Sen olsan ne düşünürdüm,hiç bilmiyorum.?
Bu yalnızlık hissi biter miydi,
yoksa daha fazla yalnız bırakıp beni;gider miydin.?
Tüm arkasından baktıklarım gibi…
Şimdi de farklı değilim hani; ama sen olsan farklı olurdu eminim,
Daha farklı duygularım olurdu;adını bilmediğim.
Paniklerdim;ellerini kaybetme korkusuyla,
Saçmalardım karşında.
Sahi; niye gittin sen,niye terk ettin beni,beni vazgeçmeye neden zorladın,neden yok saydın,
Yaşamıma binlerce kanıt ararken;varlığımı kanıtlardım,yanımda sen olsaydın.
Yokluğunu adımlamazdım her saniye,korkmazdım sana sahip olamamaktan,
Ve böylesine acı vermezdi nefes almak…bıktım sensizliği solumaktan.
Ben şimdi,bir keman çığlığında ;asi yüreğime gem vuruyorum,ben şimdi yokluğunun denizi geçtim,cansız bir bedenle sahile vuruyorum,ben şimdi suskunluğundayım adının;ölümün kıyısında duruyorum.
Hadi it beni,imkansızlığının uçurumuna,vur başımı,çarmıha ger,sensiz bedenimi kırbaçla,
Bunlar gidişin kadar acıtır mı sanıyorsun.?
Hadi tekmeleme sandalyemi ne duruyorsun.?
Daha fazla zararın dokunamaz ki,unuttum seni,unuttum bu yürek iflah olmaz ki.
Sana susamıştım;bana ölüm içirdin.
Ne varlığını isterim şimdi,ne yokluğunu,beni adam ederse bu toprak eder,
Hiç anlatmadın bensizlikte ne bulduğunu,
sen öldürdün;sensizlik beni defneder.
Saçmalarım demiştim ya…
Saçmalık işte;saçmalık varlığın,adın saçmalık,
Saçma sana vurgun olmak,adım saçmalık.
Satır başlarına mahkum et beni,bana ait tek bir cümle olmasın,can çekişirken Azrail e teslim et beni,ten’de sana ait bir ruh kalmasın.
Hangi gece tanışırım huzurla sence,hangi sabah yeni bir umutla başlar,
Sahi; çok mu uzak bana mutluluk,gülmek bana gelirken neden yavaşlar.
Say ki; bir ceylanım,avcıda sensin,
Say ki; bir avcıyım,ceylanım sensin,
Karar ver kim ölecek,
Kim kimi yensin.
Sen; vursan da cinayet,
Ben; vursam da ölüm
Gömmek MEZARCI’nın mesleği gülüm ..
''Gönderilmemiş aşk mektupları''
Bu yalnızlık hissi biter miydi,
yoksa daha fazla yalnız bırakıp beni;gider miydin.?
Tüm arkasından baktıklarım gibi…
Şimdi de farklı değilim hani; ama sen olsan farklı olurdu eminim,
Daha farklı duygularım olurdu;adını bilmediğim.
Paniklerdim;ellerini kaybetme korkusuyla,
Saçmalardım karşında.
Sahi; niye gittin sen,niye terk ettin beni,beni vazgeçmeye neden zorladın,neden yok saydın,
Yaşamıma binlerce kanıt ararken;varlığımı kanıtlardım,yanımda sen olsaydın.
Yokluğunu adımlamazdım her saniye,korkmazdım sana sahip olamamaktan,
Ve böylesine acı vermezdi nefes almak…bıktım sensizliği solumaktan.
Ben şimdi,bir keman çığlığında ;asi yüreğime gem vuruyorum,ben şimdi yokluğunun denizi geçtim,cansız bir bedenle sahile vuruyorum,ben şimdi suskunluğundayım adının;ölümün kıyısında duruyorum.
Hadi it beni,imkansızlığının uçurumuna,vur başımı,çarmıha ger,sensiz bedenimi kırbaçla,
Bunlar gidişin kadar acıtır mı sanıyorsun.?
Hadi tekmeleme sandalyemi ne duruyorsun.?
Daha fazla zararın dokunamaz ki,unuttum seni,unuttum bu yürek iflah olmaz ki.
Sana susamıştım;bana ölüm içirdin.
Ne varlığını isterim şimdi,ne yokluğunu,beni adam ederse bu toprak eder,
Hiç anlatmadın bensizlikte ne bulduğunu,
sen öldürdün;sensizlik beni defneder.
Saçmalarım demiştim ya…
Saçmalık işte;saçmalık varlığın,adın saçmalık,
Saçma sana vurgun olmak,adım saçmalık.
Satır başlarına mahkum et beni,bana ait tek bir cümle olmasın,can çekişirken Azrail e teslim et beni,ten’de sana ait bir ruh kalmasın.
Hangi gece tanışırım huzurla sence,hangi sabah yeni bir umutla başlar,
Sahi; çok mu uzak bana mutluluk,gülmek bana gelirken neden yavaşlar.
Say ki; bir ceylanım,avcıda sensin,
Say ki; bir avcıyım,ceylanım sensin,
Karar ver kim ölecek,
Kim kimi yensin.
Sen; vursan da cinayet,
Ben; vursam da ölüm
Gömmek MEZARCI’nın mesleği gülüm ..
''Gönderilmemiş aşk mektupları''
