanmak. Kimi gun kalem olmali parmaklarimda, kimi gun kulagimda muzik, gozlerimde isIk olmali. Ictigim suda, yedigim ekmekte sana tum inanmanin tadini duymaliyim. Her sabah ilk isIk, sana inanarak yasayacagim mutlu bir gun
getirmeli bana. Iste o zaman yokluguna bile dayanabilirim, ozlemlerim daha derin bir anlam kazanir. Seni beklerken suphelerin o kahredici zehiri ile, geciktigin her saniye bir defa olmem.
Artik aldinmak istemiyorum. Seni aldatmak zevkinden sonuna kadar mahrum edecegim. Beni aldatmanin acisini da, sevincini de hic tattirmayacagim sana.
Cunku, aldattigin zaman; yemin ediyorum yeryuzunde olmayacagim. Inanmisligim olume kadar sursun, birak...
Zarimi son defa senin icin atiyorum!..
Ey benim dogmayan sabah yildizim
Geceler mi uzak sen mi uzaksin?
Ne zaman bitecek bu yalnizligim
Umutlar mi uzak sen mi uzaksin?
alıntıdır...
