uzun ama bi okadarda g?zeL bi ?yk?? okursanz pi?man olmayacaks?n?z
Acil servisteydim. Mesle?e yeni ba?laman?n heyecan ve zevkini ya??yor, 'doktor bey' hitab?na al??maya ?al???yordum. Her b?y?k hastahanenin acil servisinde oldu?u gibi, burada da n?bet hareketli ge?iyordu. Tecr?beli uzman hekimlerin yan?nda, bana pek sorumluluk d??m?yordu. Ben sadece olup bitenleri dikkatlice izleyerek tecr?be kazanmaya ?al???yordum.
Saat gecenin bir bu?u?uydu. ?ki bayan, kollar?ndan tuttuklar?, 16-17 ya?lar?nda, esmer, topluca bir delikanl?y? hastahaneye getiriyordu. Delikanl?n?n babas? oldu?u anla??lan bir bey arkalar?ndan soluk solu?a geliyor, bir yandan da ??yle sesleniyordu:
-Kurtar?n yavrumu, kurtar?n ?ocu?umu!
N?bet?i doktor, gecenin yorgunlu?uyla g?m?ld??? koltu?undan do?ruldu. Bu arada hem?ireler yeni gelenleri kar??l?yordu. Ben doktorun yan?nda ayakta bekliyordum. Adam konu?maya devam ediyordu:
-Doktor bey, o?lum intihar niyetiyle il?? i?mi?. Annesi fark edince, hemen getirdik.
-Ald??? il??lar yan?n?zda m??
Adam, ceketinin ceplerinden hap kutular?n? ??kar?p doktora g?sterdi.
-?u haptan on be?-yirmi tane, ?undan on kadar, ?undan da ??-be? tane i?mi?.
-Ne zaman i?ti?ini biliyor musunuz?
-?ki saat kadar olmu?.
Doktor hap kutular?n? uzun uzun inceledikten sonra, bir delikanl?ya, bir de kutulara bakt?. Ard?ndan kafas?n? sa?a sola sallay?p y?z?n? buru?turarak:
-H?mm! Yaz?k, ?ok yaz?k!
Aile endi?e ve merak i?inde, doktorun bir ?eyler s?ylemesini bekliyor, ama doktordan ses ??km?yordu. Bense, gencin midesini y?kayaca??m?z? d???n?yordum. K?sa s?ren bir sessizlik, baban?n sorusuyla bozuldu:
-Ne yapaca??z doktor bey?
Doktorun y?z? gerginle?ti. Bak??lar?n? ?mitsizce kald?rd?. Dudaklar?n? ?s?rd?. Ba??n? ?aresizce sa?a sola sallad?. Elleriyle de ?aresizlik i?areti yapt?. A?z?ndan d?k?len son s?zler, hasta ve yak?nlar? i?in kur?un gibiydi.
-?zg?n?m! Yap?lacak bir ?ey yok. Hem bu il??lar... ?stelik de ge? kalm??s?n?z.
Ben g?z ucuyla aileye bakt?m. Hepsinin g?zleri fal ta?? gibi a??lm??, beti benzi atm??t?. Delikanl?n?n y?z? korkuyla gerilmi?ti. Annesi ve k?z karde?inin deste?iyle ayakta zor duran delikanl?, birden do?rulup p?r dikkat doktora bakt?. Doktorun ifadelerindeki kesinli?i ve y?z?ndeki ciddiyeti g?r?nce sars?ld?. Dizlerinin ba?? ??z?lm???esine kendini yere b?rakt?. Aile fertlerinin ayakta duracak mecalleri kalmam?? olacak ki, her biri bir kenara ??kt?. Baba ve anne, bir ?eyler m?r?ldan?yorlard?. Uzun s?ren bir suskunluk ve ?a?k?nl?ktan sonra:
-Ne olacak doktor bey? Hi?bir ?ey yapamaz m?s?n?z?
-Art?k ?ok ge?. Bu durumda maalesef bir ?ey yapamay?z. Yapsak da yarar? olmaz. Herhalde bir saate kadar hastay? kaybederiz. Gene de hastay? m??ahede alt?na alal?m.
Ben de en az aile kadar ?a??rm??t?m. Delikanl?n?n y?z?ne bak?yordum. ?l?m endi?esi ve ?mitsizlik, iliklerine kadar i?lemi? gibiydi. Kendimce neler hissetti?ini d???nd?m. ?l?me bu kadar yakla?mak, ger?ekten zor bir durum olmal?yd?. Hem, insan bir saat sonra ?lece?ini bilse neler d???n?r, neler hisseder, neler yapard?? Asl?nda her birimizin, ?l?me bir saat yakla?aca?? an gelmeyecek miydi? Hayat?n karma?a ve med-cezirleri aras?nda, ?l?m ger?e?ini nas?l da atl?yor veya kendimize uzak g?r?yorduk. ?imdi bu delikanl?, ge?mi?ini, arkada?lar?n?, ailesini d???n?yor olmal?yd?. Veya ?l?mden sonraki hayat?; yani bir saat sonras?n?... Belki de arkas?ndan neler d???n?lece?ini, konu?ulaca??n?... Halbuki ne kadar ?ok pl?n? vard?. ?imdi ise, o pl?nlar? d???nmek bir yana, son saatini nas?l ge?irece?ine dair do?ru d???nme melekesini bile kaybetmi? gibiydi.
Di?er taraftan, hayat devam ediyordu. ??eride yatmakta olan bir hastan?n yak?nlar? doktora bir ?eyler sorarken, sedye ile bir hasta daha getiriliyordu. O ara ba?ka bir doktor kap?dan i?eri giriyordu. Biliyorum, sohbet i?in geliyor. Az ?tede, hem?irelerin k???k teybinden, bir arabesk par?a y?kseliyor: Bats?n bu d?nya! 'Hayatla ?l?m?n i? i?eli?i galiba bu.' diyorum kendi kendime.
Baba toparland?. Yalvaran bir eda ile sorusunu tekrarlad?:
-Hi?bir ?ey yapamaz m?s?n?z doktor bey? Hi? mi ?mit yok?
??eri yeni giren doktor, ka?-g?z i?aretiyle ne oldu?unu sordu. Doktor aya?a kalk?p kesin bir ifade ile cevap verdi:
-?ntihar giri?imi doktor bey. Ge? kalm??lar maalesef. Durum da ciddi. Yap?lacak bir ?ey kalmam??. Sonra raporunu tanzim ederiz.
S?ylenenleri dikkatle dinleyen delikanl?y? ?l?m ger?e?i ile y?zle?mek ?rk?tm??t?. Pi?manl?k duygusu i?erisinde ve titrek bir sesle doktora; 'Kurtulmak i?in ne yapmak gerekiyorsa yapmaya haz?r?m. Ne olur doktor! Beni kurtar?n, ?lmek istemiyorum!" dedi. Doktor oral? bile olmad?. ?l?me bu kadar yak?n bir kimseyi daha ?nce hi? g?rmemi?tim. ?stelik ?ok da gen?ti. Hayalen morga gidip, gencin otopsisini d???n?yorum. Demek, kar??mda duran bu diri beden birazdan ?lecek, otopsi i?in a??lacak ve biz bir rapor tanzim edip b?rakaca??z! Hayat ve ?l?m... Ya?amak ve ?lmek... Gen? olmak, ya?l? olmak, hayat? anlamak, ?l?m? benimsemek... Hayat? ?l?me bir girizgah olarak de?erlendirebilmek... ?l?me her an haz?r olmak... Veya kendini haz?r hissetmek... K?sacas? ?l?m? ku?anmak... Hayata ve ?l?me anlam kazand?rmak... Bir s?r? d???nce beynime dolu?uyor.
Doktor oradan uzakla?t?. Ben de pe?inden gittim. Biraz acemilik kokan bir tav?rla sordum:
-Doktor bey! Serumla bol mayi verip, bir yandan da idrar s?kt?r?c?lerle kan?n? temizleyemez miydik?
Doktor d?n?p, g?zlerimin i?ine bakt?:
-Karde?im g?r?yorsun, burada ayakta zor duran ya?l?lar bile biraz daha hayatta kalmak i?in m?cadele ederken, bu delikanl? daha on yedi ya??nda ve intihara kalk???yor. ?lmek istiyorsa, neden ona m?ni olal?m? Biraz iste?i ile ba? ba?a kals?n bakal?m. ?l?m ne imi?, hayat ne imi? d???ns?n! Ya?aman?n de?erini, ailesine ne kadar ac? ?ektirdi?ini fark etsin! Dahas? Allah'? hat?rlas?n; kul olmay?... ?l?m? ve sonras?n? da tabii ki...
Arkas?ndan, beni bir kez daha ?a??rtan bir kahkaha at?p ??yle dedi:
-Yoksa, sende mi inand?n ?lece?ine?
-Ne yani, delikanl? ?lmeyecek mi?
G?lerek, ila? kutular?n? g?sterdi. Elindekiler, vitamin hap?, ?ks?r?k kesici ve balgam s?k?c?lerdi.
Acil servisteydim. Mesle?e yeni ba?laman?n heyecan ve zevkini ya??yor, 'doktor bey' hitab?na al??maya ?al???yordum. Her b?y?k hastahanenin acil servisinde oldu?u gibi, burada da n?bet hareketli ge?iyordu. Tecr?beli uzman hekimlerin yan?nda, bana pek sorumluluk d??m?yordu. Ben sadece olup bitenleri dikkatlice izleyerek tecr?be kazanmaya ?al???yordum.
Saat gecenin bir bu?u?uydu. ?ki bayan, kollar?ndan tuttuklar?, 16-17 ya?lar?nda, esmer, topluca bir delikanl?y? hastahaneye getiriyordu. Delikanl?n?n babas? oldu?u anla??lan bir bey arkalar?ndan soluk solu?a geliyor, bir yandan da ??yle sesleniyordu:
-Kurtar?n yavrumu, kurtar?n ?ocu?umu!
N?bet?i doktor, gecenin yorgunlu?uyla g?m?ld??? koltu?undan do?ruldu. Bu arada hem?ireler yeni gelenleri kar??l?yordu. Ben doktorun yan?nda ayakta bekliyordum. Adam konu?maya devam ediyordu:
-Doktor bey, o?lum intihar niyetiyle il?? i?mi?. Annesi fark edince, hemen getirdik.
-Ald??? il??lar yan?n?zda m??
Adam, ceketinin ceplerinden hap kutular?n? ??kar?p doktora g?sterdi.
-?u haptan on be?-yirmi tane, ?undan on kadar, ?undan da ??-be? tane i?mi?.
-Ne zaman i?ti?ini biliyor musunuz?
-?ki saat kadar olmu?.
Doktor hap kutular?n? uzun uzun inceledikten sonra, bir delikanl?ya, bir de kutulara bakt?. Ard?ndan kafas?n? sa?a sola sallay?p y?z?n? buru?turarak:
-H?mm! Yaz?k, ?ok yaz?k!
Aile endi?e ve merak i?inde, doktorun bir ?eyler s?ylemesini bekliyor, ama doktordan ses ??km?yordu. Bense, gencin midesini y?kayaca??m?z? d???n?yordum. K?sa s?ren bir sessizlik, baban?n sorusuyla bozuldu:
-Ne yapaca??z doktor bey?
Doktorun y?z? gerginle?ti. Bak??lar?n? ?mitsizce kald?rd?. Dudaklar?n? ?s?rd?. Ba??n? ?aresizce sa?a sola sallad?. Elleriyle de ?aresizlik i?areti yapt?. A?z?ndan d?k?len son s?zler, hasta ve yak?nlar? i?in kur?un gibiydi.
-?zg?n?m! Yap?lacak bir ?ey yok. Hem bu il??lar... ?stelik de ge? kalm??s?n?z.
Ben g?z ucuyla aileye bakt?m. Hepsinin g?zleri fal ta?? gibi a??lm??, beti benzi atm??t?. Delikanl?n?n y?z? korkuyla gerilmi?ti. Annesi ve k?z karde?inin deste?iyle ayakta zor duran delikanl?, birden do?rulup p?r dikkat doktora bakt?. Doktorun ifadelerindeki kesinli?i ve y?z?ndeki ciddiyeti g?r?nce sars?ld?. Dizlerinin ba?? ??z?lm???esine kendini yere b?rakt?. Aile fertlerinin ayakta duracak mecalleri kalmam?? olacak ki, her biri bir kenara ??kt?. Baba ve anne, bir ?eyler m?r?ldan?yorlard?. Uzun s?ren bir suskunluk ve ?a?k?nl?ktan sonra:
-Ne olacak doktor bey? Hi?bir ?ey yapamaz m?s?n?z?
-Art?k ?ok ge?. Bu durumda maalesef bir ?ey yapamay?z. Yapsak da yarar? olmaz. Herhalde bir saate kadar hastay? kaybederiz. Gene de hastay? m??ahede alt?na alal?m.
Ben de en az aile kadar ?a??rm??t?m. Delikanl?n?n y?z?ne bak?yordum. ?l?m endi?esi ve ?mitsizlik, iliklerine kadar i?lemi? gibiydi. Kendimce neler hissetti?ini d???nd?m. ?l?me bu kadar yakla?mak, ger?ekten zor bir durum olmal?yd?. Hem, insan bir saat sonra ?lece?ini bilse neler d???n?r, neler hisseder, neler yapard?? Asl?nda her birimizin, ?l?me bir saat yakla?aca?? an gelmeyecek miydi? Hayat?n karma?a ve med-cezirleri aras?nda, ?l?m ger?e?ini nas?l da atl?yor veya kendimize uzak g?r?yorduk. ?imdi bu delikanl?, ge?mi?ini, arkada?lar?n?, ailesini d???n?yor olmal?yd?. Veya ?l?mden sonraki hayat?; yani bir saat sonras?n?... Belki de arkas?ndan neler d???n?lece?ini, konu?ulaca??n?... Halbuki ne kadar ?ok pl?n? vard?. ?imdi ise, o pl?nlar? d???nmek bir yana, son saatini nas?l ge?irece?ine dair do?ru d???nme melekesini bile kaybetmi? gibiydi.
Di?er taraftan, hayat devam ediyordu. ??eride yatmakta olan bir hastan?n yak?nlar? doktora bir ?eyler sorarken, sedye ile bir hasta daha getiriliyordu. O ara ba?ka bir doktor kap?dan i?eri giriyordu. Biliyorum, sohbet i?in geliyor. Az ?tede, hem?irelerin k???k teybinden, bir arabesk par?a y?kseliyor: Bats?n bu d?nya! 'Hayatla ?l?m?n i? i?eli?i galiba bu.' diyorum kendi kendime.
Baba toparland?. Yalvaran bir eda ile sorusunu tekrarlad?:
-Hi?bir ?ey yapamaz m?s?n?z doktor bey? Hi? mi ?mit yok?
??eri yeni giren doktor, ka?-g?z i?aretiyle ne oldu?unu sordu. Doktor aya?a kalk?p kesin bir ifade ile cevap verdi:
-?ntihar giri?imi doktor bey. Ge? kalm??lar maalesef. Durum da ciddi. Yap?lacak bir ?ey kalmam??. Sonra raporunu tanzim ederiz.
S?ylenenleri dikkatle dinleyen delikanl?y? ?l?m ger?e?i ile y?zle?mek ?rk?tm??t?. Pi?manl?k duygusu i?erisinde ve titrek bir sesle doktora; 'Kurtulmak i?in ne yapmak gerekiyorsa yapmaya haz?r?m. Ne olur doktor! Beni kurtar?n, ?lmek istemiyorum!" dedi. Doktor oral? bile olmad?. ?l?me bu kadar yak?n bir kimseyi daha ?nce hi? g?rmemi?tim. ?stelik ?ok da gen?ti. Hayalen morga gidip, gencin otopsisini d???n?yorum. Demek, kar??mda duran bu diri beden birazdan ?lecek, otopsi i?in a??lacak ve biz bir rapor tanzim edip b?rakaca??z! Hayat ve ?l?m... Ya?amak ve ?lmek... Gen? olmak, ya?l? olmak, hayat? anlamak, ?l?m? benimsemek... Hayat? ?l?me bir girizgah olarak de?erlendirebilmek... ?l?me her an haz?r olmak... Veya kendini haz?r hissetmek... K?sacas? ?l?m? ku?anmak... Hayata ve ?l?me anlam kazand?rmak... Bir s?r? d???nce beynime dolu?uyor.
Doktor oradan uzakla?t?. Ben de pe?inden gittim. Biraz acemilik kokan bir tav?rla sordum:
-Doktor bey! Serumla bol mayi verip, bir yandan da idrar s?kt?r?c?lerle kan?n? temizleyemez miydik?
Doktor d?n?p, g?zlerimin i?ine bakt?:
-Karde?im g?r?yorsun, burada ayakta zor duran ya?l?lar bile biraz daha hayatta kalmak i?in m?cadele ederken, bu delikanl? daha on yedi ya??nda ve intihara kalk???yor. ?lmek istiyorsa, neden ona m?ni olal?m? Biraz iste?i ile ba? ba?a kals?n bakal?m. ?l?m ne imi?, hayat ne imi? d???ns?n! Ya?aman?n de?erini, ailesine ne kadar ac? ?ektirdi?ini fark etsin! Dahas? Allah'? hat?rlas?n; kul olmay?... ?l?m? ve sonras?n? da tabii ki...
Arkas?ndan, beni bir kez daha ?a??rtan bir kahkaha at?p ??yle dedi:
-Yoksa, sende mi inand?n ?lece?ine?
-Ne yani, delikanl? ?lmeyecek mi?
G?lerek, ila? kutular?n? g?sterdi. Elindekiler, vitamin hap?, ?ks?r?k kesici ve balgam s?k?c?lerdi.
