Attığım sessiz çığlıklarımı duyabiliyor musun?....
Akıttığım gözyaşlarımı görebiliyor musun?...
Yüreğimdeki ve ruhumdaki acıyı hissedebiliyor musun?...
Peki ya;
''Seni düşünürken artık yoruluyorum.'' desem inanırmısın?....
.......
Şaşıyorum kendime biliyor musun?....Kızıyorum da bazen,yaptıklarımı hatırladıkça....Yapmamam gereken ne çok şey yapmışım meğer,sana dair.....Susmak ne kolay değilmi?..Senin yaptığın gibi.Yüreğimin acıdığını bildiğim gibi,yarına dair,sana dair,hiç birşey bilmiyorum.Duygu ve düşüncelerim beni anlattığı vakit o zaman dinliyorum kendimi.
Ben yapabilecegim,yapmam gereken herneyse fazlasıyla yaptım....Hayatımda ilk defa bu kadar gurursuz davrandım.....Bu kadar düşmüş gördüm kendimi....Nasıl ve ne uğruna bunca yaptıklarım....Soruları geceler boyu tekrarladım durdum..Buna rağmen sadece ikilemler arasında kısılıp kaldım....Gerçekten seviyor muyum seni...,yoksa sadece yüreğimdeki yalnızlığı doldurma çabası mıydı bu yaptıklarım?....Halen çözemiyorum kendi mi?....Oysa neler düşünüyordum....Taşımıyor, anlatmıyor, tanımlamıyor bu duyguyu beynim....Çok başka bir şey....Ya ben gözümde seni çok büyüttüm,olmayacak hayallere kapıldım,yada herşey gerçekti de yetemedim bır türlü sana...
Yalnızlıklar peşimde....Yaptıklarım,itiraflarım bana çok ağır bedeller ödetiyor.... Biliyorum, bütün bunlar, hep benim suçum....Kendime acı ve huzursuzluk vermekten zevk alıyormuşcasına, daha da devam ediyorum....Yollar, gitgide uzadı ve karıştı....Karmaşalar da debeleniyorum....Kurtulmak için yol arıyorum,yollar çıkmazlıklarla dolu....
Bir umut;bitmeyen ve bitmeyecek bir umutla adım attım....Yaptıklarım,yazdıklarım,itiraflarım,sevgim,özlemim...,sana dair herşeyi o içimdeki umutla yaptım....Olmayacaktı biliyordum,sevmeyecektin beni emindim,ama yaptım....Ne için?.....Ne uğruna....
Senin uğruna.......
Herşey sevgim uğruna..........
Duy artık çığlıklarımı......................
Akıttığım gözyaşlarımı görebiliyor musun?...
Yüreğimdeki ve ruhumdaki acıyı hissedebiliyor musun?...
Peki ya;
''Seni düşünürken artık yoruluyorum.'' desem inanırmısın?....
.......
Şaşıyorum kendime biliyor musun?....Kızıyorum da bazen,yaptıklarımı hatırladıkça....Yapmamam gereken ne çok şey yapmışım meğer,sana dair.....Susmak ne kolay değilmi?..Senin yaptığın gibi.Yüreğimin acıdığını bildiğim gibi,yarına dair,sana dair,hiç birşey bilmiyorum.Duygu ve düşüncelerim beni anlattığı vakit o zaman dinliyorum kendimi.
Ben yapabilecegim,yapmam gereken herneyse fazlasıyla yaptım....Hayatımda ilk defa bu kadar gurursuz davrandım.....Bu kadar düşmüş gördüm kendimi....Nasıl ve ne uğruna bunca yaptıklarım....Soruları geceler boyu tekrarladım durdum..Buna rağmen sadece ikilemler arasında kısılıp kaldım....Gerçekten seviyor muyum seni...,yoksa sadece yüreğimdeki yalnızlığı doldurma çabası mıydı bu yaptıklarım?....Halen çözemiyorum kendi mi?....Oysa neler düşünüyordum....Taşımıyor, anlatmıyor, tanımlamıyor bu duyguyu beynim....Çok başka bir şey....Ya ben gözümde seni çok büyüttüm,olmayacak hayallere kapıldım,yada herşey gerçekti de yetemedim bır türlü sana...
Yalnızlıklar peşimde....Yaptıklarım,itiraflarım bana çok ağır bedeller ödetiyor.... Biliyorum, bütün bunlar, hep benim suçum....Kendime acı ve huzursuzluk vermekten zevk alıyormuşcasına, daha da devam ediyorum....Yollar, gitgide uzadı ve karıştı....Karmaşalar da debeleniyorum....Kurtulmak için yol arıyorum,yollar çıkmazlıklarla dolu....
Bir umut;bitmeyen ve bitmeyecek bir umutla adım attım....Yaptıklarım,yazdıklarım,itiraflarım,sevgim,özlemim...,sana dair herşeyi o içimdeki umutla yaptım....Olmayacaktı biliyordum,sevmeyecektin beni emindim,ama yaptım....Ne için?.....Ne uğruna....
Senin uğruna.......
Herşey sevgim uğruna..........
Duy artık çığlıklarımı......................
