Aşkın bir kandırmaca olduğunu düşünen
hatta zayıflık ve acizlik olduğunu savunan yüzlerce insana da rastlarsınız. Sevginin insanı vasıflar içinde en değerli ve en mucizevi enerji olduğunu bu gruba anlatmak oldukça zordur.
Ben uslanmayan ve vazgeçmeyen bir aşk kadını olarak sevginin olağanüstü gücüne inanırım. Onun heyecan veren yaşama tutunmamı sağlayan hayatın anlamını çözmeme yardım eden kudretini sonuna kadar kullanırım.
Bu demek değildir ki aşkın acısını dibine kadar yaşamadım. Ayrılığın o yüreği parçalayan vuruşlarıyla karşılaşmadım. Bu kadar iyimser yaklaşmamı hiç tokat yememiş olduğuma bağlayanlar yanılırlar. Kendimi kurban ettiğim ilişkiler cellat olduklarım hiç sebepsiz ortada kaldıklarım dahil olmak üzere; aşktan aldığım darbeleri yüzümde çizgiler kalbimde yaralar ve ruhumdaki sarkıntılarla madalya gibi taşırım.
Çekilen bütün acılara rağmen sevmeye ve sevgiye inanmak üstünlüktür. Yürek mutlaka kendini tedavi etmenin yolunu bulur. Zamanla istemekle hayatın başka renklerini fark etmekle iyileşir gönül.Sevmeyi istemek ve onu seçmek gerekir. Darbe yediniz diye düştünüz ve bacaklarınız kanadı diye vazgeçmek bu ömrün hedefinden de vazgeçmektir.
Yaşadıklarımızı seçtiğimizi kabul etmekle işe başlamalıyız. Aşkın ve ilişkilerin sadece yürekte oluşan bir duygu seli olduğunu düşünmek saflıktır. Akıl beden ruh ve kalbin ortaklığıdır birini sevmek. Eğer bu dörtlüden birini eksik bırakmışsanız sevmeyi bilmiyorsunuz demektir.
Sevmek bir eğitimdir. İnsan nasıl sevilmesi gerektiğini yaşadıkça öğrenir. Her yaşta her deneyimde farklı şekillenir yüreğin hamuru. Böyle olgunlaşır insan!
Sevmekten vazgeçmek bu dünyaya gelme nedeninin içinde en önemli olandan birini iptal etmektir. O zaman hayatın tadı tuzu kalmaz. Ne kadar darbe almış olursanız olun kendinizi sorgulamadan ve hataları hep başkalarının üzerine yıkarak sevgiyi kendi içinizde kötülememelisiniz. İnsan sevmekten vazgeçince ölür!
hatta zayıflık ve acizlik olduğunu savunan yüzlerce insana da rastlarsınız. Sevginin insanı vasıflar içinde en değerli ve en mucizevi enerji olduğunu bu gruba anlatmak oldukça zordur.Ben uslanmayan ve vazgeçmeyen bir aşk kadını olarak
sevginin olağanüstü gücüne inanırım. Onun heyecan veren yaşama tutunmamı sağlayan hayatın anlamını çözmeme yardım eden kudretini sonuna kadar kullanırım.Bu demek değildir ki
aşkın acısını dibine kadar yaşamadım. Ayrılığın o yüreği parçalayan vuruşlarıyla karşılaşmadım. Bu kadar iyimser yaklaşmamı hiç tokat yememiş olduğuma bağlayanlar yanılırlar. Kendimi kurban ettiğim ilişkiler cellat olduklarım hiç sebepsiz ortada kaldıklarım dahil olmak üzere; aşktan aldığım darbeleri yüzümde çizgiler kalbimde yaralar ve ruhumdaki sarkıntılarla madalya gibi taşırım.Çekilen bütün acılara rağmen
sevmeye ve sevgiye inanmak üstünlüktür. Yürek mutlaka kendini tedavi etmenin yolunu bulur. Zamanla istemekle hayatın başka renklerini fark etmekle iyileşir gönül.Sevmeyi istemek ve onu seçmek gerekir. Darbe yediniz diye düştünüz ve bacaklarınız kanadı diye vazgeçmek bu ömrün hedefinden de vazgeçmektir.Yaşadıklarımızı seçtiğimizi kabul etmekle işe başlamalıyız. Aşkın ve ilişkilerin
sadece yürekte oluşan bir duygu seli olduğunu düşünmek saflıktır. Akıl beden ruh ve kalbin ortaklığıdır birini sevmek. Eğer bu dörtlüden birini eksik bırakmışsanız sevmeyi bilmiyorsunuz demektir.Sevmek bir eğitimdir. İnsan nasıl sevilmesi gerektiğini yaşadıkça öğrenir. Her yaşta
her deneyimde farklı şekillenir yüreğin hamuru. Böyle olgunlaşır insan!Sevmekten vazgeçmek
bu dünyaya gelme nedeninin içinde en önemli olandan birini iptal etmektir. O zaman hayatın tadı tuzu kalmaz. Ne kadar darbe almış olursanız olun kendinizi sorgulamadan ve hataları hep başkalarının üzerine yıkarak sevgiyi kendi içinizde kötülememelisiniz. İnsan sevmekten vazgeçince ölür!