Bu Kez Saçlarımla Aramda Geçen Bir Muhabbeti Sizinle Paylaşmak İstiyorum. Aslında Muhabbette Sayılmaz. Çünkü Muhabbet İki Kişiliktir. Ben Konuştum Saçlarımla...
Yavaş Yavaş Beni Terkeden Saçlarım Galiba Anıların Yükünü Kaldıramadıkları İçin Benden Gidiyorlar. Zamansız Bu Gidişin Bu Anlamsız Yükünde Anlamaya Çalıştıklarımla Aramdaki Bağın Ne Olduğunu Kestiremiyorum. Sırf Bundan Dolayı Saçlarımla Artık Küsmeyi Düşünüyorum. Bu Kadar Güçsüz Saçlarım Olduğu İçin Ne Yapacağımı Bilemiyorum. İlaçların İşe Yaramayacağını Biliyorum. Çünkü Hangi İlaç Vardır Ki Anıların Yükünü Birazda Olsa Azaltabilsin. Böyle Bir İlacın Olduğunu Sanmıyorum. Bu Olasılıktan Dolayı Saçlarımın Gidişine Sadece Bakmakla Yetinebiliyorum. Bu Durum Çok Canımı Sıksada Yapabileceğim Hiçbir Şey Yok. Bu Anılarımdan Çıkmayan İnsana Veya Duygulara Ne Demeliyim Bilmiyorum. Ona Ve Onlara Kızmalımıyım Yoksa Umarsızlaşmalımıyım.. Hiç Düşünmemenin Yerini Genelde Çok Düşünce Alıyor. Böyle Birşey Olduğu Vakitte Saçlarım Daha Çok Ve Daha Hızlı Bir Şekilde Gitmeye Başlıyor. Bir Türlü Akıldan Çıkmayan, Bir Türlü Dinmek Bilmeyen Ve Bir Türlü Gitmek Bilmeyen Haller Sıraya Dizilip Karşımda Haylazca Durduklarında Hangisinden Hayata Bakacağımı Şaşırıyorum. Ve En Çok Hangilerin Bu Gidişe Dur Diyeceklerini Veya Hangilerinin En Azından Bu Gidişin Hızını Keseceklerini Yada Hayata Hangi Pencereden Bakabileceğim Konusunda Yardım Edeceklerini Çözemiyorum.
Bu Dökülme Birazda Olsa Bazen Beni Rahatlatıyor Çünkü Saçlarımın Her Telinde Bir Hatıra Saklandığını Ve Bu Her Hatıranın Ağır Bir Yük Olduğunun Farkındayım. Bundan Dolayı Her Gidişlerinde Serpiliyorum. Belkide Saçlarım Bana İyilik Yapıyor. Her Yapılan İyiliği Sorulmadığı Gibi Araştırılmasıda Yapılmaması Lazım. Çünkü Yapılan Bir İyiliğin Sadece Yapıldığını Göstermesi İçin Yapılmadığı Düşünüldüğü Zaman İyilik Kavramının Altındaki Gerçeğin Sadece Yapanın Bilmeside Kaçınılmazdır. Bundan Dolayı Kötü Gibi Görünen Bazı Şeylerinde Altındaki Gerçeği Bilmeden İyi Veya Kötü Olarak Algılanmasıda Yanlıştır. Tabi Diğer Taraftandan a Bu Hatıraların Nereye Düştüklerini Nasıl Döküldüklerini Ve Ne Şekilde Serpildikleride Soru İşaretlerimdir. Çünkü O Hatıralar Kolay Oluşmadı Zaten Kolay Olsaydı Böyle Zamansız Bir Gidiş Beklenmezdi. Bu Sebeplerden Dolayı Sevinçlerim Üzüntülerimden Daha Azdır. Üzüntülerimin Bir Gramajı Yoktur Ama Sevinçlerimin Bir Metrajı Vardır.
Düşünmeden Düşlenmediği Gibi, Düşlemedende Düşünmemeli İnsan.. Hayatımın Çoğu Karesinde Birşeyleri Düşünürken Veya Düşlerken Sadece Saçlarım Değil Benden Giden Birçok Şey Birikti İçimde.. Bu Yalnızlık Mevsiminin Hoyrat Yaşamında Daha Nelerin İçimde Birikeceğini Veya Döküleceğini Azar Azar Anlamaya Başlıyorum. Biryerlerde Bir Kayıt Defterinin Olduğunu Düşündüğümde Yaşamın Her Kitlesine Yabancı Kalıyorum. Ki Bu Yabancılaşma Sürecinde En Çokta Yarınlarım Etkileniyor. Yarınlarım Yani Düşlerimdeki Sevinçlerim, Ümitlerim... Ne Zaman Birşey Kaybetsem Bana Ait Olmadığı İçin Kaybettiğimi Düşünerek Kendimi Avuturum. Avuntularımda Gerçeklik Payı Olmasada Böylede Geçiyor Zaman.. Ne Zaman Birşeyi Sahiplensem Bana Ait Olduğunu Düşünürüm. Bana Ait Olmadığını Bilsemde Birşeyi Sahiplenmenin Tadı Başkadır. Başka Tadlarla Düşlemenin Tadıda Bambaşkadır.!
Kendimi Koyu Bir Yeşermenin İçinde Hissettiğimde Bana Arta Kalan Sadece Hayatın Tozpembe Kısmı Oluyor. Ancak Sahip Olduğum Bünyemde Hayatın Tozpembe Kısmıyla İlgilenmediği İçin Hiçbir İşime Yaramıyor Bu Renkli Hayat... Alışmanın Verdiği Zorluk, Dayanmanın Verdiği Kuvvete Dayandığında Zihnimde Yangınlar Alevleniyor. Ve Bu Yanma Süreci Çoğu Zaman Küllenmekle Sonuçlanmıyor. Artan Bir Acıyla Maneviyatım Alevlerle Kaplanıyor. Kolay Birşey Olmasa Gerek Ki Maneviyatın Acı Çekmesi Hepsinden Daha Berbat Geliyor. Söz Konusu Acı Olunca Zaten Herşeye Müsait Oluyor İnsan. Ancak Acının Bazı Durumlarda İnsana Uzak Kalması Çoğaltıyor Ağrısını.. Ve Bu Artan Ağrı Kalp Ağrısından Başka Birşey Değildir.
Bu Muhabbette Ne Anladınız Bilmiyorum Ama Ben Şu Mesajı Çıkardım Kendime; Bana Ait Olduğunu Sandığım Saçlarım Bile Beni Terketmeye Meyilliyse Benden Giden Herşeyde Ancak Hiçbirşeyim Kadar Olup Benden Değildir. Sizede Ancak Şu Mesajı Çıkardım; Bir Şeyi Sahiplenmeden Önce Bir Kez Daha Düşünmeli İnsan!
Resul Altunbaş
Yavaş Yavaş Beni Terkeden Saçlarım Galiba Anıların Yükünü Kaldıramadıkları İçin Benden Gidiyorlar. Zamansız Bu Gidişin Bu Anlamsız Yükünde Anlamaya Çalıştıklarımla Aramdaki Bağın Ne Olduğunu Kestiremiyorum. Sırf Bundan Dolayı Saçlarımla Artık Küsmeyi Düşünüyorum. Bu Kadar Güçsüz Saçlarım Olduğu İçin Ne Yapacağımı Bilemiyorum. İlaçların İşe Yaramayacağını Biliyorum. Çünkü Hangi İlaç Vardır Ki Anıların Yükünü Birazda Olsa Azaltabilsin. Böyle Bir İlacın Olduğunu Sanmıyorum. Bu Olasılıktan Dolayı Saçlarımın Gidişine Sadece Bakmakla Yetinebiliyorum. Bu Durum Çok Canımı Sıksada Yapabileceğim Hiçbir Şey Yok. Bu Anılarımdan Çıkmayan İnsana Veya Duygulara Ne Demeliyim Bilmiyorum. Ona Ve Onlara Kızmalımıyım Yoksa Umarsızlaşmalımıyım.. Hiç Düşünmemenin Yerini Genelde Çok Düşünce Alıyor. Böyle Birşey Olduğu Vakitte Saçlarım Daha Çok Ve Daha Hızlı Bir Şekilde Gitmeye Başlıyor. Bir Türlü Akıldan Çıkmayan, Bir Türlü Dinmek Bilmeyen Ve Bir Türlü Gitmek Bilmeyen Haller Sıraya Dizilip Karşımda Haylazca Durduklarında Hangisinden Hayata Bakacağımı Şaşırıyorum. Ve En Çok Hangilerin Bu Gidişe Dur Diyeceklerini Veya Hangilerinin En Azından Bu Gidişin Hızını Keseceklerini Yada Hayata Hangi Pencereden Bakabileceğim Konusunda Yardım Edeceklerini Çözemiyorum.
Bu Dökülme Birazda Olsa Bazen Beni Rahatlatıyor Çünkü Saçlarımın Her Telinde Bir Hatıra Saklandığını Ve Bu Her Hatıranın Ağır Bir Yük Olduğunun Farkındayım. Bundan Dolayı Her Gidişlerinde Serpiliyorum. Belkide Saçlarım Bana İyilik Yapıyor. Her Yapılan İyiliği Sorulmadığı Gibi Araştırılmasıda Yapılmaması Lazım. Çünkü Yapılan Bir İyiliğin Sadece Yapıldığını Göstermesi İçin Yapılmadığı Düşünüldüğü Zaman İyilik Kavramının Altındaki Gerçeğin Sadece Yapanın Bilmeside Kaçınılmazdır. Bundan Dolayı Kötü Gibi Görünen Bazı Şeylerinde Altındaki Gerçeği Bilmeden İyi Veya Kötü Olarak Algılanmasıda Yanlıştır. Tabi Diğer Taraftandan a Bu Hatıraların Nereye Düştüklerini Nasıl Döküldüklerini Ve Ne Şekilde Serpildikleride Soru İşaretlerimdir. Çünkü O Hatıralar Kolay Oluşmadı Zaten Kolay Olsaydı Böyle Zamansız Bir Gidiş Beklenmezdi. Bu Sebeplerden Dolayı Sevinçlerim Üzüntülerimden Daha Azdır. Üzüntülerimin Bir Gramajı Yoktur Ama Sevinçlerimin Bir Metrajı Vardır.
Düşünmeden Düşlenmediği Gibi, Düşlemedende Düşünmemeli İnsan.. Hayatımın Çoğu Karesinde Birşeyleri Düşünürken Veya Düşlerken Sadece Saçlarım Değil Benden Giden Birçok Şey Birikti İçimde.. Bu Yalnızlık Mevsiminin Hoyrat Yaşamında Daha Nelerin İçimde Birikeceğini Veya Döküleceğini Azar Azar Anlamaya Başlıyorum. Biryerlerde Bir Kayıt Defterinin Olduğunu Düşündüğümde Yaşamın Her Kitlesine Yabancı Kalıyorum. Ki Bu Yabancılaşma Sürecinde En Çokta Yarınlarım Etkileniyor. Yarınlarım Yani Düşlerimdeki Sevinçlerim, Ümitlerim... Ne Zaman Birşey Kaybetsem Bana Ait Olmadığı İçin Kaybettiğimi Düşünerek Kendimi Avuturum. Avuntularımda Gerçeklik Payı Olmasada Böylede Geçiyor Zaman.. Ne Zaman Birşeyi Sahiplensem Bana Ait Olduğunu Düşünürüm. Bana Ait Olmadığını Bilsemde Birşeyi Sahiplenmenin Tadı Başkadır. Başka Tadlarla Düşlemenin Tadıda Bambaşkadır.!
Kendimi Koyu Bir Yeşermenin İçinde Hissettiğimde Bana Arta Kalan Sadece Hayatın Tozpembe Kısmı Oluyor. Ancak Sahip Olduğum Bünyemde Hayatın Tozpembe Kısmıyla İlgilenmediği İçin Hiçbir İşime Yaramıyor Bu Renkli Hayat... Alışmanın Verdiği Zorluk, Dayanmanın Verdiği Kuvvete Dayandığında Zihnimde Yangınlar Alevleniyor. Ve Bu Yanma Süreci Çoğu Zaman Küllenmekle Sonuçlanmıyor. Artan Bir Acıyla Maneviyatım Alevlerle Kaplanıyor. Kolay Birşey Olmasa Gerek Ki Maneviyatın Acı Çekmesi Hepsinden Daha Berbat Geliyor. Söz Konusu Acı Olunca Zaten Herşeye Müsait Oluyor İnsan. Ancak Acının Bazı Durumlarda İnsana Uzak Kalması Çoğaltıyor Ağrısını.. Ve Bu Artan Ağrı Kalp Ağrısından Başka Birşey Değildir.
Bu Muhabbette Ne Anladınız Bilmiyorum Ama Ben Şu Mesajı Çıkardım Kendime; Bana Ait Olduğunu Sandığım Saçlarım Bile Beni Terketmeye Meyilliyse Benden Giden Herşeyde Ancak Hiçbirşeyim Kadar Olup Benden Değildir. Sizede Ancak Şu Mesajı Çıkardım; Bir Şeyi Sahiplenmeden Önce Bir Kez Daha Düşünmeli İnsan!
Resul Altunbaş