STRESE GiRENİN İMANINDAN ŞÜPHE EDERİM..
Çok düşündüm bu yazıyı buraya koyup koymamak için.Beni yıllardır gamsız acımasız vurduymuaz nitelendirmelerinin sebebini bu yazıda buldum.bu yazı benim düşüncelerime bir nevi mesnet oldu..Sinirleniyorum ama takılı kalmıyorum.??
Strese girenin imanindan suphe ederim!
"Az" konusan fakat "oz" konusan buyukler vardir. Babam da bunlardan biridir. Cok *** bir arada olamadigimiz icin benim icin bu "oz" konusmalar daha kisa olur. Birkac yil once oyle bir laf soyledi ki sustum kaldim. Uzun sure kafamin icinde dolandi soyledigi cumle.
"Strese girenin imanindan suphe ederim!" demisti babam.
Stresle ilgili kitaplar okuyan, zaman zaman "stresle mucadele" konusunda seminerler veren biri olarak, cumleyi cok agir bulmus olsam bile, kafamin icinde cumle donup durdu uzun zaman. Yasadigimiz yuzyilin en onemli problemlerinden biri olan stres hakkinda bu kadar kesin ve keskin bir ifade duymamistim.
Gecen yil memlekette bir arkadasla otururken hayatin sikintilari ve zorluklari konusulmaya baslaninca bende kendisine stres ve stresle mucadele hakkinda bildiklerimi anlatmaya basladim. Arkadasim da benimle birikimlerini paylasiyordu. Bir ara babamin soyledigi "Strese girenin imanindan suphe ederim!" lafini attim ortaya. Arkadasim "dogru bir cumle" dedi. "Hatta bir insan stres yuzunden hasta olursa Allah o insana bunun hesabini bile sorar" dedi.
* * * * * * * * *
Stres, halkin bildigi ve kullandigi anlamiyla, sikintilari kafaya takmak demektir. Sikintilar insani mutsuz ediyor. Mutsuzluk insani hasta ediyor.
Kimisi hastaliklarla mucadele etmekten yoruluyor. Mutsuz ve hasta oluyor.
Kimisi ailesiyle problemler yasamaktan bunaliyor.
Kimisi cocuklariyla bas edememenin sikintisini yasiyor.
Kimisi maddi sikintilarla bogusuyor.
Kimisi cevresindekilerin kendisini anlamadigindan dert yaniyor.
Kimisi bir sevdigini topraga verince hayata kusuyor.
Hayatta insani strese sokan o kadar cok sey var ki. Herkes kendisine dert edecek bir sikinti bulabilir.
Stresle iman arasinda bir baglanti var mi dersiniz?
Sikintilarla dolu bir hayat denilince benim aklima hep Peygamberler geliyor. Allah Peygamberlerin kissalarini ayrintilariyla bize nicin aktariyor dersiniz? Okuyup, ibret almamiz icin degil mi?
Peygamberlerin hayatlarindan yola cikarak bazi sorular sormak istiyorum.
Hz. Eyyub'u hastalikla imtihan eden Allah, bizi de ayni imtihana tabi tutma hakkina sahip degil mi?
Hastaligi kafaya takip bunalima giren insan "Allah'im beni nicin hastalikla imtihan ediyorsunuz ki?" demis olmuyor mu?
Hz. Nuh'u ogluyla imtihan eden Allah, sizi evlatlarinizla imtihan edemez mi?
Hz.Ibrahim'i babasiyla imtihan eden Allah, sizi oz babanizla imtihan edemez mi?
Hz. Lut'u esiyle imtihan eden Allah'a, "Beni nicin esimle imtihan ediyorsun ki?" deme hakkina sahip oldugunuzu mu dusunuyorsunuz?
Hz. Yusuf'u kardesiyle imtihan eden Allah, belki sizi de kardeslerinizle imtihan ediyordur!
Tum peygamberlerin hayatlari sikinti (imtihan) dolu olduguna gore, bizim hayatimizda da bazi sikintilarin olmasi hayatin bir parcasi degil mi?
Anne veya babasini kaybedince bunalima giren bir insan Allah'a "Benim annemi / babami niye aliyorsun ki?" deme hakkina sahip oldugunu mu saniyor?
"En buyuk aci evlat acisidir!" denir. Bu aciyi yasayan anne babalar "Allah kimseye yasatmasin!" derler.
Alemlere rahmet olarak yaratilan Hz. Muhammed Mustafa'ya bile torpil yapmayan Yaraticinin, bize torpil yapmasini beklemeye hakkimizin olmadigini hic dusundunuz mu? Bes defa evlat acisiyla imtihan edilmis bir Peygamberin ummeti oldugumuzu bilmek zorundayiz.
"Kardesim onlar Peygamber, biz insaniz" diye kimse itiraz etmesin. Peygamberler de bizler gibi uzulen, aglayan, Allah'a siginan insanlardi. Allah tarafindan ozel secilmis olduklari gercegi "insani" acilara tepkisiz kalacaklari anlamina gelmez. Bize dusen hayati dogru anlamaktir. Unutmamaliyiz ki, Peygamberlerine torpil yapmayan Allah, bize de torpil yapmaz.
* * * * * * * *
Stres ile iman arasinda ki iliski kafamin icinde uzun zamandir dolaniyordu. Bir okuyucum bana oyle bir soz gonderdi ki, o sozu okuyunca kafamin icinde dolanan cumleler kose yazisina donustu. Bu yaziyi da o guzel sozle bitirmek istiyorum.
Cok sikildiginiz zaman bu cumleyi hatirlayin. Hatta bana kalsa pano haline getirilip ev veya isyerinin duvarlarina asilmasi gereken bir soz.
Bir gun dunyaya ait buyuk bir derdin olursa Rabbine donup, "Benim buyuk bir derdim var!" deme, derdine donup "benim buyuk bir Rabbim var!" de.
Sait CAMLICA
Egitimci – Yazar
Çok düşündüm bu yazıyı buraya koyup koymamak için.Beni yıllardır gamsız acımasız vurduymuaz nitelendirmelerinin sebebini bu yazıda buldum.bu yazı benim düşüncelerime bir nevi mesnet oldu..Sinirleniyorum ama takılı kalmıyorum.??
Strese girenin imanindan suphe ederim!
"Az" konusan fakat "oz" konusan buyukler vardir. Babam da bunlardan biridir. Cok *** bir arada olamadigimiz icin benim icin bu "oz" konusmalar daha kisa olur. Birkac yil once oyle bir laf soyledi ki sustum kaldim. Uzun sure kafamin icinde dolandi soyledigi cumle.
"Strese girenin imanindan suphe ederim!" demisti babam.
Stresle ilgili kitaplar okuyan, zaman zaman "stresle mucadele" konusunda seminerler veren biri olarak, cumleyi cok agir bulmus olsam bile, kafamin icinde cumle donup durdu uzun zaman. Yasadigimiz yuzyilin en onemli problemlerinden biri olan stres hakkinda bu kadar kesin ve keskin bir ifade duymamistim.
Gecen yil memlekette bir arkadasla otururken hayatin sikintilari ve zorluklari konusulmaya baslaninca bende kendisine stres ve stresle mucadele hakkinda bildiklerimi anlatmaya basladim. Arkadasim da benimle birikimlerini paylasiyordu. Bir ara babamin soyledigi "Strese girenin imanindan suphe ederim!" lafini attim ortaya. Arkadasim "dogru bir cumle" dedi. "Hatta bir insan stres yuzunden hasta olursa Allah o insana bunun hesabini bile sorar" dedi.
* * * * * * * * *
Stres, halkin bildigi ve kullandigi anlamiyla, sikintilari kafaya takmak demektir. Sikintilar insani mutsuz ediyor. Mutsuzluk insani hasta ediyor.
Kimisi hastaliklarla mucadele etmekten yoruluyor. Mutsuz ve hasta oluyor.
Kimisi ailesiyle problemler yasamaktan bunaliyor.
Kimisi cocuklariyla bas edememenin sikintisini yasiyor.
Kimisi maddi sikintilarla bogusuyor.
Kimisi cevresindekilerin kendisini anlamadigindan dert yaniyor.
Kimisi bir sevdigini topraga verince hayata kusuyor.
Hayatta insani strese sokan o kadar cok sey var ki. Herkes kendisine dert edecek bir sikinti bulabilir.
Stresle iman arasinda bir baglanti var mi dersiniz?
Sikintilarla dolu bir hayat denilince benim aklima hep Peygamberler geliyor. Allah Peygamberlerin kissalarini ayrintilariyla bize nicin aktariyor dersiniz? Okuyup, ibret almamiz icin degil mi?
Peygamberlerin hayatlarindan yola cikarak bazi sorular sormak istiyorum.
Hz. Eyyub'u hastalikla imtihan eden Allah, bizi de ayni imtihana tabi tutma hakkina sahip degil mi?
Hastaligi kafaya takip bunalima giren insan "Allah'im beni nicin hastalikla imtihan ediyorsunuz ki?" demis olmuyor mu?
Hz. Nuh'u ogluyla imtihan eden Allah, sizi evlatlarinizla imtihan edemez mi?
Hz.Ibrahim'i babasiyla imtihan eden Allah, sizi oz babanizla imtihan edemez mi?
Hz. Lut'u esiyle imtihan eden Allah'a, "Beni nicin esimle imtihan ediyorsun ki?" deme hakkina sahip oldugunuzu mu dusunuyorsunuz?
Hz. Yusuf'u kardesiyle imtihan eden Allah, belki sizi de kardeslerinizle imtihan ediyordur!
Tum peygamberlerin hayatlari sikinti (imtihan) dolu olduguna gore, bizim hayatimizda da bazi sikintilarin olmasi hayatin bir parcasi degil mi?
Anne veya babasini kaybedince bunalima giren bir insan Allah'a "Benim annemi / babami niye aliyorsun ki?" deme hakkina sahip oldugunu mu saniyor?
"En buyuk aci evlat acisidir!" denir. Bu aciyi yasayan anne babalar "Allah kimseye yasatmasin!" derler.
Alemlere rahmet olarak yaratilan Hz. Muhammed Mustafa'ya bile torpil yapmayan Yaraticinin, bize torpil yapmasini beklemeye hakkimizin olmadigini hic dusundunuz mu? Bes defa evlat acisiyla imtihan edilmis bir Peygamberin ummeti oldugumuzu bilmek zorundayiz.
"Kardesim onlar Peygamber, biz insaniz" diye kimse itiraz etmesin. Peygamberler de bizler gibi uzulen, aglayan, Allah'a siginan insanlardi. Allah tarafindan ozel secilmis olduklari gercegi "insani" acilara tepkisiz kalacaklari anlamina gelmez. Bize dusen hayati dogru anlamaktir. Unutmamaliyiz ki, Peygamberlerine torpil yapmayan Allah, bize de torpil yapmaz.
* * * * * * * *
Stres ile iman arasinda ki iliski kafamin icinde uzun zamandir dolaniyordu. Bir okuyucum bana oyle bir soz gonderdi ki, o sozu okuyunca kafamin icinde dolanan cumleler kose yazisina donustu. Bu yaziyi da o guzel sozle bitirmek istiyorum.
Cok sikildiginiz zaman bu cumleyi hatirlayin. Hatta bana kalsa pano haline getirilip ev veya isyerinin duvarlarina asilmasi gereken bir soz.
Bir gun dunyaya ait buyuk bir derdin olursa Rabbine donup, "Benim buyuk bir derdim var!" deme, derdine donup "benim buyuk bir Rabbim var!" de.
Sait CAMLICA
Egitimci – Yazar
