Gün bir gün benim içinde doğacak demiştim. Benim için de doğmuştu aslında
bir gün. Sabah vaktiydi. Her zaman ki gibi bir aceleyle çıktım evden. Güneş
bana bir başka bakıyordu sanki. Sanki tüm sıcaklığını benim yüzüme vuruyordu
ve vurdukça yüzüme yakıyordu içimde bir şeyleri. Tam o sırada işte o köşe
başında kaşı gözü kara, gözleri sürmeli ojeli tırnaklarıyla çarpıvermişti yüreğim
en derin en ince yerine. Sus pus olmuştum hiçbir şey diyemedim alamadım
gözlerimi gözlerinden bir türlü. Baktım sadece öylece baktım daldım gittim
derya gibi gözlerinin içine. O dedi af edersiniz diye ben sustum. Acelesi vardı
benim gibi yanımdan geçip gitti kokusunu bırakarak ardında. Gidişine baktım
kaldım öylece etrafa dağılan birkaç notumu toplayıp kaldığım yerden o köşeden
devam ettim yoluma. Yüreğimi orada düşürdüğümün farkına bile varmadan
devam ettim. İşyerine ulaşmıştım biraz rötarlıda olsa ama ne iş umurumda nede
başka bir şey. Sadece gözleri sadece o masum yüzü vardı aklımda. O günü nasıl
akşam ettiğimi bir ben bir Allah bilir. O gece o gece sanki ömrümün en uzun
gecesiydi. Dışarıda inceden yağan yağmur tanelerinin cama vuruşunu
izliyordum pencere önünde. Her damlası yüreğime vuruyordu aslında; damla
damla akıyordu içime bir şeyler. O gece hiç uyuyamadım. Sabah olmak gün
yeniden doğmak üzereydi. Kalktım banyoya gittim. Elimle su serptim yüzüme
ayılmak için biraz olsun. İlk defa bu kadar uzun süre kalmıştım aynanın
karşısında. Ve ilk defa ıslık çalıyor, saçlarımı özenle tarıyordum. O’nu tekrar
görebilmeyi diliyordum içimden. O gül yüzü tekrar görebilmeyi. Erkendi vakit
iş için ama duramıyordum yerimde çıktım evden. Ağır adımlarla ilerliyordum o
köşeye doğru. Sokak çok sessizdi. Ayak seslerimi duyuyordum sadece ve birkaç
kuş sesi. Yaklaşıyordum gitgide o köşeye ve yaklaştıkça artıyordu kalp
atışlarımın hızı. Dizlerimi bir titreme almıştı; soğuk, soğuk terlemeye başlamıştı
bedenim. Nihayet gelmiştim o yere bekliyordum dört gözle O’nun gelişini.
Yavaş, yavaş hareketlenmeye başlamıştı artık yollar. O bekleyiş ömrümün en
uzun bekleyişiydi sanırım. Dakikaları hatta saniyeleri sayıyordum. Bir saatten
fazla olmuştu oraya geleli ama O hala gelmemişti. Bekledikçe hem heyecanım
artıyor hem de umutlarım tükeniyordu parça, parça. Umudum iyice tükenmiş O
gelmemişti. Tam köşeyi dönüp işime gideceğim sırada O çıkıverdi karşıma. Bu
sefer çarpışmamıştık. Bana gülümsedi. Allah’ım o ne tatlı bir gülüştü öyle.
Bende güldüm O’na bakarak ve dün için özür dilerim dedim. Önemli değil dedi
bana tatlı bir tebessümle. Dilim damağım tutulmuş kelimler boğazımda
düğümlenmişti artık. O’na O’nu tanımak istediğimi O’nu tekrar görmek
istediğimi söylemek istiyor fakat bir türlü cümleleri toparlayıp kuramıyordum.
Tüm cesaretimi toplayıp sizinle bir yerde oturup çay içebilir miyiz diye
sorabildim zorda olsa. Yine o tatlı gülüşüyle: Tabiî ki dedi. O’nunla beraber bir
cafeye gidip oturduk. Hala tir, tir titriyordum heyecandan. Gözlerimi bir türlü
alamıyordum gözlerinden. Zorlada olsa onunla konuşmaya çalışıyordum. Çok
tatlı bir konuşma şekli vardı her sözü yüreğime işliyor aklımı başımdan almaya
yetiyordu. Laf lafı açıyor birbirimiz hakkında konuşuyor neler yaptığımızdan
bahsediyorduk. Zaman kısıtlıydı ama. Kalkmak için izin istedi. O’nu tekrar
görmek istediğimi söyledim utana sıkıla. Bana çantasından çıkardığı kartvizitini
verdi bende O’na telefon numaramı verdim. Tekrar görüşmek üzere diyerek
vedalaşıp ayrıldık. Ömrümün en güzel anıydı o an ve en unutulmaz. Bu şekilde
başlamıştı konuşmalar, görüşmeler, telefonlaşmalar. Hayatımın en mutlu
anlarını O’nunla konuşup görüşürken geçirmiştim. Aylar geçti aradan ve O’na
artık kopartıp atamayacağım bir bağ ile bağlanmıştım. O’na açılmak ne
hissettiğimi söylemek istiyordum O’nun için. Bilmesini istiyordum bütün
duygularımı. Hafta sonu tekrar görüşecektik ve O’na evlenme teklifi edecektim
Heyecanla gittim buluşma yerine buluşma yerimiz o köşeydi. Ve o cafeye
gidecektik yine ve ona orada söyleyecektim O’nu çok sevdiğimi. Kalbimi
bıraktığım o köşede. O artık vazgeçilmezimdi benim örümdü. Onsuz bir dakika
bile nefes almak istemiyordum. Hep Onun yanında olmak hayatımın geri
kalanını onunla geçirmek istiyordum. Heyecandan ölmek üzereydim. Yine
dakikaları sayıyordum garip bir korkuyla. Arkamı dönüp sürekli gelip
gelmediğini kontrol ediyordum. Tam o sırada bütün güzelliğiyle geldiğini
gördüm karşıdan. Beni görünce bana doğru koşmaya başlamıştı. İşte tam o
sırada acı bir fren sesi yüreğime çarpmıştı. Biranda o gül yüzü kan içinde kalmış
önüme düşüvermişti yüreğim. Avazım çıktığı kadar bağırıyor yardım istiyordum
etraftakilerden. Kalbimin yüzü kanıyor yardım edin yardım edin ne olur. Yardım
edin bana. Oracıkta gidivermişti ruhu melek olupta. Hastaneye bile götüremeden
gidivermişti ömrüm. Ellerimden kayıvermişti, süzülüp gitmişti canımın canı
Kalbimi o köşede bulmuştum ve şimdi de o köşede kaybetmiştim
Sonrası..................................................
O’ndan sonrası hiç olmadı
Umarım beğenirsiniz
bir gün. Sabah vaktiydi. Her zaman ki gibi bir aceleyle çıktım evden. Güneş
bana bir başka bakıyordu sanki. Sanki tüm sıcaklığını benim yüzüme vuruyordu
ve vurdukça yüzüme yakıyordu içimde bir şeyleri. Tam o sırada işte o köşe
başında kaşı gözü kara, gözleri sürmeli ojeli tırnaklarıyla çarpıvermişti yüreğim
en derin en ince yerine. Sus pus olmuştum hiçbir şey diyemedim alamadım
gözlerimi gözlerinden bir türlü. Baktım sadece öylece baktım daldım gittim
derya gibi gözlerinin içine. O dedi af edersiniz diye ben sustum. Acelesi vardı
benim gibi yanımdan geçip gitti kokusunu bırakarak ardında. Gidişine baktım
kaldım öylece etrafa dağılan birkaç notumu toplayıp kaldığım yerden o köşeden
devam ettim yoluma. Yüreğimi orada düşürdüğümün farkına bile varmadan
devam ettim. İşyerine ulaşmıştım biraz rötarlıda olsa ama ne iş umurumda nede
başka bir şey. Sadece gözleri sadece o masum yüzü vardı aklımda. O günü nasıl
akşam ettiğimi bir ben bir Allah bilir. O gece o gece sanki ömrümün en uzun
gecesiydi. Dışarıda inceden yağan yağmur tanelerinin cama vuruşunu
izliyordum pencere önünde. Her damlası yüreğime vuruyordu aslında; damla
damla akıyordu içime bir şeyler. O gece hiç uyuyamadım. Sabah olmak gün
yeniden doğmak üzereydi. Kalktım banyoya gittim. Elimle su serptim yüzüme
ayılmak için biraz olsun. İlk defa bu kadar uzun süre kalmıştım aynanın
karşısında. Ve ilk defa ıslık çalıyor, saçlarımı özenle tarıyordum. O’nu tekrar
görebilmeyi diliyordum içimden. O gül yüzü tekrar görebilmeyi. Erkendi vakit
iş için ama duramıyordum yerimde çıktım evden. Ağır adımlarla ilerliyordum o
köşeye doğru. Sokak çok sessizdi. Ayak seslerimi duyuyordum sadece ve birkaç
kuş sesi. Yaklaşıyordum gitgide o köşeye ve yaklaştıkça artıyordu kalp
atışlarımın hızı. Dizlerimi bir titreme almıştı; soğuk, soğuk terlemeye başlamıştı
bedenim. Nihayet gelmiştim o yere bekliyordum dört gözle O’nun gelişini.
Yavaş, yavaş hareketlenmeye başlamıştı artık yollar. O bekleyiş ömrümün en
uzun bekleyişiydi sanırım. Dakikaları hatta saniyeleri sayıyordum. Bir saatten
fazla olmuştu oraya geleli ama O hala gelmemişti. Bekledikçe hem heyecanım
artıyor hem de umutlarım tükeniyordu parça, parça. Umudum iyice tükenmiş O
gelmemişti. Tam köşeyi dönüp işime gideceğim sırada O çıkıverdi karşıma. Bu
sefer çarpışmamıştık. Bana gülümsedi. Allah’ım o ne tatlı bir gülüştü öyle.
Bende güldüm O’na bakarak ve dün için özür dilerim dedim. Önemli değil dedi
bana tatlı bir tebessümle. Dilim damağım tutulmuş kelimler boğazımda
düğümlenmişti artık. O’na O’nu tanımak istediğimi O’nu tekrar görmek
istediğimi söylemek istiyor fakat bir türlü cümleleri toparlayıp kuramıyordum.
Tüm cesaretimi toplayıp sizinle bir yerde oturup çay içebilir miyiz diye
sorabildim zorda olsa. Yine o tatlı gülüşüyle: Tabiî ki dedi. O’nunla beraber bir
cafeye gidip oturduk. Hala tir, tir titriyordum heyecandan. Gözlerimi bir türlü
alamıyordum gözlerinden. Zorlada olsa onunla konuşmaya çalışıyordum. Çok
tatlı bir konuşma şekli vardı her sözü yüreğime işliyor aklımı başımdan almaya
yetiyordu. Laf lafı açıyor birbirimiz hakkında konuşuyor neler yaptığımızdan
bahsediyorduk. Zaman kısıtlıydı ama. Kalkmak için izin istedi. O’nu tekrar
görmek istediğimi söyledim utana sıkıla. Bana çantasından çıkardığı kartvizitini
verdi bende O’na telefon numaramı verdim. Tekrar görüşmek üzere diyerek
vedalaşıp ayrıldık. Ömrümün en güzel anıydı o an ve en unutulmaz. Bu şekilde
başlamıştı konuşmalar, görüşmeler, telefonlaşmalar. Hayatımın en mutlu
anlarını O’nunla konuşup görüşürken geçirmiştim. Aylar geçti aradan ve O’na
artık kopartıp atamayacağım bir bağ ile bağlanmıştım. O’na açılmak ne
hissettiğimi söylemek istiyordum O’nun için. Bilmesini istiyordum bütün
duygularımı. Hafta sonu tekrar görüşecektik ve O’na evlenme teklifi edecektim
Heyecanla gittim buluşma yerine buluşma yerimiz o köşeydi. Ve o cafeye
gidecektik yine ve ona orada söyleyecektim O’nu çok sevdiğimi. Kalbimi
bıraktığım o köşede. O artık vazgeçilmezimdi benim örümdü. Onsuz bir dakika
bile nefes almak istemiyordum. Hep Onun yanında olmak hayatımın geri
kalanını onunla geçirmek istiyordum. Heyecandan ölmek üzereydim. Yine
dakikaları sayıyordum garip bir korkuyla. Arkamı dönüp sürekli gelip
gelmediğini kontrol ediyordum. Tam o sırada bütün güzelliğiyle geldiğini
gördüm karşıdan. Beni görünce bana doğru koşmaya başlamıştı. İşte tam o
sırada acı bir fren sesi yüreğime çarpmıştı. Biranda o gül yüzü kan içinde kalmış
önüme düşüvermişti yüreğim. Avazım çıktığı kadar bağırıyor yardım istiyordum
etraftakilerden. Kalbimin yüzü kanıyor yardım edin yardım edin ne olur. Yardım
edin bana. Oracıkta gidivermişti ruhu melek olupta. Hastaneye bile götüremeden
gidivermişti ömrüm. Ellerimden kayıvermişti, süzülüp gitmişti canımın canı
Kalbimi o köşede bulmuştum ve şimdi de o köşede kaybetmiştim
Sonrası..................................................
O’ndan sonrası hiç olmadı
Umarım beğenirsiniz