[b]kalbim....[/b]
[b]halimi bir bilsen , görebilsen $u kanli gözlerimi[/b]
[b]denizlere bogulmus gecelerden beni kurtarabilsen...[/b]
[b]caresizim kalbimm bir bilsen...[/b]


BIR BILSEN!!! BI BENI ANLAYABILSEN KALBIM!!!!


niye kalbim söyle niyeee anlamiyosun ..



[b]hadi beni unuttun..$u haline bak[/b]
[b]her tarafin kan olmu$[/b]
[b]acilar seni sarmis ,öyle düyümler yapmi$larki sana[/b]
[b]kimse cözemez..[/b]



niye izin verdin seni kirmalarina
niyee???
parcalanmi$sin ,kiriklarin nerelerde ..
niye bulamiyorum niyee?



DIYERLERIN YANINDA GÜLÜP KAHKAHALAR ATIP DA
BENLE YANLIZ KALINCA NIYE SUSUYORSUN
NIYEEE????


niye O kalbim niyee..
biliyorsun
onu hergün göreceksin
yüzüne bakmasanda
sirtini ona cevirsende
hergün onu hissedeceksin
hep onun kokusu gelecek burnuna
istemesen bile gözlerin carpi$acak onun kara gözlerine
niye O....


NIYE????



niye hala anlamiyorsun
niye hala aci cekmeye devam ediyorsun
bu kadar cektigin yetmiyor mu
bu gösterdigin cabalar nicin??
imkansiz oldugunu göremiormusun hala?
o umutlarin bo$una..
niye ginede onlari birer birer yikildigi yerden topluyorsun...
bütün o kurdugun hayaller
hic gercek olmiyacak biliyorsunn
biliyorsun...
BILIYOSUNN...



o zaman niye hala ona gidiyorsun
sana ihtiyacim var kalbimm
seni geri istiyorumm
ama geri getiremiyorum
seni ondan calamiyorum
niye geri gelmiosun...
niye kalbim
niye...
NIYE....

Yüreğinde Büyüt Beni Umuda gülümseyen heceler --- “ Türkülerle büyüttüğüm çocuğun, Acılara serilmiş Dilsiz umudun imkansız sevdasıydın sen… “ Rüyaları çalınmış gecelerde sevdim seni. Yetim cocukların kirlenmemiş düşlerinde büyüttüm seni. Her gülüşün, acılarıma sürülmüş bir merhem gibiydi. Lacivert okyanuslara uzanan umuttu gözlerin.Korkularımı yüreğinde emziren bir imkansız sevdaydın sen.Yeni doğmuş bir bebeğin kundağında uyuttum hasretimi. Kirpiklerin papatyaların avuçlarına uzanmış uyurken, ben yüreğimi közledim acılarında. Sen umuda gülümserken, ben bedenimi közledim bir günahına. Ne olur sus bitanem. Kaybettiğim güneşi senin gözlerinde bulmuşken , ezilmiş goncalarımın yaşlarını gülüşlerinin sıcaklığında kuruturken onca fedakarlığımı ne olur büyütme. Her şey senin yüregin ve sevdan için. Yenilgiyi kuşanmış yılların umuda gülümseyen takvim yapraklarında sevdim seni. Geceleri avuç içlerime uzanıp kirpiklerimle sildim irine bulaşmış yüreğini. Her sabah alnının cayırlarında susuz gezinen çardak kuşlarını gözbebeklerimde emzirdim.Gökyüzüne yıldızları sererken gül kokulu Melek’ler , ben gözlerine mutlulukları motifledim.. Rabbimden hep seni diledim alnımın seccadeyle öpüştüğü zamanlarda. Güneş huylu çocukların gözlerinde büyüttüm seni. Aldırmadım uzaklarda oluşuna, boyun bükmedim arsız yokluğuna. Yüreğimin suskun kelimelerinde sevdim seni. Hasretinde kaç kez öpüştüm sen diye katransı geceyle, kaç kez iç geçirdim güneşin avuçlarından yüreğimi süzülüp dudaklarıma inmeni yanık türkülerle. Sen tutacaksın diye yüreğimi ipsiz uçurumlara saldım. Gözyaşların söndürür diye bedenimi senin günahların için güllerin koynunda yaktım. Kanasa da bedenim hasretinde, ne olur içinde yaşat beni. Yüreğinin sıcak hücrelerinde büyüt beni. Uzaklardan bir çağırsan beni, kirpiklerinden düşen gözyaşlarını dudaklarımla emmez miyim ? Göçmen kuşlarla haber yollasan, karları üzerime giydirip kanayan yaralarını bedenimle örtmez miyim ? Haydi ağlama sen gül yüreklim. İmkansızlığın içinde yürüt beni. Kavuşmamız yasak olsa da yüreğinde büyüt beni.. Aldırma yalnız gecelerde suskunluğuma. Aldırma gözyaşlarıma. Sırtlarımız ayrılık duvarlarına dayansa da sevgimizi imkansızlığın içinde yaşatmadık mı ? Ayaklarımız karların altında yanarken , bir avuç güneşle “ sevdamızı “ kurak topraklarda zamansız yeşertmeyi ummadık mı ? Karanlığa inat yüreğimi yıldızlara yaslayıp sevda bozkırlarda “ umuda “ kök salmadık mı ? Haydi sil gözyaşlarını. Eğdiğin başını “ gökkuşağına “ kaldır. Bu aşka hasretin prangaları vurulsa da bir gün vuslatın şerbetini içeceğiz Zümrüd- ü Anka’nın avuçlarından. Güneş küsse de tenimize, gözlerimizin aydınlığında büyüteceğiz sevdayı dilenen çiceklerimizi Nerde olursan ol, sevdaya gülümse. Sıcak nefesinle karanlığa yakılmış kandilleri üfle. Dudaklarıma sür,acılarının katransı zehrini. Haydi umuda tutunmuşken, avuçlarından ben içeyim zemzem kokan sevda nehirlerini. Ve mutluluğu solurken gecenin karanlığında kirpiklerinde uyut beni.

‘İyi’ demek adettendir ya !
‘İyiyim’ dedim…
Değilim.


Anlatılması zor bir duygu içimde ki.
Her harf
Her kelime
Ve her cümle, olduğundan ya çok basit ya da daha karmaşık bir hale getiriyor dilime getiremediklerimi.


Birgün konuşmayı unutmak, sadece susmak istiyorum.
Birgün susmayı unutmak, olur olmaz konuşmak istiyorum.
‘Kime, neye konuşursan konuş’ diyorum…
Yeter ki susma!


Hiçbir söz yetmiyor, beni 'bana' anlatmama…
Dinleyemiyorum kendimi, acımadan içim…


Dokunsalar ağlayacağım bir ömür boyu…
Ve değseler hüznüme, döküleceğim parça parça…


Bir anlık değil, boğulduğum bilinmezlik.
Acısı çıkıyor sustuklarımın.
Oysa ben iyiyim görünürde !


Anlamını içime çeke çeke mutluluğa erişemiyorum...
Ya hep ben fazla geldim ya da hep bir şeyler eksik kaldı…
Şimdi iyi olan ne varsa, üzerine çizgi çekemediğim kırgınlıklar sarıyor dört yanını.


Ve ben,


İyi olmanın eşiğinde, korkulara kapılıyorum anlamadığım bir biçimde…
Sebebim yok.
Belki de çok…


Biliyorum;
Ben bile kendimi anlayamıyorken anlaşılmayı beklemek, hayalden de öte .


Ben kendimi,
Görmüyorum
Duymuyorum
Ve bilmiyorum…


Dokunsalar ağlayacağım bir ömürboyu Ve değseler hüznüme,döküleceğim parça parça...

Uzak diyarlara umutlarım çoktan göçtü gitti
Mewsim hazan…
Bir turna kanadında gotürdü mavi düşlerimi
Yüreğim yalnızlığın eksilerinde donuyor
Özlemin sıcaklığı dereceler sığmıyor
Bir masum bakış kaldı gözlerimde senden geride
Ne gece bitiyor ne geceler sabahı bağlıyor
Doğmuyor güneş yokluğunda
Kaldım ayrılığın ayazında
Susuyor sewda türküleri
Bir ateş yanıyor bağrımda
Sewdamın acısı yakıyor boğazımı
Acıtıyor hüzün bir yanımı
Ellerim üşüyor içim ürperiyor
Uykular nicedir kapımı çalmıyor
Ve rüyalara dalmıyorum yokluğunda
Renklerim de soldu…
Tenimde…
Maviler gitti
Bilirsin tutkunumdur mawiye birde sana
Oda bana sırtını döndü küstü
Kalmadı artık sewimli hiçbir şeyim
Sewimsiz yoluğunda
Seninleyken huzur weren her şey
Yokluğunda beni sıkıntıya sokuyor
Seninleyken sahip olduğum büyün duygular
Öksüz kaldı boynu büküldü
Her şey dağıldı
Bişiylerin kırıntısı duruyor şimdi yüreğimde
Mutsuzlukla yeni tanıştık
Ve iki samimi dost olduk
Yokluğunda benden hiç çıkmıyor
Gözyaşlarım sular seller gibi boşalıyor
Hesapsızca hazırlıksızca yakalandığım
Bu ayrılık felaketinden
Kurtulamıyorum…
Sadece çabalıyorum çırpınıyorum
Oluruna bıraktıkça
Daha çok yıpranıyorum
Derman arıyorum bekliyorum
Ama daha çok acı çekiyorum
Bir umman sanki bu sewda
Ve ben kapılmış gidiyorum
Tadını alamıyorum hişbir şeyin yokluğunda
Ne katran karası çayımın tadı war
Ne kır gezilerimin
NE kokladığım beyaz güllerin kokusu aynı
Nede izlediğim sinemaların
Sanki çayım seninle tatlıydı
Sanki kırlar seninleyken başka baharı yaşardı
VE çiçek kokuları sanki tenine karışırdı
Şimdi her şey anlamsızlaştı
Yokluğunda içim acıyor
Bir yangının ortasında
Bir denizin tam kıyısında
Bir filmin en can alıcı yanındayım
Hani bir hareketle yanacak
Hani bir adımla denize düşecek
Hani filmin ortasında gözyaşlarına boğulacak gibi
Yani yaşamla ölüm arasındayım
Ya dön gittiğn yerlerden
Ya da ben kaybolacağım yokluğunda



tşkler çilekcim...