
Çıkar beni kendinden kalansız olsun bu ayrılık! /
Adı yalnızlık.
Adı hüzün.
Adım adında başka bir şey.
Kül rengi bir şiir yazıyorum sana. Hiçbir dize birbirine uymuyor. Yüreksizim


Öznesi gizli



Sükûtuma lâdes cümleler peşindeyim.
Kalem kalbime değiyor


Gözyaşına sürülmüş üç harftim ben. Konuştun da düştüm dilinden. Suçüstü yakalıyorum gözlerini. Sus bana en konuşkan hecelerinle.
Utangaç bakışların hala ilk gün ki gibi. Rahleme koyduğun gözlerini Kıraat ediyorum nicedir. Gönlünü hatmetmeye geliyor bu yürek! Çevirdiğin sayfalarımı ezberine çek! Kutsal bir kitap niyetine hıfz ediyorum seni.
Sensizlikten biçtiğim yalnızlık kumaşını yamıyorum yüreğime. Bu yalnızlık nereye götürür beni

Hâlbuki ruhumla hissetmek istemiştim seni cümle cümle. Tüm satırlarda sana varmak istemişti her kelime. Menzilimi sana ayarlamıştı bu yürek vurgusu. Artık yürek yanılgıları da mı beni buldu? Aklımı kalbime mukayyet eyle! Şifa niyetine değil





İki düğüm arası bir yalnızlık.
Hangi tarafa yönelse kalbim




Ölüm iyiliği çökmüş üzerine ya



Şimdi



Eteklerini topla gönlümden




Şimdi geriye dönüp bakma zamanı






Güçlüydüm ya hani ben



Kendine benim için gülümse bugün


Kalemin ağırlığı altında ezildiğindendir yüreğim.
Dur gitme ama! Sana söyleyeceklerim bitmedi daha.
Sadece
