Ben benim olmayan bir adamı kaybettim diye üzülmedim!
Ben benim olmayan bir adamda kendimi kaybettim diye üzüldüm...

Yorgunum!
Önce gerçeğimi kendime kabul ettirirken yoruldum! Sonra gizlerken… Daha sonra yüzleşirken… Kendim olmaya hakkım olduğunu anladığımda… Kendimle barışırken… Gerçeğimi başkalarına kabul ettirmeye çalışırken… Benim gibi binlerce, on binlerce insanın var olduğunu öğrenirken… Yoruldum! Ayşe Kulin

Neden rüya gibi başlayıp, kabus gibi bittin...

Mutluluğun gözü kördür, yalnızlık sağır. Ondandır biri tökezleyerek yürür, öbürü uykusunda bile bağırır..

Bazı şeylerin gerçekten düzeleceğine inansam,
Ciğerimi bile çıkarıp koyarım ortaya.
Ama benim gücüm değil, inancım kalmadı
Ve inanın bu daha zor...

Görmezden gelmek için bile önce bakmak gerekir.
O bunu başaramadı ve yok oldu.
Belki ben bir şiir kaybettim
Ama o ,
ŞAİRİNDEN OLDU. .

Zamanla aram pek iyi değildir. Bunun dışında kendimi şanslı sayarım yine de. Yalnız kalmakla ilgili bir sorunum yok. Sadece nefesini sevdiğim birinin yakınlarda olması beni rahatlatır. Bencilce bir şey, biliyorum. Ama birbirimize ihtiyacımız olduğunu hissediyorum ve bunu değerli buluyorum. Zaman nefes almakla geçen günler değil, birinin aklında olmakla ilgili biraz… Hayatın kronometresini sen değil, senin yanındaki tutar. O kadar.

Oturup konuşsaydık geçerdi belki herşey,
Başını alıp gitmek sevdaya dahil değil...

Gönülden yazılmış her roman,
her hikâye, her kelime
bir şemsparedir...
Güneş parçası...

Düşer omuzlarımıza,
kar tanesi gibi usulca,
yağmur gibi yıkar ruhumuzu, arındırır tozdan kirden tekdüzeliklerden...

Benden bu kadar kolay giden birine
"Seviyordu" diyemem
Ama sevmeye devam edebilirim...