yorgunum...
anılar arası saklambaç oynadığım bir istasyonun
son yolcusuyum belkide
akvaryumun içinde tıkılıp kalmış hayatlar
ışığı gören ama hep camlara vurup kanayan yitik hayaller doluyum
yürüyorum rayların üzerinde
ve birden olduğum yerde durup ölüme açıyorum kollarımı son kez
üzerimden düş kırıkları geçiyor hırsla
acımıyorum artık
canım yanmıyor
ismim damlıyor çakıl taşlarının üzerine
unutuluyorum...
hadi son bir nefes daha tüm yaşanmışlıklarıma
gidiyorum...