Giriş Yap

Ara · 10-13-2008, Saat: 01:02 AM <

Kırılan yanlarımı bağışlıyorum,
beni mahvettikleri için.
Ve aynalara saldırıyorum,
beni gösterememe beceriksizliğinden.

Ölüme benziyor gittikçe yokluğum.

Odanın içinde dönen bedenim, sırtını dönmüş mirat .

Dönsem suretimi, tecennün edecek yansımam.

Cinnet anında görecek halimi gözlerim.

Aynada oynayacak bir deli.

Bana benziyor desem, surat aynı surat.

Ben değilim desem, ölüm benim halim.

Mumyalanmış bedenim aynanın önünde, sırrında bir deli saklanmış ya da sırrımda büyümüş bir deli, suretime asılıp.

Sıyrılabilmek cinnet vaktinde, gözlerimi çekmek kendimden, aynada kalır mı yansıyan, aynanın kaderinde var: ben gidince yalnız kalmak.

Kurtulabilmek eylemi, karanlığın en kuytu köşesine yansıyor.
Kalkışsam kurtulmaya, ölümle yokluk arasından sıyrılsam, yolum, yine çıkmaz sokağa.

Hayat hayat diye(!) seslenen ufak çocukların oynadığı bu kaldırımda:
Yaşamak, virgülden sonra cümlesiz kalan bir metin.

Virgül,
ne zaman senden sonra nokta konacak, dese biri.

Virgül diyecek:
- senden sonra

Ama kimsenin cesareti yok soru sormaya. Yüzleşmek büyük bela.

Ara · 10-13-2008, Saat: 01:02 AM <

Bir gün akıp gideceğiz hayata...
Duvarlar yıkılacak, açılacak bütün kapılar bilesin.
Benim yüreğim sensin şimdi, seni vurur durur...
Ve yine damla damla çoğalıyorsun içimde.

Ara · 10-13-2008, Saat: 01:03 AM <

Tam bitiriyorum ...
Her köşede sen çıkıyorsun karşıma ...
SessizLik ... Sen sizlik..yağmur ..
Ve yine istanbuL ...
Rahat bırakmıyor beni anıLar ...
...

TakvimLer hep umutsuz yarınları gösteriyor ..

Bugün düş kursam yarın hayaL kırıkLarımın parçalarını topLuyorum
...

Bana bu kaçıncı kıyışın İstanbuL

Anılar arasında saklanbaç oynadığım şehir

Hani başımı koyacağım omuz..

Oysa ben hiç yokluğunu düşünmemiştim

hep yanımda olacaktın .. hep bana ait olacaktın !

Sensiz hiç mutLu olamam ... yüzüm gülmez inan biran ...
Özledim seni ...
Sesini , bakışlarını , ellerini , kokunu herşeyini özledim sevdiğim..
Özlediğim sensin ... İnan senden ayrı yaşayamam sevdiğim .. çok sevdim ... çOk ağladım ve çok yıprandım
yokluğunda zaman Durmuş geçmek bilmiyor ...
Ne olur artık yokluğunu yaşatma bana ...
Bu yürek sende Can buLmuştu ...
Yüreğim sende .. söyle yüreğim , can'm olmadan Nasıl yaşayayım ? Gözlerim hala seni arıyor ..
Dalıyorum uzaklara .. senden habersiz ..
Ama bulamıyorum işte .. sen bilmediğim uzaklardasın ..
İstanbuL kalabaLık .. ben yaLnızım ..

Sensiz, sebepsiz, nedensiz yaşıyorum ...
Sus ağLama ...Ben ağLarım ..

İnciLer dökülürse gözlerinden kıyamam ..
Güzel yüreğin acımasın senin ..
HatıraLarla yaşamayı da öğrendim ..
Yine yağmur .. yine sensizlik ..ve yine İstanbuL !
Senin olmadığın yerdeyim ya şimdi ...
Sonumun ne olacağını biLmeden ...
Umudum tükenmişken ,
Ben hala seni seviyorum ...

SEviyorum ...

Ara · 10-13-2008, Saat: 01:03 AM <

ellerin büyüsün,
hüzünlerim küçülsün.

örselenmiş yanlarımı,
çeyizlerimin arasına sakladığım kırgınlığımı
sığdır avuçlarına.

ani uyanışlara hazır uykularıma
yarenlik et
gece yarılarında.

ceplerimden
söyleyemediğim sözler düşer benim
yürüdüğüm yollara.
kemikli dilimin coğrafyasından oku,
seni sevdiğimi

çanlar çalar,
ezanlar okunur
doğduğum kentte.
duası eksik şehirlerde bul beni,
bir duayı sığınak yap bana.

çıkar içimdeki yorgunluğu,
beyazlara boya umutsuzluğu.

fotoğraflarda gülen yanım
yetmez
gözyaşımı saklamaya

bir fotoğrafa hapset gülümseyişimizi,
gökyüzü mavi olsun,
deniz olsun ardımızda.

bir fotoğraf boyunca sarıl,
bir fotoğraf kadar ait ol bana.

hüzün kokar benim saçlarım
parmaklarına saçlarımı dola,
saçlarımla boğ hüzünlerimi.

bir fotoğrafa gizle bizi,
“biz” yapsın ellerin,
ikimizi.

Ara · 10-13-2008, Saat: 01:04 AM <

Yedi harflik bir hece oldun naçar kalışlarımda. Her kalış, ardı sıra bir susuşu getirdi yüreğime. Her susuş, bir çığlığa gebe… Çığlıklarım sessizliğime mi gitti ki; her harf dilime bir “sus” kondurdu? Yoksa haykırışlar mı çaldı o çığlıkları, iadesinde birer “sükut” vererek, sessizlik şuramda? Ah! Kalakalıyorum bir çıldırış’ın palavra provalarında. Ben’liğim hayat sahnesine perde aralıyor, susuşlarımdaki o haykırışlarla!

Müftehir yanlarım intihar ediyor, yırtılan aşk’ı gördükçe! Münadi bir kimlik yamıyor kelimelerim yüreğime. Attığım nidalardan yayılıyorsun Yar, duymuyorsun!Ses’lere taş çıkarırcasına sus’larım ketum dönüşlerle ait olduğu yere konuyor, hissetmiyorsun! Müspet bir geçmiş veriliyor sonra, olumluları olumsuz olan. “-sız/-siz” ekleri içimin en derin yerine takılıp olum/suz/luğu yok eden! Var’lığımı yok’luğuma ekliyor da ruhum, sancılı nefesler “ce!!!” diyip kaçıyorlar dilimin ucundan, ruhuma kazınmak için. Aldığım her nefeste, tekrarlanıyor kanayışlarım. Tekrarlanıyorsun Sevdiğim; yine bihaber yüreğin!

Müsamaha göstermekten yorgun düşüyor, gözlerim. Yansıması uzlet olan bir bakış kaplıyor gözlerimi, avare çıldırışlarımda! Yakalanıyorum zamansız bir zamana. Her anı sen doluyor zamansızlığın, kaybediyorum an/sız bakışlarımı. Hırpalıyorum her zerresi lal olmuş bakışlarımı. Hırpalanmış bakışlarıma “sen”i kazıyorum, sessiz çığlıklarımla.Kulakların çınlıyor, duymuyor musun; Ey, adına “aşk”ı yüklediğim!

Kaçıyorum, beni kovalayan; tükenişlerde rol oynayan kelimelerden. Kendimi tükettim de Yar, seni veremem tükenişlerin o zalim ellerine! Çehremden süzülüyor “hicran”ım; “vuslat” yok’luklara gebe… Bu kadar mıydı Sevdiğim, “aşk”ın uğultusu?

Yetişemedim adımıma; geç kaldım hep, sen kalışlarımda! Kasvetli bir düş geçiyor beynimden, düş/üyorum. Yara bere içinde kalışlarım beni bana şikayet ediyor, seni sen’de düşürdüğüm için. İçim sız/lıyor tarif edemediğim tanımlarla.

Ayrılık diyor…
Kavuşma diyor…

Sonrası sessizlik…!

Kan ter içinde dürtülüyor, keskin harflerin içindeki ben’liğim. Sevdiğim! Münadi kimliğim son kez sesleniyor sana! Çıldırış’ım provasız çıkıyor bu sefer sahneye… Haykırışlardaki nidalarım sunuyor hayatımın son hamlesini! Kulak ver yok oluşuma…;

“hicran”a yar etmişim kendimi; “vuslat” bana kara sevda…

“aşk”ın iniltisiymiş bize verilen. Hicranlaşmış bir “vuslat”mış, yok oluşuma kazınan…

...
...
...

vuslat’ım sen’i benden ayırdı…
hicran’ım ben’i benden kopardı…

Öznesiz yaşanıyor artık hayatım, tümcesine anlamsızlıklar taktığım…!

Ara · 10-13-2008, Saat: 01:05 AM <

Bak sana bir kucak dolusu bayramlar getirdim,
Öpermisin çocuk gözlerimden?
Dokunurmusun şeker tadında yüzüme,
Bak bu bayram şekerler açtı sol yanağımda,
Isırmazmısın bir parça?
Avuçlarıma bayramlık kalbini bırakmazmısın,
Göğsümden rengarenk balonlar uçurdum fark ettin mi? .
Sana açılan gökkuşağı kapılarını araladınmı,
Ben en çok küçük öpücüklerini özledim biliyormusun.

En az senin yüzün kadar masum öpücüklerini,
Her gülümsediğinde gözlerinde saklı çocukluğu görüyorum,
Kirpiklerine yapışmış çocukluğunu öpebilirmiyim?
Sarılabilir miyim çocuk yüreğine?

__________________

Ara · 10-13-2008, Saat: 01:05 AM <

Çok sustum...
Çok...
Öyle böyle değil...
Ne kadar yaşanmışlık/yaşanamamışlık varsa o kadar.
En çok da aşk kadar sustum!

Biliyorum,
Hiç yakışmayanı giydim üzerime,
Biliyorum,
Çok incittim kendimi hüzünlerime,
Biliyorum,
Ben sustukça çığlıklar yürüdü düşünceme...

Ama nasıl anlatılırdı ki,
Yaşamın kıyısından bir misafir edasıyla bakmak,
Bir yandan uçurumlara yanaşmak,
Öyle yordu ki...

Uzun hayatın özeti:

[Bitmek zorunda kaldık,
Aşkı itmek zorunda kaldık!]

Şimdi her yanım tuz kokuyor,
İçimde azgın fırtınalar,
Yüreğim çarpmaya korkuyor...

Hani,
"Gel"
deseydi,
Ölmek bile olsa karşılığı,
Giderdim...
Demedi...

Azlığından değil aşkın,
Çokçalığından,
Kıyamadı...

Çoktu onun da susmaları,
Akıtamadığı yaşlar kadar çok.
Ağlamadı,
Ağlamıyor,
Ağlayacağını da sanmıyorum,
Serde erkeklik var ya hani,
Belki de konduramıyor..
Göze...
Yaşı...

Neyse işte,
Bazı şeyler,
Bazı anlar,
Bazı hüzünler,
Bazı güçler,
Sevmekle aşılamıyor.

Yaşayacak zamanımız çoktu,
Düşlerimizse yıkık.
Yar'a yara olmaktan korktuk.

Boynu bükük şimdi aşk dediğimiz masumun,
Haksız da değil hani.

Çünkü biz;
Dedim ya hani...

[Bitmek zorunda kaldık,
Aşkı itmek zorunda kaldık!]

Ara · 10-13-2008, Saat: 01:06 AM <

Haykırışı Boğulmuş Bir Denizin Sesi Olmak Sesimi Sesine Katmak Sonra Rüzgara Sevgili” Diyerek Bir Ömür Vermek...

Bu Gece Gözyaşlarım Yağıyor Sensizliğimle Birlikte Kaldırımlara...Seni Arıyorum Erimekteyim.........Karanlık Geceye İnat Ay Gökyüzünde.........

Ve Gökyüzü Yüreğimde..................

Ara · 10-13-2008, Saat: 01:06 AM <

Duvarlar çiziyorum, kaybolan köşelerimi toplayıp
titrek muma kırık yüzler işliyor nefesim
kapı karanlık

nöbetinden düştüm
ay ışığına ateş bastığım acıların

yıldızlar, serseri kumsal, gitarda kirli nota
çıplak tohum ekiyorum sancılı gülüşlere
göğsümdeki vadiyi üşütürken güneş

Duvarlar yıkıyorum, dört yanım cehennem
kapım zincir
silahsızım

ah... toprağa karışır parmaklarım

kanım akar sonbahara
kendimden geliyorum

Ara · 10-13-2008, Saat: 01:06 AM <

Senden uzak geçen hergün içimi acıtır
Gönlümde aşkının izleri var
Seni görünce güneş doğar güller açılır
Sensiz yaşamakmı canım tahammülmü var

Ben seni yokluğunda sevdim varlığın ödüldür bana
İstemem dünya servetin senle olmak yeter bana
Ne baharda açan çiçek ne yaz günümde doğan güneş
Ne sonbaharda yağan yağmur nede kıştır sana bir eş

Dört mevsimimsin benim
Aşkta bahar kokar tenin
Ben seni yokluğunda sevdim
Hayat verensin...

Yokluğun gönlüme düşen bir çığ misali
Gülüşün yeter bana içimi ısıtır
Zor olan sevmek değil sensizlik hali
Seni görünce güneş doğar güller açılır

Ben seni yokluğunda sevdim varlığın ödüldür bana
İstemem dünya servetin senle olmak yeter bana
Ne baharda açan çiçek ne yaz günümde doğan güneş
Ne sonbaharda yağan yağmur nede kıştır sana bir eş

Dört mevsimimsin benim
Aşkta sonsuzluğum sensin
Ben seni yokluğunda sevdim
Hayat verensin...

Forum Hakkında

Öncelikli Kategoriler

Öncelikli Konular

İletişim Bilgilerimiz