Gök yüzü zifiri karanlıkken, pembe bir dünyada el ele bu sevdanın içindeydik...
Hep birlikte olmaktı temennimiz...
Pembe düşlerimiz vardı, içinde sadece ikimizin bulunduğu.
Bu kısacık aşkımızda en güzel akşamları en güzel sevinçleri paylaştık.
Sevmeyi öğrettin sen bana. Yüzün gülerken, içinde mutlu olabileceğini öğrettin.
Yüzün gülerken, içinde mutlu olabileceğini öğrettin.
Yaşamanın seninle güzel olduğunu gösterdin...
Sevdim ben seni, kimsenin sevemeyeceği, can verip kan dahi olamayacak kadar çok.
Uykularımızı paylaştık. Bir gece değil gecelerce uykusuz kaldık sevdamız için.
Ben seni düşledim hep ışıl ışıl gözlerinle yanımda.
Dünyalara sığmayacak aşkımızı küçük yüreklerimize sığdırdık.
Ayrı geçen dünümüze yaşanmamış saydık.
Hep birlikte olmalıydık biz, öyle güzel oluyordu hayat.
Sözler verdik birbirimize, tutamayacağımızı bile bile.
Bir sen söz vermedin sigarayı burkamayacağına.
Oysa her eline alışında yüreğim hançerlendi benim.
Çiçeğimdin sen, incinirsin boyun bükülür diye dokunmaya dahi
kıyamazken ben, o seni zehirliyordu. Bir bunu anlatamadım sana...
Ayırmaya kalktılar bizi. Kimse benim yüreğimi yakan sevdamı düşünmedi.
Sensiz hayat yoktu, söz vermiştim sevdama, daha önemlisi sana.
Yaşayamazdım, ikimizi içime gömüp seni bırakamazdım.
Aldırış etmedim kimseye, ayrılmadım senden.
Çünkü yaşarsam, senin için yaşarsam, sevdam için yaşayacaktım...
Ama sonra sen beni istemedin bana sevdamın taşıyamayacağı şeyler söyledin.
Yüreğimi hançerledin. Benim kadar düşüp "sevdiğim ne yapar ?" demedin.
Şimdi ise ayrıldığın ikinci yılında kara sevda oldu aşkımız.
Sen beni unutmadın, benim seni unutma gibi bir çabam olmadı zaten.
Ama birlikte olmamız için çaba sarf etmemiz, dünyayı hiçe saymamız, boşuna.
Düşlerimizde kaldı bizim sevdamız. Sözümüzü tutamadık.
Sevdamız ve bir birimiz için yaşamadık...
Şimdi ikimizde başkaları için yaşıyoruz, sevdamız da sadece içimizde yaşıyor.
Ben sana söz vermiştim, sevdamla ve seninle yaşayacağıma.
Sen kendin çıktın hayatımdan. Sevdam hala yaşıyor.
Bir gün üzerine çimenler bitiğinde yine yaşıyor olacak sevdam.
Beni öldürdüğün gibi onu öldürmedin. Sevdayı öldürmek kolay değil.
Hiç öldüremezsin ki zaten...
Hep birlikte olmaktı temennimiz...
Pembe düşlerimiz vardı, içinde sadece ikimizin bulunduğu.
Bu kısacık aşkımızda en güzel akşamları en güzel sevinçleri paylaştık.
Sevmeyi öğrettin sen bana. Yüzün gülerken, içinde mutlu olabileceğini öğrettin.
Yüzün gülerken, içinde mutlu olabileceğini öğrettin.
Yaşamanın seninle güzel olduğunu gösterdin...
Sevdim ben seni, kimsenin sevemeyeceği, can verip kan dahi olamayacak kadar çok.
Uykularımızı paylaştık. Bir gece değil gecelerce uykusuz kaldık sevdamız için.
Ben seni düşledim hep ışıl ışıl gözlerinle yanımda.
Dünyalara sığmayacak aşkımızı küçük yüreklerimize sığdırdık.
Ayrı geçen dünümüze yaşanmamış saydık.
Hep birlikte olmalıydık biz, öyle güzel oluyordu hayat.
Sözler verdik birbirimize, tutamayacağımızı bile bile.
Bir sen söz vermedin sigarayı burkamayacağına.
Oysa her eline alışında yüreğim hançerlendi benim.
Çiçeğimdin sen, incinirsin boyun bükülür diye dokunmaya dahi
kıyamazken ben, o seni zehirliyordu. Bir bunu anlatamadım sana...
Ayırmaya kalktılar bizi. Kimse benim yüreğimi yakan sevdamı düşünmedi.
Sensiz hayat yoktu, söz vermiştim sevdama, daha önemlisi sana.
Yaşayamazdım, ikimizi içime gömüp seni bırakamazdım.
Aldırış etmedim kimseye, ayrılmadım senden.
Çünkü yaşarsam, senin için yaşarsam, sevdam için yaşayacaktım...
Ama sonra sen beni istemedin bana sevdamın taşıyamayacağı şeyler söyledin.
Yüreğimi hançerledin. Benim kadar düşüp "sevdiğim ne yapar ?" demedin.
Şimdi ise ayrıldığın ikinci yılında kara sevda oldu aşkımız.
Sen beni unutmadın, benim seni unutma gibi bir çabam olmadı zaten.
Ama birlikte olmamız için çaba sarf etmemiz, dünyayı hiçe saymamız, boşuna.
Düşlerimizde kaldı bizim sevdamız. Sözümüzü tutamadık.
Sevdamız ve bir birimiz için yaşamadık...
Şimdi ikimizde başkaları için yaşıyoruz, sevdamız da sadece içimizde yaşıyor.
Ben sana söz vermiştim, sevdamla ve seninle yaşayacağıma.
Sen kendin çıktın hayatımdan. Sevdam hala yaşıyor.
Bir gün üzerine çimenler bitiğinde yine yaşıyor olacak sevdam.
Beni öldürdüğün gibi onu öldürmedin. Sevdayı öldürmek kolay değil.
Hiç öldüremezsin ki zaten...
